Υπάρχει σήμερα μια τεράστια δυνατότητα για το ΣΥΡΙΖΑ. Να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία και το ρεύμα συμπάθειας, προσμονής, ελπίδας προς την Αριστερά. Ειδικά, όσο αυτό εκφράζεται μαζικά από νέους ανθρώπους. Η αλλαγή ηγεσίας στο ΣΥΝ και το μήνυμα "ανανέωσης" που εξέφρασε πρέπει να γίνει μοχλός ανατροπής της ηλικιακής αλλά και της κοινωνικής σύνθεσης του αριστερού χώρου. Πρέπει να συμβάλει επίσης στην αλλαγή των προτεραιοτήτων, προς την κατεύθυνση ενός πιο μαχητικού, ριζοσπαστικού, ζωντανού και νεαρού πολιτικού λόγου.
Η είσοδος νέων ανθρώπων στην αριστερή πολιτική είναι γεγονός. Θα είναι όμως μικροπολιτική, αν εξαντληθεί στην κομματική περιχαράκωση πέρα, έξω, (και τελικά εναντίον) στις προσπάθειες συγκρότησης του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ.
Η συζήτηση που αναπτύχθηκε τελευταία για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ συγκροτηθεί και λειτουργήσει, έχει βασικό δίλημμα αν θέλουμε το ΣΥΡΙΖΑ σαν εκλογική σχήμα και ταμπέλα μιας ανά τετραετία χρήσης, ή αν θέλουμε το ΣΥΡΙΖΑ ζωντανό και λειτουργικό πολιτικό χώρο.
Η απάντηση που δίνει κάθε οργανωμένη συνιστώσα είναι διαφορετική. Άλλοι, στο όνομα της συγκρότησης και της αποκλειστικής ανάπτυξης του εαυτού τους, προσπαθούν να περιορίσουν την οποιαδήποτε προσπάθεια συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η πλευρά δεν θέλει συνελεύσεις, αλλά εκδηλώσεις, δεν βλέπει την πανελλαδική σύσκεψη ως σώμα συγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ αλλά ως μια μεγάλη λαοσύναξη, όπου θα χειροκροτηθούν οι αρχηγοί. Άλλοι, αντιλαμβάνονται ότι το να φυλακιστεί το ρεύμα προς την Αριστερά στα μικρά και στενόμυαλα χωράφια της κομματικής – οργανωτικής ανασυγκρότησης, συνιστά αυτοκτονία. Μέσα από τις διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ είναι προφανές, λογικό και σωστό, η κάθε συνιστώσα να έχει και ιδιαίτερα δικά της οργανωτικά αποτελέσματα. Αλλά το να εμποδίζεται, να εκφυλίζεται ή να υποτιμάται η οποιαδήποτε διαδικασία του ΣΥΡΙΖΑ, για να μη χαθεί το "μονοπώλιο", αποτελεί ένα δρόμο που βάζει τον "κομματικό πατριωτισμό" πάνω από το κοινό καλό του ΣΥΡΙΖΑ και της ανασυγκρότησης της Αριστεράς συνολικότερα.
Στις σχολές της Αθήνας ξεκίνησε δειλά αλλά σταθερά μια προσπάθεια συνελεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει προγραμματισμός και για άλλες συνελεύσεις στις περισσότερες σχολές και πόλεις πανελλαδικά. Υπήρξε έντονη συζήτηση για το αν οι διαδικασίες αυτές θα αποτελούν συνελεύσεις ή εκδηλώσεις, για το αν θα οριστούν ή όχι εκπρόσωποι για την Πανελλαδική Σύσκεψη, για το αν θα υπάρξει κάποιος χώρος υποδοχής ανένταχτου κόσμου. Οριστικές ερωτήσεις στα ερωτήματα αυτά δεν έχουν δοθεί. Όχι στα λόγια -εκεί όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε-, αλλά στην πράξη.
Οι νέοι άνθρωποι αρχίζουν όλο και περισσότερο να νιώθουν "δικιά" τους την Αριστερά. Πιο κοντά στις ανησυχίες τους, στα προβλήματά τους, στην ηλικία τους, στο λόγο και στα συνθήματά τους. Αυτό είναι μια μεγάλη επιτυχία – συγκυριακή ή όχι, επικοινωνιακή ή όχι, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η δύναμη των ιδεών να γίνει υλική δύναμη και οργάνωση.
Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να γίνονται βήματα προς τη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ, προς τη δημιουργία ενός χώρου όπου μαζικά μπορούν να συμμετέχουν ανένταχτοι και οργανωμένοι. Και, όπως φάνηκε από τις τελευταίες διαδικασίες και αντιπαραθέσεις, η απάντηση στην πρόκληση αυτή δεν είναι εύκολη ούτε θα δοθεί απ’ όλους, (ανεξαρτήτως διακηρύξεων). Επομένως, η μάχη αυτή είναι μπροστά μας και πρέπει να κερδηθεί.
Δάφνη Κωτούλα