ΜΟΝΑΡΧΙΑ ΣΤΟ ΝΕΠΑΛ, ΤΕΛΟΣ!, του Γ.Τσίπρα

τ.234, 11/01/2008

Μοναρχία στο Νεπάλ, τέλος!

του Γιώργου Τσίπρα

Στις 23 Δεκεμβρίου 2007, μετά από πολύμηνη πολιτική κρίση, τα έξι κοινοβουλευτικά κόμματα που συγκροτούσαν την κυβέρνηση συγκατατέθηκαν στο αίτημα του Κ.Κ. Νεπάλ (Μαοϊκό) για άμεση ανακήρυξη της δημοκρατίας, ανοίγοντας το δρόμο για τη διεξαγωγή των εκλογών για την ανάδειξη Συντακτικής Συνέλευσης. Με βάση τη συμφωνία, το μεταβατικό κοινοβούλιο ανακήρυξε στις 28 Δεκεμβρίου τη δημοκρατία στο Νεπάλ, με 270 ψήφους υπέρ, 3 κατά και 56 αποχές και λευκά. Η απόφαση θα επικυρωθεί από τη μελλοντική Συντακτική Συνέλευση. Ο τέως βασιλιάς Γκιανέντρα απογυμνώνεται επισήμως από κάθε εξουσία, αλλά θα συνεχίσει να κατοικεί στα ανάκτορα μέχρι τις εκλογές, οι οποίες αναμένεται να διεξαχθούν στα μέσα Απριλίου 2008. Στο ζήτημα της απλής αναλογικής (το δεύτερο βασικό αίτημα των μαοϊκών) δεν υπήρξε συμφωνία. Το πιθανότερο είναι οι εκλογές να διεξαχθούν με μικτό σύστημα, όπου για το 60% των εδρών θα ισχύσει η απλή αναλογική και για το 40% η ενισχυμένη αναλογική.

Με δήλωσή του αμέσως μετά τη συμφωνία ο Πρατσάντα, πρόεδρος του Κ.Κ. Νεπάλ (Μαοϊκό), τη χαρακτήρισε ιστορικό επίτευγμα του λαϊκού κινήματος. «Για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας η Ομοσπονδιακή Λαοκρατική Δημοκρατία κατοχυρώνεται» είπε, αλλά ταυτόχρονα επισήμανε ότι μένει να αποδειχτεί η υλοποίηση της συμφωνίας από όλα τα μέρη. Το Κ.Κ. Νεπάλ (Μαοϊκό) παραμένει σε εγρήγορση και θα επιβάλλει τη διεξαγωγή δημοκρατικών εκλογών, αποτρέποντας τις μηχανορραφίες και τα βρώμικα παιχνίδια ντόπιων και ξένων αντιδραστικών, τόνισε και ο Μπαντάλ, ηγετικό στέλεχος των μαοϊκών. Στο φύλλο αυτό δημοσιεύουμε δύο κείμενα από το τελευταίο τεύχος του περιοδικού του Κ.Κ. Νεπάλ (Μαοϊκό), «Κόκκινο Αστέρι». Πρόκειται για μια συνέντευξη του σ. Netrabikram Chand, μέλους της Γραμματείας της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, και ένα άρθρο του σ. C. P. Gajurel (γνωστού με το κομματικό ψευδώνυμο Γκαουράβ), επίσης μέλους της Γραμματείας της Κεντρικής Επιτροπής και υπεύθυνου Διεθνών Σχέσεων. Παρ’ όλο που και τα δύο κείμενα προηγούνται της συμφωνίας, απαντούν με σαφήνεια σε μια σειρά ζητήματα που αφορούν την τακτική και τη στρατηγική των Νεπαλέζων συντρόφων.