Να γίνουμε περισσότεροι!
Πρώτη παναθηναϊκή συνέλευση της Ένωσης Εργαζομένων
του Χ.Ξ.
Πάνω απο εκατό εργαζόμενοι και εργαζόμενες, στην πλειοψηφία τους νέοι, πήραν μέρος στη συνέλευση της Ένωσης Eργαζομένων που έγινε στην αίθουσα του Σωματείου Λογιστών την Κυριακή 11 Μαρτίου. Μέχρι εκείνη την στιγμή υπήρχε μια πλούσια εμπειρία απο συναντήσεις κλαδικών ομάδων και δράσεις σε αντίστοιχους χώρους εργαζομένων. Κύρια στους ιδιωτικούς υπάλληλους και τους λογιστές υπήρχαν ομάδες της Ένωσης με έδρες στα διοικητικά συμβούλια, συναντήσεις και παρεμβάσεις. Aργά αλλά σταθερά ζυμώθηκε η ιδέα να φτιαχτούν και άλλες ομάδες αλλά και να αρχίσουν να ενώνονται σε μια ενιαία κίνηση της Ένωσης.
Στη συνέλευση πήραν μέρος εργαζόμενοι απο διάφορους κλάδους, κύρια απο τον ιδιωτικό τομέα – οικοδομή, κούριερ, εμπόριο, μέταλλο, φάρμακοo, αλλά και μηχανικοί και αρκετοί από το δημόσιο. Τα θέματα που απασχόλησαν τη συζήτηση καθορίστηκαν απο τις πραγματικές αναγκες της προσπάθειας να ανοιχτεί η Ένωση σε περισσότερους εργαζόμενους και κλάδους. Το πρώτο ζήτημα ήταν η ταυτότητα της Ένωσης (ποιος είναι ο βασικός αντίπαλος, σε ποιο κόσμο απευθυνόμαστε, για την ενότητα της τάξης κ.ά.). Το δεύτερο θέμα αφορούσε τη λειτουργία της Ενωσης, τόσο κεντρικά όσο και στις ομάδες – οικονομική αυτοτέλεια, αναγκαιότητα ενός εντύπου, δημιουργία ενός συντονιστικού αλλά πανω από όλα ύπαρξη ζωντανών διαδικασιών σε όλα τα επίπεδα. Σαν τρίτο θέμα τέθηκε ο χαρακτήρας της παρέμβασης και δράσης της Ενωσης το αμέσως επόμενο διάστημα, τόσο προς την Πρωτομαγιά όσο και για το μετέπειτα. Σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης υπήρξαν αρκετές τοποθετήσεις που πρόσθεταν ζητήματα: Η παρέμβαση στους χώρους δουλειάς, η στάση μας μέσα στα σωματεία, τι συνδικαλισμό θέλουμε, τα δικαιώματα των μεταναστών, ο ελεύθερος χρόνος των εργαζομένων και τι μπορεί να κάνει η Ένωση κ.ά. Στο τέλος πάρθηκαν αποφάσεις για τα πιο σημαντικά ζητήματα. Το καλό κλίμα συνεχίστηκε με φαγητό και κρασί που τα ίδια τα μέλη και οι φίλοι της Ένωσης είχαν φροντίσει να ετοιμάσουν την προηγούμενη μέρα.
Τα βασικά συμπεράσματα που βγαίνουν από αυτή την πρώτη συνάντηση είναι πώς η Ένωση μπορεί να αποτελέσει ένα σημείο αναφοράς για εκατοντάδες εργαζόμενους, να ανοιχτεί σε χιλιάδες εργαζόμενους που βιώνουν την εκμετάλλευση σε καθημερινή βάση, μέσα και έξω από χώρους δουλειάς. Τα βήματα πρέπει να είναι σταθερά και σίγουρα οι δυσκολίες είναι πολλές. Δυσκολίες που προκύπτουν από την πραγματικότητα (απόσταση και απογοήτευση των νέων εργαζόμενων απç τον συνδικαλισμό και την πολιτική, τα ιδεολογήματα του ατομισμού και του μοναχικού δρόμου, το ροκάνισμα του ελεύθερου χρόνου, η τρομοκρατία απο τα αφεντικά και την κυβέρνηση κ.ά.) αλλά και απο τις δικές μας αδυναμίες που καθορίζονται κυρίως απο το μεγεθός μας. Όπως ευστοχα παρατήρησε ένας συνάδελφος: «Μπορείς να κάνεις τόσο περισσότερα, όσο περισσότερο κόσμο έχεις. Οπότε βασικό μέλημα είναι να γίνουμε περισσότεροι».
Να γίνουμε περισσότεροι λοιπόν που να δένονται στη βάση της κοινότητας των ταξικών συμφερόντων τους, στη βάση εκτιμήσεων για την πραγματικότητα, στη βάση πεποιθήσεων και της θέλησης ότι αξίζει να αγωνίζεσαι και ότι αυτό μπορεί να έχει αποτελέσματα. Σίγουρα υπάρχουν αρκετά ζητήματα που χρειάζεται να συζητηθούν και η ίδια η συνέλευση ανέδειξε πολλά από αυτά. Ανέδειξε όμως και τη δυνατότητα να συγκροτηθούν άμεσα πέντε με έξι ομάδες, να συγκροτηθούν διάφορες επιτροπές βοηθιτικές προς τις ομάδες και τη δράση τους και, τέλος, το πιο σημαντικό: τη διάθεση δεκάδων εργαζομένων να φανούν χρήσιμοι για αυτούς και τους συναδέλφους τους.