Το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο συνιστά το τμήμα του Διεθνούς Δικαίου που αποσκοπεί στον περιορισμό των συνεπειών μιας ένοπλης σύγκρουσης και αποτελείται κυρίως από τις Συνθήκες της Χάγης, τις Συνθήκες της Γενεύης και παρεπόμενες συνθήκες, που όλες μαζί συμβατικά αποκαλούμε Συνθήκες της Γενεύης. Το ΔΑΔ διαμορφώθηκε όπως είναι σήμερα κυρίως μετά την αλληλοσφαγή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Έτσι, αν και αποτελεί το ανθρωπιστικό προσωπείο των ιμπεριαλιστών, οι λαοί έχουν σε κάθε περίπτωση συμφέρον να το υπερασπίζουν απέναντι στη σύγχρονη συνεχή και με κάθε τρόπο καταπάτησή του. Θεμελιακή αρχή του ΔΑΔ αναφορικά με τους ίδιους τους μαχητές μιας ένοπλης σύγκρουσης, το στρατιωτικό προσωπικό, είναι ότι αυτοί δεν πρέπει να υποφέρουν περισσότερο από αυτό που είναι αναγκαίο για να τεθούν εκτός μάχης. Από ’δώ απορρέουν τρία βασικά κριτήρια περιορισμού όπλων, με βάση τα οποία έχει απαγορευτεί η χρήση μιας σειράς όπλων – εκτός των όπλων μαζικής καταστροφής (πυρηνικά, χημικά, βιολογικά). Το πρώτο κριτήριο προβλέπει: ένα όπλο δεν πρέπει να οδηγεί αναπόφευκτα στο θάνατο του βαλλόμενου! Τα υπόλοιπα δύο κριτήρια είναι ότι τα όπλα δεν πρέπει να προκαλούν δυσανάλογα τραύματα με το σκοπό που είναι η θέση εκτός μάχης ή άσκοπο μαρτύριο και, τέλος, δεν πρέπει το χτύπημά τους να είναι φύσει αδιάκριτο.
Αν αυτά προβλέπονται για τους ένοπλους μάλλον περιττεύουν όσα επίσης ρητά προβλέπονται για την προστασία των αμάχων και ακόμη πιο ρητά για γυναίκες, παιδιά, τραυματίες, αιχμαλώτους, πρόσφυγες, τόποι περίθαλψης, σχολεία, πολιτικές υποδομές κ.λπ. Το Ισραήλ καταπάτησε κάθε έννοια του Διεθνούς Δικαίου βομβαρδίζοντας πυκνοκατοικημένες περιοχές, σχολεία κ.λπ., και μάλιστα με απαγορευμένες βόμβες φωσφόρου.
Η πολεμική πρακτική του Ισραήλ σε Λίβανο και Γάζα επιδιώκει σκόπιμα αυτά ακριβώς που απαγορεύει το ΔΑΔ. Έτσι, ο παραλληλισμός με τις χιτλερικές πρακτικές δεν αποτελεί υπερβολή.
Στο ΔΑΔ εμπίπτουν και τα ζητήματα τρομοκρατίας, όπου, όπως και στην περίπτωση των ένοπλων συγκρούσεων, δεν γίνεται διάκριση ανάμεσα σε κράτη και ένοπλες ομάδες. Σύμφωνα με το ΔΑΔ, η μόνη ρητή εκδήλωση τρομοκρατίας είναι οι ενέργειες ή απειλές βίας που ο κύριος σκοπός τους είναι η διάχυση τρόμου ανάμεσα στον αστικό πληθυσμό, όπως και γενικότερα οι επιθέσεις ενάντια σε αστικό πληθυσμό. Ποιοι είναι λοιπόν οι μεγάλοι τρομοκράτες του πλανήτη, σύμφωνα με τις διατάξεις του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου;
Γιώργος Τσίπρας
Μαντς Γκίλμπερτ
Ο Νορβηγός γιατρός Μαντς Γκίλμπερτ δήλωσε:
"Πολλοί φθάνουν με ακρωτηριασμένα τα άκρα, με αποκομμένα τα δύο πόδια τους. Υποπτεύομαι ότι πρόκειται για τραύματα βομβών τύπου DIME. Πρόκειται για εκρηκτικά μεγάλης και ελεγχόμενης ισχύος. Δεν είμαι σε θέση να πω αν οι Ισραηλινοί χρησιμοποιούν όπλα λευκού φωσφόρου ή απεμπλουτισμένου ουρανίου, αλλά σίγουρα "πειραματίζονται" πάνω στον πληθυσμό της Γάζας. Δεν διαθέτουμε ένα εργαστήριο ώστε ν’ αναλύσουμε τα δείγματα. Υπάρχουν κορμιά κομματιασμένα και τραύματα που σίγουρα δεν προκαλούνται από συμβατικά όπλα. Φθάνουν κορμιά απανθρακωμένα και με διαλυμένα τα εντόσθια… Αυτό που συμβαίνει στη Γάζα είναι εναντίον κάθε διεθνούς δικαίου.
Νέιβαντ Χάλπιν
Νέιβιντα Χάλπιν, Βρετανός χειρουργός και ειδικευμένος στα τραύματα από πολέμους: "Έχουνε ξαναδεί τη Γάζα να χρησιμοποιείται ως εργαστήριο δοκιμής αυτών που αποκαλώ "όπλα από την κόλαση". Φοβάμαι τη συλλογιστική του Ισραήλ ότι είναι προς το συμφέρον του η πρόκληση όσο το δυνατόν περισσότερων ακρωτηριασμών, ώστε να τρομοκρατήσει τον άμαχο πληθυσμό με την ελπίδα ότι αυτός θα στραφεί ενάντια στη Χαμάς".