Η επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα ξεπερνά όλα τα μέχρι σήμερα εγκλήματα του σιωνισμού ενάντια στους λαούς της Μέσης Ανατολής. Ξεπερνά, επίσης, τη ναζιστικής μεθοδολογίας κατάληψη της Φαλούτζα από τους Αμερικανούς το 2004. Μπορεί να συγκριθεί μόνο με την ισοπέδωση του εβραϊκού γκέτο της Βαρσοβίας από τους ναζί το 1943. Επιτέθηκαν με τεράστια ισχύ πυρός ενάντια σε ένα ολόκληρο λαό χωρίς στρατό και βαρύ οπλισμό, αποκλεισμένο από ξηρά, αέρα και θάλασσα εδώ και χρόνια, ερμητικά και πολλαπλά πιο αποκλεισμένο μετά την έναρξη της επίθεσης και από τα πιο στοιχειώδη: ενέργεια, φάρμακα, τροφή, νερό. "Εξοντώνουν τον πληθυσμό σαν τα ποντίκια". Σε πόσες άλλες περιπτώσεις κυριολεκτούν τόσο πολύ αυτές οι λέξεις;
Αλλά με τι σκοπό και γιατί τώρα;
Ο δεύτερος πόλεμος του Ισραήλ στο Λίβανο, το 2006, που κατέληξε ουσιαστικά σε ήττα, ήταν το δεύτερο βήμα σε μια επιλογή βίαιης εφαρμογής και κλιμάκωσης του αμερικανικού σχεδίου για μια "αναμορφωμένη" Μέση Ανατολή. Το πρώτο ήταν η εισβολή και κατοχή του Ιράκ. Στην περίπτωση του πολέμου στο Λίβανο, ο Αμερικανός πρόεδρος Μπους είχε "εκμυστηρευθεί" στο Γάλλο ομόλογό του ότι ο πόλεμος εκείνος ήταν όχι απλώς προστατευόμενος αλλά εντεταλμένος από τις ΗΠΑ. Τώρα, ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός Ολμέρτ δηλώνει ενθαρρυμένος να συνεχίσει το πογκρόμ στη Γάζα ύστερα από τηλεφωνική του επικοινωνία με τον πρόεδρο Μπους…
Το Ισραήλ, που απέσυρε τα στρατεύματα κατοχής από τη Γάζα το 2005 (η πρώτη απόσυρση από παλαιστινιακά εδάφη μετά τον πόλεμο του 1967), διατήρησε αυτή τη λωρίδα γης με τη διεθνή ανοχή σε ένα χιτλερικής έμπνευσης παράνομο αποκλεισμό, διαμορφώνοντας ένα ιδιότυπο και πρωτοφανές γκέτο. Με εξαίρεση το στενό, ελεγχόμενο και μισόκλειστο πέρασμα της Ράφα προς την Αίγυπτο, και σαν να μην άλλαξε τίποτα από την απόσυρση των Ισραηλινών, κάθε επικοινωνία της Γάζας με τον έξω κόσμο τα τελευταία 4 χρόνια περνά μέσα από το Ισραήλ: άνθρωποι, εμπορεύματα, ενέργεια, τα πάντα.
Η ανάδειξη της Χαμάς στην κυβέρνηση της Παλαιστινιακής Εθνικής Αρχής, το 2007, έπειτα από δημοκρατικές εκλογές, ήταν ο παράγοντας που ανέτρεψε τη συνεχιζόμενη πορεία καθυπόταξης της Παλαιστινιακής Αρχής με τον πρόεδρο Αμπάς σε ρόλο υποτακτικού σε Ισραήλ και ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα, το μόνο που έκανε η Χαμάς, πέρα από τη αμφισβήτηση της πολιτικής του προέδρου Αμπάς –που πραξικοπηματικά αρνήθηκε να αναγνωρίσει τη νέα κυβέρνηση– ήταν η εκτόξευση ρουκετών στο Ισραήλ ως ελάχιστη πίεση στον αυθαίρετο, παράνομο και δολοφονικό αποκλεισμό της Γάζας. Έτσι, για τις ΗΠΑ και το Ισραήλ –που ήδη λίγο μετά την ανάδειξη της Χαμάς στη Γάζα μετέτρεψε τον αποκλεισμό σε εμπάργκο και συλλογική τιμωρία της Γάζας επειδή απέτυχε να αναδείξει κυβέρνηση της αρεσκείας τους– το πρόβλημα δεν είναι βέβαια οι ρουκέτες. Το πρόβλημα είναι η συνεχιζόμενη αντίσταση του παλαιστινιακού λαού και η ανάδειξη της Χαμάς, που χαλάνε το "μελέ" με τον Αμπάς. Όπως ακριβώς το πρόβλημα στον τελευταίο πόλεμο του Λιβάνου δεν ήταν η επίθεση σε μια ισραηλινή περίπολο.
Και στις δύο περιπτώσεις, δεν έχουμε απλώς μια πολεμική επίθεση και εισβολή. Έχουμε γενικευμένη διάλυση υποδομών και επίθεση αδιάκριτα στο σύνολο του πληθυσμού μέχρι γενοκτονίας. Τσάκισμα και λιντσάρισμα του αντιπάλου κατά τα χιτλερικά πρότυπα, όταν αυτός τολμά και αντιστέκεται.
Η στιγμή που επιλέγεται δεν είναι άσχετη από τρεις ακόμη παράγοντες. Πρώτο, τόσο στο Ισραήλ όσο –κυρίως– στις ΗΠΑ, η πολιτική κατάσταση είναι μεταβατική. Άρα, τα αποτελέσματα του πολέμου θα είναι τετελεσμένα για τους επόμενους και ταυτόχρονα δεν θα τους χρεωθούν. Δεύτερο, η σχεδιαζόμενη από τις ΗΠΑ επίθεση κάποια στιγμή στο Ιράν φαίνεται να συναντά αρκετά προβλήματα και να αναβάλλεται για το πολύ άμεσο μέλλον. Συνεπώς, η επίθεση "προς το παρόν" ενάντια σε έναν αντικειμενικό σύμμαχο, τη Χαμάς, και γενικά την παλαιστινιακή αντίσταση, εντάσσεται και σε αυτή την προοπτική. Τέλος, Συρία και Ισραήλ, με τη μεσολάβηση της Τουρκίας, έχουν έρθει περισσότερο από ποτέ πλησιέστερα σε κάποιου είδους συμφωνία, με την πρώτη να δηλώνει –για πρώτη φορά– λίγες μόλις μέρες πριν από τον πόλεμο ότι σκέφτεται ακόμη και απευθείας διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ. Η όχι τυχαία χαμηλών τόνων αντίδραση της Συρίας στη σφαγή της Γάζας ήταν κάτι που προφανώς ανήκε στους ισραηλινούς υπολογισμούς.
Πέρα απ’ αυτά, το Ισραήλ είχε δεδομένη τη χλιαρή αντίδραση των άλλων αραβικών χωρών, όπως άλλωστε είχε συμβεί και με τον πόλεμο στο Λίβανο. Χρειάζεται όμως ιδιαίτερη μνεία για την Αίγυπτο. Διατηρούσε πολύ κακές σχέσεις με τη Χαμάς, όπως και με τη Χεζμπολά. Αποτελούν κίνδυνο τόσο για τον ισλαμικό ριζοσπαστισμό που εμπνέουν στο εσωτερικό της όσο και για τις άριστες σχέσεις που διατηρεί με τις ΗΠΑ. Η επαίσχυντη στάση της φαίνεται να δηλώνει ότι η Αίγυπτος γνώριζε και είχε δώσει τη συγκατάβασή της σε αυτή την εισβολή. Ακόμη και τώρα, που το Ισραήλ τα βρίσκει σκούρα και συζητιέται το ενδεχόμενο εκεχειρίας, το πρώτο πράγμα που δηλώνει ο Μουμπάρακ είναι ότι μια τέτοια εκεχειρία πρέπει να μην αποτελέσει νίκη της Χαμάς…
Πιο επαίσχυντη, βέβαια, η στάση του Αμπάς, που, όταν ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί, έσπευσε να δηλώσει πως "αν η Χαμάς δεν… κ.λπ.", λες και δεν είναι πρόεδρος της Παλαιστίνης αλλά δεξιός τουρίστας στις Μπαχάμες που σχολιάζει τη διεθνή επικαιρότητα… Αποχωρεί σε λίγο καιρό από την προεδρία, πιο ξεφτιλισμένος και από τους κουίσλινγκ ηγέτες του Ιράκ, που στο κάτω-κάτω είναι διορισμένοι.
Η "σιωπή" του Ομπάμα
Η εκκωφαντική σιωπή δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από τις αστειότητες πως υπάρχει πρόεδρος και η Αμερική δεν μπορεί τάχα να έχει δυο φωνές. Ιδιαίτερα αφού αυτός ο πόλεμος αποσκοπεί και στη δημιουργία τετελεσμένων πριν από τη δική του θητεία. Υπάρχει βέβαια και μια θετική πλευρά σε αυτή τη σιωπή. Προτού καλά-καλά αναλάβει, πολλοί από τους "φαν" του Ομπάμα αντιλαμβάνονται την αυταπάτη τους.
Αλλά υπάρχει και μια άλλη πλευρά. Αν η χρηματοδότηση και αναθέρμανση της οικονομίας ανήκει στις προτεραιότητες του Ομπάμα, μήπως η ένταση της πολεμικής επιλογής δεν έχει αποδειχτεί πολλές φορές μια πολύ καλή λύση στα οικονομικά αδιέξοδα που σωρεύουν οι οικονομικές κρίσεις του καπιταλισμού; Όσοι διατηρούν ακόμη αυτή ειδικά την αυταπάτη, πως δηλαδή ο Ομπάμα, ιδιαίτερα στο επίπεδο αυτό, θα διαφέρει πολύ από τον προκάτοχό του, γελιούνται οικτρά. Και δεν θα μπορούν να δικαιολογηθούν ότι δεν έλαβαν προειδοποίηση από την τωρινή ένοχη σιωπή για τη Γάζα…
Κείμενα: Γιώργος Τσίπρας
Η θέση της ΚΟΕ
-
Να σταματήσει τώρα η γενοκτονία των Παλαιστινίων
-
Να αποσυρθούν τα ισραηλινά στρατεύματα από τη Γάζα
-
Να αρθεί ο παράνομος και δολοφονικός αποκλεισμός της Γάζας
-
Να καταδικάσει η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση το Ισραήλ και τη γενοκτόνα του πολιτική
-
Να κλείσει τώρα η σιωνιστική πρεσβεία στην Αθήνα
-
Να αναγνωρίσει η ελληνική κυβέρνηση τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Χαμάς
-
Να εγγυηθεί ο ΟΗΕ στη Γάζα όλα τα κυριαρχικά δικαιώματα που απολαμβάνει κάθε κρατική οντότητα
-
Να δικαστούν οι υπεύθυνοι σιωνιστές για τα εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που έχουν διαπράξει στη Γάζα και αλλού
-
Να αποχωρήσει αμέσως το Ισραήλ από όλα τα εδάφη που κατέχει μετά το 1967
-
Να επιστρέψουν με την εποπτεία του ΟΗΕ όλοι οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες –από το 1948 μέχρι σήμερα– πίσω στις εστίες και τις περιουσίες τους
-
Αλληλεγγύη στον αγώνα και στην αντίσταση του παλαιστινιακού και των άλλων λαών της περιοχής ενάντια στον ιμπεριαλισμό και το σιωνισμό