Σκοπιανό: Οι δεσποτάδες θρέφουν τον εθνικισμό
του Χ.Κ.
Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος ήρθε να ρίξει λάδι στη φωτιά. Ζήτησε όχι μόνο να θέσει βέτο η Ελλάδα στην είσοδο της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ αλλά και να θέσει ζήτημα διεκδίκησης της περιοχής του Μοναστηρίου, που κατά τον ίδιο είναι ελληνική. Είναι ο πρώτος παράγοντας της δημόσιας ζωής που βάζει με τόσο συγκεκριμένο τρόπο τη διεκδίκηση εδαφών από την ελληνική πλευρά. Στη συνέχεια, ήταν η σειρά του μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιου να επικροτήσει τις απόψεις του Άνθιμου και να κατηγορήσει σαν «πουλημένους» όσους τους χαρακτηρίζουν εθνικιστές. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, όταν ρωτήθηκε για το ζήτημα, απέφυγε κάθε σχολιασμό, προσποιούμενος άγνοια του γεγονότος.
Τι δείχνουν όλα αυτά; Ότι η ακροδεξιά, άλλοτε με την πολιτική της έκφραση (ΛΑΟΣ, Ψωμιάδης) και άλλοτε με την Εκκλησία, σπέρνει όλο και περισσότερο εθνικιστικό δηλητήριο. Αποθρασύνεται και πάει πιο πέρα κι από το βέτο στην ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ. Βέβαια, το «νταηλίκι» είναι μάλλον φραστικό. Γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να καταγγείλουν ούτε να ανταγωνιστούν τους σχεδιασμούς των μεγάλων αφεντικών, των Αμερικάνων. Θρασείς και νταήδες απέναντι στους αδύναμους, δειλοί απέναντι στους ισχυρούς. Και άκρως επικίνδυνοι απέναντι στο λαό Πάντως, η από άμβωνος προπαγάνδα –αν όχι παραγωγή– μιας ανοιχτά εθνικιστικής και αντιδραστικής πολιτικής αφορά πολύ κόσμο, που δεν πρέπει αβασάνιστα να παραχωρείται στον εθνικισμό.
Το σημαντικότερο είναι ότι η Εκκλησία θέτει ευθέως ζήτημα αλλαγής συνόρων στα Βαλκάνια. Κανένας δεν μπορεί να προσπερνά σφυρίζοντας αδιάφορα αυτό το εξαιρετικά επικίνδυνο ζήτημα. Αλλά δυστυχώς, μόνον από την Αριστερά υπήρξε κριτική. Ούτε από την κυβέρνηση ούτε από το ΠΑΣΟΚ τέθηκε το ζήτημα, έστω από την πλευρά του ότι είναι διαφορετική η διακηρυγμένη πολιτική της χώρας. Είτε κανείς τους δεν θέλει να τα χαλάσει με την Εκκλησία, είτε τη χρησιμοποιούν σαν διαπραγματευτικό όπλο, είτε εγγράφουν κάποια υποθήκη σε περίπτωση που ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου με την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου. Και τα τρία ενδεχόμενα είναι εξαιρετικά ανησυχητικά. Και τα τρία τροφοδοτούν τον εθνικιστικό εκτροχιασμό των δεσποτάδων. Γι’ αυτό, σωστά «σήκωσε» το ζήτημα ο ΣΥΡΙΖΑ (ο σχολιασμός του ΚΚΕ ήταν αναιμικός).