Oι κοινωνικές υπηρεσίες μετατρέπονται σε εμπόρευμα
Στο σφυρί η δημόσια περιουσία
Όλο και πιο φτωχοί γινόμαστε από το ξεπούλημα των μεγάλων επιχειρήσεων που μέχρι χτες βρίσκονταν υπό κρατικό έλεγχο. Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι βασικός άξονας της κυβερνητικής πολιτικής και μοχλός προώθησης του νεοφιλελευθερισμού με άμεσο αποτέλεσμα οι κοινωνικές υπηρεσίες να αλλάζουν χαρακτήρα και να μετατρέπονται σε εμπορεύματα, η εθνική οικονομία να χάνει πόρους και οι εργασιακές σχέσεις να ακολουθούν τους κανόνες των πολυεθνικών «επενδυτών». Λιμάνια, αεροδρόμιο, Ελ. Ταχυδρομεία και ΟΤΕ είναι στην πρώτη γραμμή των προς ξεπούλημα επιχειρήσεων. Συνδικαλιστές από τους χώρους αυτούς μιλάνε στην «Αριστερά!» για τις συνέπειες των ιδιωτικοποιήσεων και τους αγώνες των εργαζόμενων, και απαντάνε στις παρακάτω ερωτήσεις:
1. Σε ποιο σημείο βρίσκεται αυτή τη στιγμή η διαδικασία ιδιωτικοποίησης; Δώστε μας ένα σύντομο ιστορικό.
2. Ποιες είναι οι συνέπειες της ιδιωτικοποίησης για τους εργαζόμενους, το λαό, την οικονομία και τη χώρα;
3. Μιλήστε μας για τις αντιδράσεις των εργαζόμενων στην ιδιωτικοποίηση.
«Η εκποίηση του ΟΤΕ, εκποίηση του μέλλοντος της χώρας»
Δημήτρης Στρατούλης, μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ και συνδικαλιστής στον ΟΤΕ
1. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. αποφάσισε την εκποίηση ενός μεγάλου πακέτου μετοχών του ΟΤΕ από το 38% που έχει απομείνει στο δημόσιο σε ξένο «στρατηγικό εταίρο», που θα είναι ευρωπαϊκή πολυεθνική τηλεπικοινωνιακή επιχείρηση, στην οποία θα εκχωρήσει και το μάνατζμεντ της επιχείρησης.
Το καλοκαίρι του ’93 η κυβέρνηση της Ν.Δ. επιχείρησε να εκποιήσει τον ΟΤΕ και το μάνατζμέντ του σε πολυεθνική εταιρεία-στρατηγικό επενδυτή. Οι σκληροί αγώνες των εργαζομένων του ΟΤΕ αλλά και οι σημαντικές πολιτικές πρωτοβουλίες στήριξής τους από το σύνολο της Αριστεράς οδήγησαν στην ακύρωση αυτού του εγχειρήματος και στην πτώση της τότε κυβέρνησης. Το ΠΑΣΟΚ κάτω από την πίεση των μεγάλων κινητοποιήσεων συνυπέγραψε τροπολογία του ΣΥΝ, στην οποία αναφερόταν ότι ο ΟΤΕ έχει μία μόνο μετοχή η οποία ανήκει στο δημόσιο.
Το 1994 το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση κάνει στροφή 360 μοιρών και ψηφίζει νόμο που επιτρέπει την ιδιωτικοποίηση-μετοχοποίηση του ΟΤΕ. Με διαδοχικές μετοχοποιήσεις παρέδωσε τον ΟΤΕ στην κυβέρνηση της Ν.Δ. το 2004 με τους ιδιώτες και τα κερδοσκοπικά funds να κατέχουν πλέον το 66% των μετοχών του. Ταυτόχρονα με τροπολογία του 1999 η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έδωσε και τη δυνατότητα εκχώρησης σε ιδιώτες του μάνατζμεντ του ΟΤΕ. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. τώρα προχωρεί στο τελευταίο βήμα προς την ολοκληρωτική ιδιωτικοποίησή του.
2. Η εκποίηση του ΟΤΕ αποτελεί εκποίηση του ίδιου του μέλλοντος της χώρας. Αποτελεί ένα μεγάλο οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, εργασιακό και εθνικό έγκλημα με μη αναστρέψιμες αρνητικές συνέπειες. Το ξεπούλημα του ΟΤΕ αφαιρεί από τη χώρα το πιο ισχυρό εργαλείο της για την έρευνα, ανάπτυξη και διάχυση των νέων τεχνολογιών σε όλη την οικονομία και κοινωνία. Οι πολίτες-συνδρομητές του ΟΤΕ, και ιδιαίτερα η νεολαία, θα επιβαρυνθούν υπέρμετρα, όπως ήδη γίνεται, με τα υψηλά τιμολόγια των τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών και του internet, τα οποία θα επιβάλει η πολυεθνική που θα πάρει τον ΟΤΕ. Παρά τα όσα έγιναν με τις τηλεφωνικές υποκλοπές μέσω της ιδιωτικής πολυεθνικής Vodafone, η κυβέρνηση, με την εκποίηση του ΟΤΕ σε πολυεθνική εταιρεία, που είναι έξω από κάθε κοινοβουλευτικό ή πολιτικό έλεγχο, αφήνει τους πολίτες της χώρας μας εκτεθειμένους σε κάθε μορφής παρακολουθήσεις. Οι συνέπειες για την εθνική κυριαρχία θα είναι καταστροφικές, αφού τα τηλεπικοινωνιακά κυκλώματα των ενόπλων δυνάμεων της χώρας μας διασυνδέονται άμεσα ή έμμεσα με τον ΟΤΕ. Αυτό επιβεβαιώθηκε και από την Κομισιόν με την κατηγορηματική δήλωση του αρμόδιου επιτρόπου Μακ Κρίβι ότι «εάν ιδιωτικοποιηθεί ο ΟΤΕ, το δημόσιο δεν είναι δυνατόν να διασφαλίσει τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα στον τομέα των τηλεπικοινωνιών μέσω συμφωνίας των μετόχων, έστω και αν διατηρήσει δικαιώματα μειοψηφίας».
Οι εργασιακές σχέσεις στον ΟΤΕ κατεδαφίζονται, αφού, μετά τον χωρισμό «νέων-παλαιών» εργαζομένων, η διυπουργική επιτροπή αποφάσισε την ανατροπή με νόμο των συλλογικών συμβάσεων εργασίας με τις οποίες είχε συμφωνηθεί ο ισχύων κανονισμός εργασίας σ’ αυτή την επιχείρηση. Αυτή η αρνητική εξέλιξη θα χρησιμοποιηθεί ως πιλότος για μεγαλύτερη εργασιακή απορύθμιση στις υπόλοιπες ΔΕΚΟ, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, όπου η κατάσταση των εργασιακών σχέσεων είναι ήδη δραματική.
Μέχρι σήμερα χάθηκαν 20.000 θέσεις εργασίας που δεν αναπληρώθηκαν, ενώ τα ασφαλιστικά ταμεία καταρρέουν λόγω των συνεχών προγραμμάτων «εθελούσιων συνταξιοδοτήσεων».
3. Τα συνδικάτα στον ΟΤΕ αποφάσισαν να αντισταθούν στο ξεπούλημα του ΟΤΕ, παρά το ότι έχουν αδυνατίσει λόγω της πρόσφατης μαζικής εξόδου 6.000 εργαζομένων του ΟΤΕ που διέθεταν μεγάλες αγωνιστικές εμπειρίες, αλλά και λόγω της επαίσχυντης συμφωνίας που είχε υπογράψει η προηγούμενη ηγεσία της ΟΜΕ-ΟΤΕ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) για να προσλαμβάνονται στον ΟΤΕ νέοι και νέες χωρίς τα δικαιώματα των παλιότερων. Ξεκίνησαν με καταλήψεις κτηρίων, θα συνεχίσουν με διαδικασίες ενίσχυσης του εσωτερικού μετώπου των εργαζομένων του ΟΤΕ και με μεγάλη καμπάνια προς την κοινωνία για την εξασφάλιση αλληλεγγύης των άλλων εργαζομένων, και θα κλιμακώσουν με απεργίες διαρκείας στην τελική φάση της ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ. Η ριζοσπαστική Αριστερά μπορεί και πρέπει να κηρύξει εγερτήριο για όλη την εργατική τάξη και τα κοινωνικά κινήματα για ένα παλλαϊκό μέτωπο αλληλεγγύης για να αποτρέψουμε το νεοφιλελεύθερο έγκλημα της εκποίησης του ΟΤΕ.
«Απαίτηση το δημόσιο και βιώσιμο ταχυδρομείο»
Γιάννης Λάμπρου, μέλος Δ.Σ. Σωματείου Ταχυδρόμων ΕΛΤΑ Ν. Αχαΐας
1. Τα τελευταία χρόνια και υπό τις πιέσεις της Ε.Ε., οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. προσανατολίστηκαν στην κατεύθυνση της «ήπιας ιδιωτικοποίησης», με το σπάσιμο της μητρικής εταιρείας σε ανεξάρτητες θυγατρικές εταιρείες οι οποίες μπορούν να πουλήσουν ποσοστό των μετοχών τους κατά βούληση ενώ ταυτόχρονα αποδεσμεύονται από τα στενά επιχειρησιακά πλαίσια της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής.
Συνέπεια αυτών των επιλογών εκτός των άλλων ήταν η εμφάνιση στον ευρύτερο δημόσιο τομέα των εταιρειών ενοικίασης εργαζομένων, μια σύγχρονη μορφή δηλαδή «δουλεμπορίου». Εξίσου σημαντική συνέπεια ήταν η καθήλωση των θυγατρικών εταιρειών σε χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης προς χάριν του ανταγωνισμού. Είναι κοινό μυστικό ότι οι «Ταχυμεταφορές ΕΛΤΑ» –το δημόσιο courier– θα μπορούσαν να έχουν καταλάβει συντριπτικά ποσοστά της αγοράς εάν δεν απαξιώνονταν συστημα-τικά από τις πολιτικές επιλογές της εκάστοτε κυβέρνησης.
Σήμερα, τα ΕΛΤΑ εξωθούνται στην ανταλλαγή μετοχών με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο με όρους που θα οδηγήσουν σε ελλειμματικούς προϋπολογισμούς και κατά συνέπεια την άμεση εποπτεία τους από το ΥΠΕΘΟ και ό,τι αυτό συνεπάγεται – περικοπές στις παροχές προς το προσωπικό και αλλαγή του κανονισμού λειτουργίας με υιοθέτηση ελαστικών μορφών εργασίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι έχει εκφραστεί σκεπτικισμός ακόμη και από συντηρητικές συνδικαλιστικές παρατάξεις για τη σκοπιμότητα αυτής της ανταλλαγής. Τα ΕΛΤΑ καλούνται να αγοράσουν τις μετοχές του Τ.Τ. σε τιμή που έχει υπολογιστεί με βάση την αξία που τους προσδίδει η συνεργασία του με το δίκτυο των ΕΛΤΑ! (Σημ.: Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο στηρίζε-ται κατά 90% στο δίκτυο των ΕΛΤΑ). Στην πραγματικότητα, τα ΕΛΤΑ θα αγοράσουν… τον ίδιο τους τον εαυτό, βγάζοντας χρήματα από τη μια τσέπη του κράτους και βάζοντάς τα στην άλλη κατά τρόπο που θα τα καθιστά ελλειμματικά. Το επόμενο στάδιο αυτής της πολιτικής είναι η είσοδός τους στο χρηματιστήριο σε ποσοστό που εκτιμάται στο 13% ενώ ανάλογο ποσοστό θα πωληθεί απευθείας σε στρατηγικό ε-πενδυτή ο οποίος θα αναλάβει και το μάνατζμεντ.
2. Οι συνέπειες αυτής της πορείας των ΕΛΤΑ προς την ιδιωτικοποίηση είναι ήδη ορατές σε εμάς τους εργαζόμενους του Ταχυδρομείου αφού οι πιέσεις για αύξηση της παραγωγικότητας μέσα από την εντατικοποίηση της εργασίας είναι ήδη γεγονός. Την ίδια στιγμή η συνεχής κάλυψη κενών οργανικών θέσεων με εποχιακό ανακυκλούμενο προσωπικό προϊδεάζει για ένα ζοφερό εργασιακό μέλλον ανασφάλειας και απάνθρωπης εκμετάλλευσης.
Η μετατροπή των ΕΛΤΑ από έναν οργανισμό ο οποίος έχει στόχο να προσφέρει καθολικές ταχυδρομικές υπηρεσίες με κοινωνικό προσανατολισμό σε μια ανώνυμη εταιρεία η οποία με τακτικές και μεθόδους μάρκετινγκ θα ανεβάζει το κόστος των υπηρεσιών της ενώ, ταυτόχρονα, θα απαξιώνει τις λιγότερο κερδοφόρες δραστηριότητές της –όπως τη διακίνηση της αλληλογραφίας στα πιο ορεινά και απομακρυσμέ-να σημεία της ελληνικής επικράτειας– δεν μπορεί παρά να υπηρετεί μια αντιλαϊκή πολιτική η οποία θεωρεί τον πολίτη πελάτη και τον εργαζόμενο σκλάβο.
3. Είναι γεγονός ότι το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα στο χώρο των ΕΛΤΑ όλα αυτά τα χρόνια αποτελούσε τον δεύτερο πόλο διοίκησης με θεσμοποιημένες διακριτές αρμοδιότητες –συμμετοχή κατά 30% στη θυγατρική εταιρεία ΚΕΚ-ΕΛΤΑ– αλλά και άτυπες υπόγειες διεργασίες μέσα από τους κομματικούς μηχανισμούς. Έτσι, οποιαδήποτε φωνή διαμαρτυρίας έβρισκε –και βρίσκει– αντιμέτωπο το σύνολο των επίσημων συνδικαλιστικών παρατάξεων. Οποιαδήποτε πρόοδος στο συνδικαλιστικό κίνημα θα πρέπει να κινείται στην κατεύθυνση της οργάνωσης ομάδων εργαζομένων σε πρωτοβάθμιο επίπεδο και της ανάδειξης των πραγματικών προβλημάτων τους και των ευρύτερων κοινωνικών αναγκών. Η απαίτηση ενός δημόσιου και βιώσιμου ταχυδρομείου, προσανατολισμένου στις κοινωνικές ανάγκες και όχι στην υπηρεσία των επιχειρηματικών λόμπι, είναι νομίζω εκτός από στόχος του συνδικαλιστικού κινήματος και προϋπόθεση μιας δίκαιης κοινωνίας.
Μεθοδεύσεις για την παράδοση ενός ακόμα «φιλέτου» στους κερδοσκόπους
Και τα λιμάνια για πούλημα
Γιώργος Νουχουτίδης, Πρόεδρος του σωματείου μονίμων και δόκιμων λιμενεργατών
Το έδαφος για την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών προετοιμάζονταν χρόνια. Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ έφερε το νόμο που μετέτρεψε τα λιμάνια σε Α.Ε. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας «έβαλε χέρι» στο εργασιακό καθεστώς των υπαλλήλων δημιουργώντας και το κατάλληλο κλίμα με φωνές για «προνομιούχους», «ρετιρέ» κ.ά. Ο πρωθυπουργός πήγε στον ΟΛΠ για να «καλωσορίσει» την Cosco (China Ocean Shipping Company), μια από τις εταιρείες που εκδήλωσαν ενδιαφέρον για την αγορά του χώρου φορτοεκφόρτωσης του λιμανιού.
Στις 16/11, η διοίκηση του ΟΛΠ μαζί με το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας αποφάσισε το ξεπούλημα του ΣΕΜΠΟ (Σταθμός Εμπορευματοκιβωτίων) του Ικονίου. Οι δραστηριότητες του ΣΕΜΠΟ συνεισφέρουν το 70% των συνολικών εσόδων του ΟΛΠ. Με βάση την απόφαση ο ιδιώτης θα έχει την πλήρη εκμετάλλευση του χώρου και των δραστηριοτήτων του για 30 χρόνια. Οι εργαζόμενοι στα λιμάνια ξεκίνησαν άμεσα κινητοποιήσεις με βασική μορφή την άρνηση υπερωριακής απασχόλησης και της απασχόλησης έξω από τα όρια της σύμβασής τους, πράγμα που έχει σαν αποτέλεσμα τη σημαντική καθυστέρηση στις εκφορτώσεις και το μπλοκάρισμα σε μεγάλο βαθμό των εισαγωγών, δηλαδή του εμπορίου. Ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας στις διαπραγματεύσεις με την Ομοσπονδία των λιμενεργατών δεν έδωσε καμιά εγγύηση για τη δουλειά των εργαζομένων και το καθεστώς μετά την ιδιωτικοποίηση. Οι εργαζόμενοι μέχρι σήμερα επιμένουν στο βασικό τους αίτημα που είναι η διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα των λιμανιών.
1. Αντιδρούμε στη διαδικασία ιδιωτικοποίησης ενός καθόλα κερδοφόρου οργανισμού. Ο ΟΛΠ όλα τα χρόνια της λειτουργίας του είναι κερδοφόρος. Η ιδιωτικοποίηση που σχεδιάζει το ΥΕΝ αφορά κυρίως το Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων (ΣΕΜΠΟ) από τον οποίο προέρχεται το 70% των συνολικών εσόδων του ΟΛΠ. Δεν είναι όλες οι δραστηριότητες του λιμανιού κερδοφόρες. Το κεντρικό λιμάνι, ενώ απαιτεί σημαντικά κονδύλια σε έργα υποδομής, έχει εξαιρετικά χαμηλό ποσοστό απόσβεσης. Ο λόγος είναι ότι τα τέλη ελλιμενισμού των πλοίων της ακτοπλοΐας είναι εξαιρετικά χαμηλά, προς όφελος αυτών που μετακινούνται από και προς τα νησιά. Η πολιτική αυτή είναι η απόρροια των δημόσιου και κοινωφελούς χαρακτήρα του Οργανισμού και χρηματοδοτείται από την υψηλή κερδοφορία του ΣΕΜΠΟ.
Τα τελευταία χρόνια βρίσκονται στο στάδιο της ολοκλήρωσης έργα υποδομής στην προβλήτα 1 που θα διπλασιάσουν τη δυνατότητα εξυπηρέτησης του σταθμού. Η επένδυση αυτή ολοκληρώνεται σε μία εξαιρετικά ευνοϊκή οικονομική συγκυρία. Οι μεταφορικές εταιρείες αναζητούν αγωνιωδώς terminals στο χώρο της Αν. Μεσογείου, γεγονός που μηδενίζει το ρίσκο της επένδυσης – αντιθέτως δημιουργεί μεγάλη προσδοκία κέρδους. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνουμε γιατί πρέπει να εγκαταλείψουμε ένα πετυχημένο μοντέλο λειτουργίας και μάλιστα σε μία τόσο ευνοϊκή συγκυρία, ξεπουλώντας το λιμάνι στους ιδιώτες προκειμένου να κερδοσκοπήσουν.
2. Από το 2004 που ανέλαβε υπουργός ο κ. Κεφαλογιάννης έχουν αποσταλεί από το σωματείο μας τουλάχιστον 20 έγγραφα και έχουν γίνει και ισάριθμες παραστάσεις όπου ζητούσαμε την πρόσληψη τακτικού προσωπικού. Εξηγούσαμε ότι οι συνάδελφοί μας δεν αντέχουν πλέον να δουλεύουν με αυτούς τους εξοντωτικούς ρυθμούς στο λιμάνι. Μία συνηθισμένη κατάσταση είναι 16 ώρες την ημέρα επί 7 ημέρες την εβδομάδα. Επισημαίναμε ότι οι υπερωριακή αμοιβή στοιχίζει ακριβότερα από την πρόσληψη νέων εργαζομένων. Η εξοργιστική αδιαφορία τους μας εξανάγκασε να καταφύγουμε ακόμη και σε απεργιακές κινητοποιήσεις για το λόγο αυτό.
Με τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας εκκρεμεί εδώ και πολλές μέρες μια συνάντηση. Ελπίζουμε να μην γίνουμε για άλλη μία φορά θεατές της γνωστής σε όλους αλλοπρόσαλλης συμπεριφοράς του κ. υπουργού, που οξύνει διάφορες καταστάσεις και μετά μοιάζει να τις ξεχνά για μερικές ημέρες, δείχνοντας αδυναμία να κατανοήσει τις συνέπειες που έχουν οι πράξεις του στο μέλλον του λιμανιού και αυτή τη φορά και στην οικονομία.
Εξαφανίζουν τον εθνικό αερομεταφορέα
Kώστας Ήσυχος, Aντιπρόεδρος OΣΠA – εκπρόσωπος της ENOTHTAΣ / OΣΠA
1. Mε την απόφαση της Kομισιόν και κατόπιν εισήγησης του επιτρόπου Mεταφορών Zακ Mπαρό υλοποιείται ο σχεδιασμός εξαφάνισης του εθνικού αερομεταφορέα της χώρας μας, της Oλυμπιακής Aεροπορίας.
Πρόκειται για μια μεθοδευμένη πολιτική απόφαση που εξυπηρετεί τα συμφέροντα επέκτασης και κυριαρχίας στις αερομεταφορές 3-4 μεγάλων αεροπορικών εταιρειών της E.E.
H Kομισιόν και ο κ. Zακ Mπαρό, λειτουργώντας ως εκπρόσωποι αυτών των εταιρειών, ακολουθούν τη νεοφιλελεύθερη συνταγή της «εξαφάνισης» της Sabena, της Swissair, της Balkan, ώστε το τυπικό και ουσιαστικό καρτέλ που στήνουν οι συγκεκριμένες εταιρείες να έχει και θεσμικό πέρα από πολιτικό και οικονομικό χαρακτήρα.
2. H κυβέρνηση της N.Δ., ελπίζοντας να καθιερωθεί στο ρόλο του «Πόντιου Πιλάτου», σιωπά και αδρανεί μπροστά στον κίνδυνο η χώρα να απωλέσει τον εθνικό της αερομεταφορέα. H ηγεσία του ΠAΣOK επίσης σιωπά με πλήρη ανοχή-ενοχή για τις επερχόμενες εξελίξεις. Tα δυο κόμματα μέσα από τη διακυβέρνηση της χώρας τα τελευταία χρόνια έκαναν τα πάντα προκειμένου η απαξίωση και η δυσφήμηση της O.A. να σκεπάσει τις εγκληματικές τους ενέργειες σε βάρος του εθνικού αερομεταφορέα. Tώρα «νίπτουν τας χείρας τους» αφήνοντας το νεοφιλελεύθερο διευθυντήριο της E.E. να «κάνει» τη δουλειά ώστε να θεωρηθούν οι αποφάσεις αυτές «νομοτελειακές».
3. Bρισκόμαστε μπροστά σε συνθέτες και δύσκολες προκλήσεις. Oι εργαζόμενοι στην O.A. δεν πρέπει να παρακολουθούν τις εξελίξεις ως θεατές. Oι μεγάλες πλειοψηφίες των ΠAΣKE-ΔAKE σε όλα τα συνδικαλιστικά όργανα δεν μπορούν πλέον να περιμένουν την «ουρανοκατέβατη ψευδαίσθηση» για την πολυπόθητη πρόωρη συνταξιοδότηση, ούτε οι χιλιάδες συμβασιούχοι συνάδελφοι πρέπει να θεωρούν ότι βρίσκονται προ των πυλών της όποιας μονιμοποίησης που αποτελεί άσο και χαρτί ψηφοθηρίας σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο για την χώρα.
O αγώνας δασκάλων και καθηγητών, φοιτητών και μαθητών για δημόσια αναβαθμισμένη δωρεάν παιδεία απέδειξε ότι στηρίζεται σε μια πλατιά κοινωνική υποστήριξη. O δικός μας αγώνας δεν μπορεί να είναι διαφορετικός.
H ENOTHTA επισημαίνει το τεράστιο ιστορικό, κοινωνικό και ταξικό χρέος του συνδικαλιστικού κινήματος σε πρωτοβάθμιο, δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο να οργανώσει άμεσα και αποτελεσματικά την αντίστασή του στα πολιτικά σχέδια που αφήνουν τη χώρα μας χωρίς εθνική στρατηγική αερομεταφορών και χωρίς δημόσιο σύγχρονο αερομεταφορέα.
Aπό την πλευρά της ENOTHTAΣ θα επιμείνουμε στην εναλλακτική μας πρόταση για μια Oλυμπιακή σύγχρονη, αναπτυσσομένη, δημόσια, με κοινωνικό και εθνικό ρόλο που σε μια πορεία ανασυγκρότησης μπορεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στη δημόσια οικονομία της χώρας προς όφελος του λαού, του τουριστικού τομέα, της ακριτικής Eλλάδας, του αποδήμου ελληνισμού.