Συνέντευξη με τον Νίκο Κυριακίδη και τον Γιώργο Πρέντζα,
πρόεδρο και γενικό γραμματέα αντίστοιχα
του νεοσύστατου Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας
Στις 17 με 19 Οκτώβρη έγιναν οι πρώτες εκλογές στο νεοσύστατο Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας. Αποτελεί σταθμό στη προσπάθεια οργάνωσης και συντονισμού των μισθωτών τεχνικών της Βόρειας Ελλάδας. Παρακάτω δημοσιεύσουμε εκτενή συνέντευξη με τον Νίκο Κυριακίδη και τον Γιώργο Πρέντζα, πρόεδρο και γενικό γραμματέα αντίστοιχα του νεοσύστατου Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας.
Ποια ανάγκη σάς ώθησε στη δημιουργία του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας;
Γ.Π.: Ο τεχνικός χώρος, στο σύνολό του, ποτέ δεν είχε μία δομημένη συνδικαλιστική έκφραση και δράση, ειδικά στον ιδιωτικό τομέα, μιας και ήταν συνυφασμένος με το ελεύθερο επάγγελμα. Τα τελευταία χρόνια, λόγω της αύξησης της ελαστικής εργασίας, πολλοί τεχνικοί, μηχανικοί, γεωλόγοι κ.λπ. δουλεύουν πια στον ιδιωτικό τομέα, όντας υπάλληλοι τεχνικών εταιριών και χωρίς να φέρουν το συνδικαλιστικό παρελθόν των οικοδόμων ή των χειριστών στον τεχνικό κλάδο. Υπό αυτές τις συνθήκες, κρίθηκε αναγκαία η δημιουργία ενός σωματείου, που να εκφράζει όλο αυτόν τον κόσμο και να μπορέσει να διεκδικήσει καλύτερες συνθήκες εργασίας αλλά και ελεγχόμενους μισθούς, μιας και κομβικό σημείο αποτελεί το γεγονός ότι οι τεχνικοί δεν πληρώνονται καν βάσει κάποιας συλλογικής σύμβασης, αλλά βάσει απλής ατομικής διαπραγμάτευσης.
Ν.Κ.: Το ΣΜΤΜ προσπαθεί να καλύψει την ανάγκη συνδικαλισμού ενός ευρέως φάσματος εργαζομένων. Ανεξάρτητα από το αν ξεκίνησε αυτή η προσπάθεια από μηχανικούς, αναφέρεται σε όλους τους ανθρώπους που δουλεύουν με εξαρτημένη σχέση εργασίας στο χώρο της μελέτης και της κατασκευής. Νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί ένα πολύ πλατύ δυναμικό από μισθωτούς τεχνικούς, οι οποίοι, με βάση την συνδικαλιστική έρημο του χώρου, δεν έχουν πουθενά να απευθυνθούν για βοήθεια, συμπαράσταση σε ό,τι αφορά τα δικαιώματά τους. Γνωρίζουμε πως η πλειοψηφία των συναδέλφων “διαπραγματεύεται” ατομικά την αμοιβή της, το ωράριό της, στην πραγματικότητα το επιβάλλει χωρίς πολλά πολλά ο εργοδότης.
Ποιες είναι οι βασικές διεκδικήσεις του σωματείου;
Ν.Κ.: Το νεοσύστατο Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών έχει μπροστά του πολλά ευχάριστα καθήκοντα. Πρώτον, το επόμενο διάστημα, θα διεκδικήσουμε την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας, πράγμα κρίσιμο και για τη μαζικοποίηση του σωματείου. Δεύτερον, την ομοσπονδιοποίησή μας με συναφή σωματεία, όπως το αντίστοιχο σωματείο στην Αθήνα, του κτηματολογίου, και είμαστε σε μία διαδικασία διερεύνησης του με πόσα ακόμα πρωτοβάθμια σωματεία μπορούμε να αποτελέσουμε μια ομοσπονδία.
Γ.Π.: Επιπρόσθετα, επειδή οι εργαζόμενοι στον τεχνικό χώρο δεν έχουν πάντοτε μία σταθερή βάση εργασίας, δηλαδή μπορεί σήμερα να απασχολούνται σε ένα εργοτάξιο στην Αθήνα κι αύριο στα Γιάννενα, είναι σημαντικό η ΣΣΕ να παρέχει πανελλαδική κάλυψη. Πέρα όμως από τα παραπάνω, μία ακόμη διαδικασία στην οποία έχει μπει το σωματείο αφορά τη διεκδίκηση ταμείου ανεργίας για τους άνεργους συναδέλφους, που, ακόμη κι αν είναι μακροχρόνια άνεργοι, “φαίνονται” σαν ελεύθεροι επαγγελματίες, απόρροια των σχέσεων εργασίας που έχουν δημιουργηθεί πλέον στην αγορά αλλά και του γεγονότος ότι η πλειοψηφία των συναδέλφων του κλάδου εργάζονται με το λεγόμενο μπλοκάκι.
Κάποτε αυτό που πλάσαρε η αγορά ήταν ότι οι εργαζόμενοι στον τεχνικό κλάδο ήταν προνομιούχοι. Πιστεύω ότι ο μύθος αυτός έχει σπάσει, και πλέον είμαστε στη διαδικασία να σπάσουμε και τον άλλο μύθο, αυτό της ατομικής πορείας του καθενός. Σε χώρους όπου απασχολούνται πολλοί τεχνικοί είναι μάλλον εύκολο να καταλάβει κάποιος ότι μπορεί να αγωνιστεί μαζί με άλλους. Το δύσκολο αφορά τη συνένωση του κόσμου που εργάζεται διάσπαρτος σε μικρές επιχειρήσεις, που νιωθει μόνος απέναντι στο αφεντικό.
Με ποιους τρόπους έχετε κινηθεί μέχρι σήμερα;
Γ.Π.: Οι περισσότερες δράσεις του σωματείου, μιας και είναι νεοσύστατο, αποσκοπούν στην επαφή με συναδέλφους. Είναι κυρίως προσπάθειες προπαγάνδισης του σωματείου με εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς αλλά και σε διαδικασίες εξετάσεων και σεμιναρίων του ΤΕΕ. Έχει πραγματοποιηθεί μία εκδήλωση, στην οποία παρουσιάστηκαν τα θέματα τα οποία αυτή τη στιγμή τρέχουμε και διεκδικούμε, έχουμε έρθει σε επαφή με εργαζομένους της ΑΤΤΙΚΑΤ, που κίνησαν διαδικασίες επίσχεσης εργασίας, με άλλα σωματεία τα οποία είναι λειτουργικά στη βάση τους, ενεργά, με τα οποία κι έχουμε δράσει από κοινού για διάφορα θέματα, όπως η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ ή η υπόθεση της Κωνσταντίνας Κούνεβα.
Ν.Κ.: Το σωματείο δεν προέκυψε με παρθενογένεση. Είναι μια δουλειά μισθωτών τεχνικών περίπου της τελευταίας διετίας, οι οποίοι αντιλήφθηκαν την ανάγκη λειτουργίας ανεξάρτητου σωματείου στην περιοχή, με εντοπιότητα και καλύτερη παρεμβατικότητα στα ζητήματα των εργαζομένων. Έτσι σήμερα σε αρκετούς εργασιακούς χώρους της πόλης υπάρχει κόσμος που μας γνωρίζει ή είναι ακόμα και μέλος του σωματείου. Είναι ένα πρώτο βήμα απαραίτητο, ώστε σύντομα συνάδελφοι να οργανωθούν στο σωματείο, να συμμετέχουν ενεργά, ώστε να έχουμε μεγαλύτερες επιτυχίες. Υπάρχουν παραδείγματα συναδέλφων που με τη συμπαράσταση μελών του σωματείου διεκδίκησαν αποζημίωση, την οποία αρνιόταν ο εργοδότης να δώσει, και την πήραν.
Πείτε μας λίγα λόγια για το πώς λειτουργεί το σωματείο.
Γ.Π.: Πώς λειτουργεί αλλά και πώς θέλουμε να λειτουργεί… Σκοπός μας είναι να έχουμε ένα σωματείο ενεργό, όχι μόνο ως όνομα ή σφραγίδα, αλλά με μέλη ενεργά. Να μοιράζεται τόσο η δουλειά όσο κι οι ευθύνες, οι αποφάσεις να μη σχετίζονται με μια μικρή ομάδα ανθρώπων αλλά συμμέτοχο να είναι το μεγαλύτερο κομμάτι των μελών του σωματείου. Τέλος, επιδιώκουμε να δώσουμε όσο περισσότερη δύναμη γίνεται στις Γενικές Συνελεύσεις και σε ανοικτές επιτροπές δράσης και υλοποίησης των αποφάσεών τους.