Ανήκω στην γενιά της μεταπολίτευσης που έκανε την "υπερπολιτικοποίηση" καθημερινή αποκλειστική δράση και ενασχόληση της με τα "κοινά", σε βάρος των σπουδών και επαγγελματικών της προτεραιοτήτων. Βίωσε τον δογματισμό και ιδεολογικό αλληλοσπαραγμό στους κόλπους της αριστεράς, που εξακολουθεί 35 χρόνια μετά την μεταπολίτευση, να αποτελεί ένα από τα σοβαρά "εσωτερικά" προβλήματά της. Διαπίστωσε σχετικά έγκαιρα τα αδιέξοδα που προκαλεί το θεμελιακό στρατηγικό της έλλειμμα με τη βαθιά και διαρκή ιδεολογική της κρίση. Δυστυχώς σύντροφοι και φίλοι ανήκω και εγώ όπως και πολλοί από εσάς που βρισκόμαστε εδώ σήμερα, στη γενιά που βίωσε έντονα την φοβερή εναλλαγή των ιδεολογικών της βεβαιοτήτων με την απόλυτη ανατροπή και αμφισβήτησή τους, με τέτοια ταχύτητα που έφερε σε όλους εμάς τον πολιτικό ίλιγγο με τραγικές συνέπειες από την ιστορική μας ήττα… Η τόλμη και υπέρβαση που χρειάζεται να κάνει η αριστερά για να αναγνωρίσει τα μεγάλα ιστορικά και πολιτικά της λάθη καθώς και τις σοβαρές ιδεολογικές της υστερήσεις και βεβαιότητες, την οδήγησαν από τις διαδοχικές της ήττες, στον "επαναπροσδιορισμό και τον επανακαθορισμό" της πολιτικής και ιδεολογίας της. Πρέπει να παραδεχτούμε όλοι μας ότι για πρώτη φορά στην ιστορία του εργατικού και αριστερού κινήματος έχουμε την "πλήρη ιδεολογική ήττα και ηγεμονία" του καπιταλισμού με την μορφή και το περιεχόμενο του νεοφιλελευθερισμού. Ιστορικά η Αριστερά έχει ηττηθεί πολλές φορές, πολιτικά και στρατιωτικά. Για πρώτη φορά όμως στην ιστορία της – και συμβαίνει αυτό στις μέρες μας- ζούμε την πλήρη ιδεολογική ηγεμονία του καπιταλισμού-νεοφιλελευθερισμού. Όλοι εμείς, που προερχόμαστε από διαφορετικές αφετηρίες της αριστεράς- από το Πασοκ έως την Άκρα αριστερά -που η "αντικειμενική πραγματικότητα" μας υποχρέωσε να εγκαταλείψουμε τις "βεβαιότητές μας" είμαστε σήμερα ΕΔΩ σε αυτό το νέο "ιδιότυπο" εγχείρημα του Συριζα. Αυτό το εγχείρημα σε σχέση με τα προηγούμενα ιστορικά εγχειρήματα της αριστεράς, (από την προδικτατορική ΕΔΑ έως τον ενιαίο Συνασπισμό του ’89) έχει "νέα ποιοτικά και διαφορετικά" χαρακτηριστικά. Δεν επιχειρείται στη βάση "επιλεκτικών πολιτικών ιδιαιτεροτήτων και βεβαιοτήτων", αλλά κάτω από την αντικειμενική ανάγκη που όλοι μας αναγνωρίζουμε με τη κοινή μας θέληση και δράση, ότι πρέπει να υπάρξει συνεκτική εναλλακτική πολιτική και ιδεολογική πρόταση, απέναντι στην πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού. Αυτή η συνάντηση, σύνθεση των "ιστορικά διαφορετικών αφετηριών αντιλήψεων και εμπειριών" να γίνει με ειλικρίνεια, αυτογνωσία των δυσκολιών και ιδιαιτεροτήτων της Αριστεράς.
Η αντικειμενική κατάσταση με τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει αυτό το νέο εγχείρημα της αριστεράς, πρώτιστα πρέπει να παραμένει σταθερά "γειωμένο" με τα κοινωνικά κινήματα και να υπηρετεί τις ανάγκες των ανθρώπων του μόχθου και της εργασίας. Προϋποθέτει επίσης να "επαναπροσδιορίσουμε" τις πολιτικές μας προτεραιότητες και τους στόχους για να ανοίξουμε βήμα-βήμα δρόμους για τον ιδεολογικό και πολιτικό επανακαθορισμό, που θα ορίσει την νέα ιδεολογική, στρατηγική, πολιτική και οργανωτική συγκρότηση της αριστεράς.
Για την οργανωτική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ
Η ιδιαιτερότητα που απορρέει από το "ιδιότυπο πολιτικό μόρφωμα" των δυνάμεων, κινήσεων και ανένταχτων που συγκροτούν τον Συριζα, πρέπει να γίνει η δύναμή του και όχι η "αχίλλειος φτέρνα" του. Για αυτό πρέπει να διατυπωθεί "οργανωτική φόρμουλα" που θα αναδεικνύει και θα εγγυάται την διάρκεια και συνέχεια του νέου και ελπιδο-φόρου εγχειρήματος. Στη σημερινή φάση ανάπτυξης του να διασφαλίσει το "οργανωτικό προχώρημα" με την "σύσταση καταστατικού πλαισίου" λειτουργίας του, την "ιδιότητα μέλους ΣΥΡΙΖΑ", μαζί με οργανωτική ανάπτυξή του σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Να προωθήσει μορφές αυτοοργάνωσης βάσης και αυτοτελούς "οργανωτικού αυτoπροσδιορισμού" σε κάθε χωριό & πόλη, σε κάθε εργασιακό χώρο και τόπο, σε κάθε κοινωνική, συλλογική έκφραση και δράση.Για το εναλλακτικό πολιτικό και κοινωνικό πρόγραμμα. Για μια προοδευτική και ριζοσπαστική πλειοψηφική Αριστερά με "αντινεοφιλελεύθερο" πρόγραμμα και προοπτική…
Σήμερα, η επεξεργασία, διατύπωση και διεκδίκηση ενός εναλλακτικού ριζοσπαστικού προγράμματος και στόχων είναι αναγκαίο και ζητούμενο. Αυτό θα γίνει στη βάση συγκεκριμένων κοινωνικών και πολιτικών στόχων και προτεραιοτήτων και ΔΕΝ θα εξαντλείται στο πεδίο της διαχείρισης του συστήματος, αλλά της βαθμιαίας μεταρρύθμισης και αλλαγής του αστικού καθεστώτος, -σε εναλλακτική στρατηγική προοπτική- στο "νέο γενικευμένο πλαίσιο της αυτοδιαχείρισης", την "σοσιαλιστική αυτοδιεύθυνση" της κοινωνίας. Διαφορετικά, όλα τα προγράμματα που θα μένουν στο πεδίο της διαχείρισης με την προσπάθεια για δικαιότερη κατανομή του πλούτου, δίχως να επιδιώκεται έμπρακτα και ουσιαστικά (με ριζοσπαστικό και μεταρρυθμιστικό τρόπο) η αλλαγή του συστήματος, θα λειτουργούν "ως αριστερό άλλοθι" στο αστικό σύστημα, που θα ενσωματώνει και θα ακυρώνει την βαθμιαία αλλαγή του σε μια "σοσιαλιστική προοπτική".
Αυτή η προοπτική είναι αναγκαίο αίτημα της νέας εποχής για όλες τις προοδευτικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που δεν "βολεύονται" στο πλαίσιο της οικονομίας της αγοράς, του άγριου νεοφιλελευθερισμού, ούτε με την επανάληψη μοντέλων, που οδήγησαν όλες τις προσπάθειες και εκδοχές οικοδόμησης του σοσιαλισμού σε αποτυχία και αδιέξοδο, με τραγικές τις συνέπειες στο ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο… Κλείνω την παρέμβασή μου με μια αναφορά από την τελευταία επιστολή παραίτησης του Φιντέλ Κάστρο προς τον Κουβανικό λαό: "η πορεία μας θα είναι δύσκολη και θα απαιτεί την ευφυή προσπάθεια όλων. Δεν εμπιστεύομαι τη Φαινομενικά εύκολη οδό της απολογίας ή της αυτομαστίγωσης. Πρέπει πάντα να είμαστε έτοιμοι για τα χειρότερα σενάρια. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ την αρχή ότι αντιμετωπίζουμε με σεμνότητα την επιτυχία και με σταθερότητα της αναποδιές". Οι αντιξοότητες που πρέπει να υπερνικηθούν είναι πολύ σημαντικές αλλά καταφέραμε να τις αντιμετωπίσουμε και πρέπει να συνεχίσουμε.
Δημήτρης Τεμουρτζίδης,
μέλος της Πρωτοβουλίας ανένταχτων αριστερών πολιτών -Θεσσαλονίκη