Οι μετανάστες στο στόχαστρο
Δεν ήταν άλλο ένα “μεμονωμένο” κρούσμα αστυνομικού αυταρχισμού εκείνο που σημάδεψε το δεκαήμερο των διαδηλώσεων των μουσουλμάνων που ζουν στην Αθήνα. Όσα έχουν προηγηθεί, όσα ακολούθησαν και όσα απειλούνται να ακολουθήσουν διαγράφουν ένα νέο κοινωνικό τοπίο.
Γιατί ο καθένας που ζει σε αυτή τη χώρα αντιλαμβάνεται ότι το τελευταίο διάστημα εφαρμόζεται συνειδητά από τις κρατικές αρχές -από τα νησιά του Αιγαίου, τον Έβρο, ως και τις μεγάλες πόλεις, την Πάτρα και την Αθήνα- μία ακραία αντιμεταναστευτική πολιτική. Οι δυνάμεις καταστολής έχουν τον πρώτο και κύριο ρόλο. Συνεχείς περιπολίες με στυλ “νταή και τσαμπουκά” από τις ειδικές δυνάμεις, πογκρόμ, συλλήψεις, εξευτελισμοί, ξυλοδαρμοί, ακόμα και επαναλαμβανόμενοι “περίεργοι” θάνατοι νέων ανθρώπων στα αστυνομικά κελιά.
Το στοίβαγμα μεγάλων μαζών εξαθλιωμένων σε συγκεκριμένες ζώνες των μεγάλων πόλεων είναι το νέο φαινόμενο που παράγει αυτή η πολιτική. Στις παρυφές του λιμανιού της Πάτρας, στο παλιό εφετείο της Σωκράτους, στον Αγ. Παντελεήμονα, έχει διαμορφωθεί μία ιδιότυπη κατάσταση θεσμοποιημένου γκέτο με κυβερνητική συνενοχή γιατί αυτή ακριβώς η κατάσταση επιτρέπει να θεριεύουν οι τρομολαγνικές λαϊκίστικες ρατσιστικές ιδεοληψίες. Οι πάσης φύσης μαφίες που τα πλοκάμια τους φτάνουν πολύ ψηλά στην κρατική μηχανή αποκτούν λαμπρό πεδίο εκμετάλλευσης σε μία μαύρη αγορά όπου τα πιο προσοδοφόρα προϊόντα είναι οι ίδιοι οι μετανάστες, ενώ μερίδιο όχι αμελητέο στην “προστασία” διεκδικούν οι αρχιμαφιόζοι που με στολή και πηλήκιο παριστάνουν τους θεματοφύλακες της Δημόσιας Τάξης. Κι είναι άλλο ένα φαινόμενο των νέων επικίνδυνων συνθηκών που εμπεδώνονται -όχι χωρίς αντιστάσεις ευτυχώς- η κινητοποίηση ομάδων “αγανακτισμένων πολιτών” που ως ώρας αποτελούνται από κακομεταμφιεσμένους χρυσαυγίτες σε επιχειρήσεις μαζί με τα ΜΑΤ.
Αυτά τα είδαμε στο λιμάνι της Πάτρας, τα είδαμε στο παλιό Εφετείο και στον Αγ. Παντελεήμονα, τα είδαμε στις κινητοποιήσεις ενάντια στο σκίσιμο του Κορανίου. Στον εμπρησμό του υπογείου που είχε παραχωρηθεί ως χώρος λατρείας σε μουσουλμάνους και από θαύμα δεν υπήρξαν θύματα. Μία επίθεση σχεδιασμένη για να ενοχοποιήσει τα ίδια τα θύματα για εμπρησμό χριστιανικού ναού. Μία επίθεση που τηρουμένων των αναλογιών έχει ομοιότητες με αυτήν στο στέκι μεταναστών. Και τότε και τώρα η συνένοχη αδράνεια από τις διωκτικές αρχές και το κουκούλωμα σιωπής από το επίσημο πολιτικο-μιντιακό “σύστημα” δημιουργούν ανησυχητικά ερωτηματικά.
Η πολιτική των δύο κομμάτων εξουσίας είναι ταυτόσημη και ενταγμένη πλήρως στην ευρωπαϊκή τάση αντιμεταναστευτικής σκλήρυνσης. Ο Γ. Καρατζαφέρης δικαίως επικαλείται τους Σαρκοζί και Μπερλουσκόνι όταν τον κατηγορούν ως ακραίο. Στην Ιταλία οι περιπολίες στις γειτονιές από νομοταγείς πολίτες ενάντια στους κολασμένους μετανάστες είναι κατοχυρωμένες νομικά. Στη χώρα μας η αστυνομία έχει ταυτιστεί με το βιασμό των πιο στοιχειωδών αρχών ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αποτελεί φυτώριο φασιστοειδών ράμπο. Όταν η κυβέρνηση εξαγγέλλει και υλοποιεί ρατσιστικούς νόμους, όταν με την κυνικότητά της και τα δακρυγόνα δείχνει τον ίδιο αγριανθρωπισμό με το “όργανό” της που έσκισε το κοράνι, ο Γ. Παπανδρέου απαιτεί πιο αυστηρά μέτρα κατά των “λάθρο”μεταναστών, όπως τους χαρακτήρισε. Τα ΜΜΕ άρπαξαν την ευκαιρία για ένα νέο παραλήρημα ξενοφοβίας και – το πιο επικίνδυνο- αντιϊσλαμισμού. Στις συνθήκες έντασης της οικονομικής κρίσης τροποποιούνται και αναβαθμίζονται οι ρατσιστικές και διαιρετικές πολιτικές. Πλέον έχουμε να κάνουμε με την μαζική επιβολή του τρόμου, τη στρατιωτικοποίηση και τον εκφασισμό των δυνάμεων καταστολής, τη γκετοποίηση και τη στοχοποίηση των εξαθλιωμένων σε ένα εφιαλτικό κοινωνικό περιβάλλον που μοιάζει με ζούγκλα και κόλαση μαζί.
Μ.Σ.