Πριν δέκα μέρες, το Μπουένος Άιρες συγκλονίστηκε από μια τεράστια λαϊκή συγκέντρωση, στην οποία πήραν μέρος πάνω από 500.000 άνθρωποι. Το κίνημα της αγροτιάς, που αγωνίζεται εδώ και μήνες ενάντια στην κυβέρνηση Κίρχνερ, συναντήθηκε με τις μαχητικές λαϊκές δυνάμεις της πόλης κι εξανάγκασε το καθεστώς σε άτακτη υποχώρηση. Η Γερουσία, κάτω από την πίεση του λαϊκού κινήματος, ψήφισε την κατάργηση της αντιαγροτικής κυβερνητικής νομοθεσίας. Το κείμενο που ακολουθεί είναι βασισμένο σε ρεπορτάζ της εφημερίδας "Hoy", που εκφράζει τις απόψεις του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCR).
Στις 15 Ιούλη, η τεράστια λεωφόρος Λιμπερταδόρ πλημμύρισε από μια ανθρώπινη θάλασσα. Σύμφωνα με τους οργανωτές, οι συγκεντρωμένοι ξεπέρασαν το μισό εκατομμύριο. Χιλιάδες χωρικοί κι εργάτες γης έφτασαν με κάθε μέσο από τα μπλόκα των αυτοκινητόδρομων. Εκεί ήταν και οι οι εργάτες, οι υπάλληλοι, και μια σειρά κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις, σχηματίζοντας ένα πλατύ και ετερογενές πλήθος. Η άφιξη στη συγκέντρωση του τεράστιου ενωτικού μπλοκ της Αγροτικής Ομοσπονδίας, των Αυτοοργανωμένων, του Μαχητικού Ταξικού Ρεύματος, των Φοιτητικών Ομοσπονδιών, του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος και της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Νεολαίας ήταν μια συγκλονιστική στιγμή. Μετά από 125 μέρες στους δρόμους, οι μικρομεσαίοι αγρότες και οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι, διαδήλωσαν μαζί. Οι ενθουσιώδεις επευφημίες προς τους ηγέτες των εργατών και των αγροτών, όταν εμφανίστηκαν μαζί στη συγκέντρωση, έδειξαν ότι η εργατοαγροτική ενότητα είναι συνειδητή.
Η παλλαϊκή συγκέντρωση ήταν μια μεγάλη εκδήλωση αλληλεγγύης προς τους αγωνιστές της αγροτιάς, που δεν μπορούσαν να κρύψουν την ευτυχία τους. Ήταν και μια εμφανής εκδήλωση υποστήριξης των εργατικών και λαϊκών αγώνων ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης Κίρχνερ στις πόλεις. Μια εκδήλωση λαϊκής αντιπολίτευσης. Εκεί έγινε σαφές ότι δεν υπάρχει καμία εμπιστοσύνη σε θεσμούς όπως η Γερουσία. Όλοι γνωρίζουν ότι οι λεγόμενοι "αναποφάσιστοι γερουσιαστές" απλά προσπαθούν να κερδίσουν από τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Τα συνθήματα που διέκοπταν τους ομιλητές ήταν σαφή: Ο αγώνας θα συνεχιστεί μέχρι την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων της αγροτιάς, και δεν πρόκειται να κριθεί στη Γερουσία αλλά στους δρόμους. Χαρακτηριστικές ήταν και οι αποστροφές των ομιλιών μιας σειράς ριζοσπαστικών στελεχών: "Δεν τελειώνουμε εδώ, θα ακολουθήσουν πολλές ακόμα ημέρες αγώνα", "Κανείς δεν πρόκειται να μας σώσει εάν δεν ξεσηκωθούμε εμείς οι ίδιοι". Οι ομιλητές κατήγγειλαν "τη συγκεντροποίηση της γης και το ξεπούλημά της στους ξένους" όπως και την "ένοχη συνεργασία της κυβέρνησης Κίρχνερ με τις πολυεθνικές".
Η κυβέρνηση Κίρχνερ είχε αποφασίσει για μια ακόμη φορά να συγκρουστεί με το λαϊκό κίνημα, οργανώνοντας ταυτόχρονα σε άλλο χώρο μια αντισυγκέντρωση. Όμως ηττήθηκε κατά κράτος. Η πολυδιαφημισμένη φιλοκυβερνητική αντισυγκέντρωση ήταν μια σαφής αποτυχία, αφού μάζεψε μόλις το ένα δέκατο του κόσμου που συμμετείχε στην παλλαϊκή διαδήλωση. Κι αυτό παρόλο που προετοιμάστηκε καλά, με βάση τις πελατειακές σχέσεις του κράτους. Η κυβέρνηση Κίρχνερ ενέτεινε την αντιδραστική επίθεσή της ενάντια στην αγροτική εξέγερση και το λαό που τη στηρίζει. Μας κατηγόρησε για ακροδεξιούς και πραξικοπηματίες! Θυμάται όψιμα τον Περόν, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να πετύχει μια ελάχιστη λαϊκή ανοχή, τη στιγμή που μέχρι πρόσφατα στους κυβερνητικούς κύκλους ήταν απαγορευμένη κάθε αναφορά σ’ αυτόν. Αυτού του τύπου οι ψευτοπερονιστές γιουχάρονται από το λαό κάθε φορά που εμφανίζονται σε μια φτωχογειτονιά.
Η ηγεσία των επίσημων, φιλοκυβερνητικών συνδικάτων διασπάστηκε. Ακόμα και στο εσωτερικό της κυβέρνησης εκφράστηκε διαφωνία, με πρωταγωνιστή τον αντιπρόεδρο Κόμπος, κάτω από τέτοια λαϊκή πίεση και αγωνιστική αποφασιστικότητα. Η κεντροαριστερά τα έχει χαμένα. Και, στην αριστερά, αυτοί που στήριξαν την κυβέρνηση (όπως το παλιό Κομμουνιστικό Κόμμα) τώρα διασπώνται. Άλλοι, που κράτησαν ενδιάμεση στάση, ευνοώντας στην πραγματικότητα την κυβέρνηση, όπως το τροτσκιστικό Εργατικό Κόμμα, έχουν εξαφανιστεί από προσώπου γης. Ταυτόχρονα δυναμώνει η περονιστική, ριζοσπαστική, σοσιαλιστική και μαρξιστική αριστερά, που συμμετέχει στην αγροτική εξέγερση και την υποστηρίζει.
Το βασικό πρόβλημα για την κυβέρνηση Κίρχνερ και για όλες τις κυρίαρχες τάξεις είναι ότι η αγροτική διαμαρτυρία μετατράπηκε σε μια αντιπολιτευτική θάλασσα που ενώθηκε με τις λαϊκές δυνάμεις των μεγάλων πόλεων, καταρχήν στη συγκέντρωση του Ροζάριο, έπειτα στις εκδηλώσεις καταγγελίας της καταστολής στο Γκουαλεγκουαγιασού, και τώρα στο Μπουένος Άιρες. Ναι, είναι μια ετερογενής λαοθάλασσα. Αλλά στο κέντρο της δεν βρίσκεται η ολιγαρχία, με την οποία έχει μάθει να κάνει παζάρια η κυβέρνηση Κίρχνερ. Στο επίκεντρο των αγώνων είναι οι Αυτοοργανωμένοι και οι προοδευτικές δυνάμεις της Αγροτικής Ομοσπονδίας, καθώς και πολλοί εργάτες γης που συγχωνεύονται με τις μαχητικές δυνάμεις της εργατικής τάξης και του λαού στις πόλεις. Οι αποκλεισμοί αυτοκινητόδρομων, οι λαϊκές συνελεύσεις με αποφασιστικό χαρακτήρα και οι πολυτομεακές οργανώσεις(*) δυναμώνουν. Οι οπαδοί του Κίρχνερ πετάχτηκαν έξω από τα χωριά και τις πόλεις της επαρχίας, ενώ δυναμώνει η ενότητα πλατιών τομέων σε πολυτομεακές οργανώσεις, οι οποίες έχουν μετατραπεί σε πραγματικές λαϊκές κομμούνες, ανεξάρτητες από τα πολιτικάντικα παιχνίδια των κυρίαρχων τάξεων.
Ερρίκος Φινάλης
(*) Πρόκειται για νέα μορφή οργάνωσης και συντονισμού των λαϊκών μαζών, πολύ διαδεδομένη στην Αργεντινή, που υποστηρίζεται ενεργητικά από το PCR. Οι πολυτομεακές οργανώσεις συσπειρώνουν διαφορετικές κοινωνικές ομάδες και συλλογικότητες: εργαζόμενους, άνεργους, γυναίκες, νέους, συνταξιούχους, αγρότες κ.λπ., τόσο οργανωμένους όσο και ανοργάνωτους. Αποφασίζουν τη δράση τους σε λαϊκές συνελεύσεις γειτονιάς και συντονίζονται μεταξύ τους σε επίπεδο πόλης και επαρχίας. Τα μπλόκα σε αυτοκινητόδρομους και άλλα στρατηγικά σημεία είναι η πιο συνηθισμένη μορφή κινητοποίησης που επιλέγουν.
Δήλωση του σ. Ότο Βάργκας, γενικού γραμματέα
του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος
Μετά τη γιγάντια συγκέντρωση της 15/7, που συνέβαλε στην κυβερνητική ήττα στη Γερουσία, η κυβέρνηση τράπηκε σε φυγή, καταργώντας την απόφαση 125 σχετικά με τη βαριά φορολόγηση των αγροτικών προϊόντων. Μετά από τέσσερις μήνες που βρισκόμαστε στους δρόμους, ζούμε ένα θρίαμβο χάρη στην ενότητα πόλης και υπαίθρου μέσω των πολυτομεακών οργανώσεων, χάρη και στη μεγάλη λαϊκή αλληλεγγύη, που διατρανώθηκε με τις συγκεντρώσεις καταγγελίας της κυβερνητικής καταστολής και τις επιβλητικές διαδηλώσεις στο Ροζάριο και το Μπουένος Άιρες. Όπως φαίνεται από τις μέχρι τώρα αποφάσεις των λαϊκών συνελεύσεων, ο αγώνας συνεχίζεται, για να επιτευχθεί η μείωση των εισφορών για τους μικρούς και μεσαίους παραγωγούς, μια διαφοροποίηση αναγκαία ώστε να ανατραπεί η πολιτική της κυβέρνησης Κίρχνερ, που επιδιώκει τη συγκέντρωση της γης στα χέρια των γαιοκτημόνων και των πολυεθνικών. Συνεχίζεται επίσης και για μια σειρά άλλα προβλήματα, μαζί με την απαίτηση για φορολογική μεταρρύθμιση που θα επιβάλλει τη φορολόγηση της χρηματιστηριακής σπέκουλας, των τυχερών παιχνιδιών, των ορυχείων κ.λπ., και θα καταργήσει τον ΦΠΑ στα προϊόντα του καλαθιού της νοικοκυράς.
Η λαϊκή υποστήριξη στον ιστορικό αγώνα της αγροτιάς υποδεικνύει επίσης ότι είναι επείγον να εξαναγκάσουμε την κυβέρνηση να βάλει το χέρι στην τσέπη ώστε να επιλύσει το τεράστιο δράμα της πείνας. Να επιλύσει το δράμα των μισθών, των συντάξεων και των κοινωνικών επιδομάτων που καταβροχθίζονται από τον πληθωρισμό. Να καταργήσει το Νόμο 22248 της χούντας, που καταδικάζει τους εργάτες γης σε σκλαβιά από τους γαιοκτήμονες, και να δώσει λύσεις στα προβλήματα της εργατικής τάξης και το λαού. Το Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα υποστήριξε και θα εξακολουθήσει να υποστηρίζει αυτόν τον ιστορικό αγώνα. Θα βαθύνει τη δουλειά του στην κατεύθυνση των πολυτομεακών οργανώσεων και των λαϊκών συνελεύσεων για να συσπειρώσει τις λαϊκές, πατριωτικές και δημοκρατικές δυνάμεις. Για μια μεγάλη εθνική ενεργητική εργατική, αγροτική και λαϊκή απεργία, για το προχώρημα στο δρόμο του Αργεντινάτσο και την ανάδειξη μιας λαϊκής, πατριωτικής και δημοκρατικής κυβέρνησης!
Μπουένος Άιρες, 18/7/2008