Δεν πρόλαβε καλά καλά να περάσει ένας χρόνος από τη δολοφονία του δεκαεξάχρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια από το όπλο ειδικού φρουρού και ήδη μια σειρά από γεγονότα, όπως αυτά του αποκλεισμού της ΑΣΟΕΕ και της πρυτανείας του ΕΚΠΑ από τα ΜΑΤ, των συλλήψεων στη Νομική και στο ΑΠΘ, είναι οι πρώτες εικόνες που βάλθηκαν να μας πείσουν ότι το φετινό Δεκέμβρη θα είμαστε ασφαλείς. Οι πρώτες εικόνες που μας έδειξαν πώς ακριβώς πρέπει να νοείται το πανεπιστημιακό άσυλο. Οι πρώτες εικόνες που άνοιξαν τη συζήτηση σε όλα τα τηλεοπτικά πάνελ σχετικά με την έννοια και τη χρησιμότητα του ασύλου. Οι πρώτες εικόνες που ξεκίνησαν την επίθεση στο άσυλο, στοχεύοντας στα δικαιώματα και στις ατομικές ελευθερίες των αγωνιζόμενων ανθρώπων.
Η κυβέρνηση ζητά άσυλο
Συνεχίζοντας τη νεοφιλελεύθερη πολιτική και κάτω από τις αυστηρές υποδείξεις των Βρυξελλών, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ οδηγεί τη χώρα στην ευρωπαϊκή επιτήρηση και την οικονομική χρεοκοπία. Ετοιμάζονται στρατιές ανέργων και χιλιάδες εργαζόμενοι σπρώχνονται στη φτώχεια και την ανέχεια. Αποφεύγοντας αυτή τη συζήτηση, η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει επικοινωνιακό μπαράζ τρομοϋστερίας, στο οποίο συμμετέχουν από κυβερνητικά στελέχη, στελέχη της αντιπολίτευσης της ΝΔ και του ΛΑΟΣ μέχρι δημοσιογράφοι και πρυτάνεις. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη και το ΠΑΣΟΚ εμφανίζονται ως προστάτες της κοινωνικής ευημερίας και ειρήνης, τις οποίες προσπαθούν να πλήξουν οι «ταραξίες», μέσω του ασύλου. Το ΠΑΣΟΚ, διά στόματος Χρυσοχοΐδη, εξαγγέλλει πόλεμο στους ταραξίες και τους βανδάλους, πόλεμο όμως και στο «ανίκανο κράτος της Δεξιάς», που πέρσι δεν πήρε τα αναγκαία μέτρα για την προστασία των πολιτών. Η συζήτηση μετατοπίζεται στο δίπολο τάξη-αταξία. Τα τηλεοπτικά ερωτήματα δίνουν και παίρνουν. Γιατί χρειαζόμαστε το άσυλο, αφού έχουμε δημοκρατία; Ποιοι χώροι καλύπτονται από το άσυλο, και γιατί; Είναι μόνο οι αίθουσες διδασκαλίας; Δεν έχουν σημασία τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας αλλά το αίσθημα ησυχίας, τάξης και ασφάλειας που πρέπει να νιώθουν όλοι οι Έλληνες πολίτες. Η κυβέρνηση στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα: «Mπορεί να μην έχεις να φας, αλλά θα αισθάνεσαι ήσυχος και ασφαλής».
Το άσυλο του σήμερα
Το άσυλο, ανάλογα με την πραγματικότητα και τους συσχετισμούς δύναμης που διαμορφώνονται στην κοινωνία, καλείται να εξυπηρετήσει τις ανάγκες αυτών που πλήττονται κάθε φορά και αναζητούν ιδέες, μέσα και κέντρα αγώνα, ώστε να εκφραστούν και να δράσουν. Στους χώρους του ασύλου, εδώ και χρόνια, διεξάγονται συζητήσεις μεταξύ αγωνιζόμενων, πολιτιστικές εκδηλώσεις κόντρα στην κυριαρχία του «εμπορευματοποιημένου» πολιτισμού, συντονισμοί και συνδέσεις μεταξύ διαφορετικών κινημάτων. Άσυλο δεν σημαίνει «κρυφτούλι» με την αστυνομία, ούτε σημαίνει απλά και μόνο ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Τα κινήματα ενάντια στο νόμο-πλαίσιο, ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και η εξέγερση του Δεκέμβρη ανέδειξαν το άσυλο ως κέντρο αγώνα, πεδίο πολιτικής συζήτησης και αντιπαράθεσης, σύνδεσης των αγώνων της νεολαίας με την κοινωνία. Οι αυριανές αντιστάσεις, τα κινήματα, οι εξεγέρσεις είναι αυτά που φοβίζουν, και απέναντι σ’ αυτά θέλει να οχυρωθεί το σύστημα, ξέροντας ότι οι εικόνες που αντικρίσαμε τα προηγούμενα χρόνια μέσα από τους μαζικούς αγώνες είναι εικόνες απ’ το μέλλον.
Πάρης Τσουρουκίδης, φοιτητής