Με μεγάλη δυσκολία θα πάρουν μιαν ανάσα οι εργαζόμενοι το καλοκαίρι. Τα περίφημα "μπάνια του λαού" αποτελούν παρελθόν, και γιατί οι διακοπές έχουν λιγοστέψει και γιατί δεν θα κάνει όλος ο κόσμος διακοπές και μπάνια. Διότι λεφτά δεν υπάρχουν, η φτωχοποίηση και η ακρίβεια ήδη πλήττουν 7 στους 10 Έλληνες. Πολλοί μάλιστα συγκαταλέγονται στους πρόσφατα απολυμένους, μιας και ένα νέο κύμα απολύσεων πλήττει τον ιδιωτικό τομέα και αρκετά εργοστάσια κλείνουν. Τα επίσημα στοιχεία αναγκάζονται να δείχνουν αύξηση της ανεργίας για τα επόμενα 2 χρόνια. Η ακρίβεια και η πραγματική μείωση των μισθών, η άνοδος των επιτοκίων, άρα και των δόσεων που πρέπει να πληρώνει κάθε χρεωμένος στις τράπεζες, δημιουργούν ασφυκτικούς όρους, απαγορευτικούς για οποιαδήποτε χαλάρωση και καλοκαιρινή ξεκούραση.
Την ίδια στιγμή, οι φωτιές που μαίνονται σε πολλές περιοχές της χώρας –ακόμα κι αν δεν έχουν την ένταση των περσινών– δείχνουν πόσο απογυμνωμένη είναι η χώρα από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Και, για να χαρούμε από πάνω, κεντρικός τίτλος του Ελεύθερου Τύπου (της κυρίας Γιάννας παρακαλώ) στις 23/7 ήταν: "Για το καλό σας, μην αρρωστήσετε φέτος το καλοκαίρι"! Γιατί; Επειδή λείπουν από τα νοσοκομεία 5.000 γιατροί, 12.000 νοσηλευτές, βοηθοί και τραυματιοφορείς, και 200 κρεβάτια μονάδων εντατικής θεραπείας είναι κλειστά. Οι μονάδες εντατικής θεραπείες θα κλείνουν εναλλάξ, λόγω έλλειψης προσωπικού… Στα φάρμακα αυξήθηκαν οι τιμές, και η ζωή συνεχίζεται…
Δύσκολο καλοκαίρι όταν καράβια τρακάρουν μέσα στα λιμάνια, όταν τρένα εκτροχιάζονται αφού σέρνουν 14 βαγόνια επιπλέον, όταν με ένα μπουρίνι κόβεται το ηλεκτρικό στη Βόρεια Ελλάδα, όταν σε μια πυρκαγιά σημειώνονται εγκληματικές ασυνεννοησίες, όταν οι μηχανοδηγοί των τρένων συνεννοούνται με τα κινητά τους και γίνεται γνωστό ένα νέο σκάνδαλο με το σύστημα ενδοσυνεννόησης "μαϊμού" του ΟΣΕ, όταν κινδυνεύεις στην εθνική οδό από έναν τρελό αστυνομικό που βούτηξε ένα περιπολικό, όταν, όταν, όταν…
Βέβαια όλοι κάτι θα κάνουν, ή θα προσπαθήσουν να πάρουν ανάσα. Με δυσκολία, με κόπο, με άγχος, και για λιγότερο διάστημα σε σχέση με προηγούμενες χρονιές.
Την ίδια στιγμή, έχουμε ένα τσουνάμι αντιλαϊκών μέτρων. Μετά τις αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ και σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης, η κυβέρνηση το μόνο που μελετά είναι πώς θα συγκεντρώσει χρήματα. Με το κτηματολόγιο, με τους πρόσθετους φόρους, με έκτακτα μέτρα. Τίτλοι εφημερίδων κάνουν λόγο για "τσουνάμι νέων φόρων" και για πακέτα μέτρων εισπρακτικού χαρακτήρα με πρόσχημα τη διεθνή κρίση και την άνοδο του πετρελαίου. Τα μαντάτα από την οικονομία είναι άσχημα: Έχουμε ήδη μια σημαντική επιβράδυνση του ρυθμού "ανάπτυξης" – από 3,6% θα περάσουμε στο 2%, ίσως και πιο κάτω (όπως έγραψαν και οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς). Έχουμε και μείωση των εξαγωγών και διεύρυνση του εμπορικού ελλείμματος, άρα επιβάρυνση της εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους. Ο Αλογοσκούφης ήδη μιλά για κρίση και ύφεση της οικονομίας, και η κυβέρνηση μελετά μέτρα στη μοναδική κατεύθυνση που γνωρίζει: προώθηση αναδιαρθρώσεων – μεταρρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων – ξεπουλημάτων, ανατροπή των εργασιακών σχέσεων (ήδη καταργείται και η Κυριακάτικη αργία), περαιτέρω εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας (βλέπε και ρυθμίσεις για τα "κολέγια"), που όλα μαζί θα δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους.
Πριν ακόμα συμπληρωθεί ένας χρόνος από τις εκλογές-εξπρές του περσινού Σεπτέμβρη, η χώρα (ιδίως ο πολιτικός κόσμος) έχει μπει σε μια αβέβαιη προεκλογική περίοδο. Σε διάστημα μικρότερο των δύο χρόνων θα διεξαχθούν τρεις εκλογικές αναμετρήσεις (ευρωεκλογές, βουλευτικές, δημοτικές) και ήδη καταγράφονται τάσεις και διεργασίες που αποδεικνύουν τις δυσκολίες και την κρίση του δικομματικού συστήματος. Ο μεγάλος αντίπαλος του δικομματισμού είναι το γενικευμένο σιχτίρισμα των λαϊκών στρωμάτων απέναντι στα μέτρα, στην αλαζονεία, στην κοροϊδία των δύο μεγάλων κομμάτων. Επομένως –κατακαλόκαιρα– συνεχίζεται ο βομβαρδισμός της κοινής γνώμης με τα γκάλοπ (μπορεί να σας πάρουν κανένα τηλέφωνο, όχι για δάνειο ή νέα τηλεφωνική σύνδεση, αλλά για να πείτε γνώμη για τα κόμματα ή για ένα νέο κόμμα αν φτιαχτεί, και άλλα τέτοια). Ετοιμάζουν τα πλάνα τους, δοκιμάζουν νέες εφεδρείες, ενώ νυν βουλευτές και υποψήφιοι για βουλευτές θα περιοδεύσουν, "αξιοποιώντας" το καλοκαίρι…
Για να μην ξεχνιόμαστε, με μοχλό τα σκάνδαλα (που θα σκάνε κάθε μέρα) συντηρείται και γενικεύεται μια πολιτική και κοινωνική κρίση που μπορεί να πάρει ανά πάσα στιγμή απρόβλεπτες διαστάσεις. Η πολιτική και κοινωνική κρίση δεν μπορεί να αναχαιτιστεί με τις νέες πιρουέτες συναινετικού δικομματισμού, είτε αυτές αφορούν την απορρόφηση κραδασμών και τις συγκαλύψεις σκανδάλων, είτε αφορούν ευθυγραμμίσεις στα λεγόμενα εθνικά θέματα, με πιο εξώφθαλμο παράδειγμα την κοινή στάση στην παράδοση του Κάρατζιτς στο Διεθνές Δικαστήριο ή το Κυπριακό… Η κρίση θα συνεχιστεί και οι συνήθεις διαχειριστές, ο δικομματισμός, θα αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες στην διαχείρισή της. Οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό πεδίο θα συνδέονται και θα αλλητροφοδοτούνται: η νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική σε ένα περιβάλλον ύφεσης και κρίσης θα οξύνει το κοινωνικό πρόβλημα και το πρόβλημα επιβίωσης, οι διαχειριστές αναγκαστικά θα εισπράττουν τη φθορά από τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις και την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζουν, ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε εγχώριες και εξωτερικές οικονομικές και γεωπολιτικές δυνάμεις θα εντείνεται και θα τροφοδοτεί τον κύκλο της κρίσης. Ο χειμώνας θα είναι ακόμα δυσκολότερος για τα λαϊκά στρώματα. Δεν το μαρτυρούν οιωνοί – όπως προέβλεπαν οι άνθρωποι τα παλιά χρόνια. Στηρίζεται σε εκτιμήσεις και συγκεκριμένα δεδομένα.
Το ζητούμενο επομένως είναι μια πολιτική, μια τακτική, μια στάση που να ακυρώνει, να εμποδίζει, να επιβραδύνει, να ανατρέπει την "προδιαγεγραμμένη πορεία": να πληρώσουν όλα τα σπασμένα οι εργαζόμενοι και η νεολαία, και να διασφαλιστούν τα κέρδη για τους πλούσιους. Η Μανωλάδα, η Λευκίμμη, η Κοζάνη, ο Βοσινάκης, δηλαδή οι αυθόρμητες κοινωνικές εκρήξεις και αντιδράσεις, θα ενισχυθούν και θα θυμίζουν την ένταση των προβλημάτων και τη λύσα των δυνάμεων του συστήματος. Από την άλλη, αναζητείται ένα μεγάλο λαϊκό ρεύμα-κίνημα που να αγκαλιάσει πολλούς θιγόμενους και να "πονέσει" τις εφαρμοζόμενες πολιτικές. Η Αριστερά, η σημερινή υπαρκτή Αριστερά, σε όλες τις εκφάνσεις της, απέχει αρκετά από το να καλύψει αυτό το ζητούμενο-κενό, παρά τα λόγια, τις διακηρύξεις, τα γκάλοπ. Η Αριστερά δεν έχει σοβαρό μέλλον αν δεν σκύψει πάνω στα προβλήματα, αν δεν δώσει διέξοδο σε δυνάμεις και διεργασίες, αν δεν γίνει μέρος και φορέας του ζητήματος που ζητά επίμονα λύση. Το καλοκαίρι μπορεί να είναι μια στιγμή σοβαρής σκέψης και αναστοχασμού γύρω από την αποτελεσματικότητα, τα όρια, τις ανάγκες της Αριστεράς.