Στη Γαλλία, όπου οι μαθητικές κινητοποιήσεις είναι στην ημερήσια διάταξη, ένας διευθυντής λυκείου αποφάσισε να αντιμετωπίσει το κακό… από τη ρίζα του. Εντόπισε έναν 17χρονο μαθητή, τον Τριστάν, που είχε ενεργό ρόλο στις καταλήψεις του χειμώνα ενάντια στο νομοσχέδιο του υπουργού Νταρκό, και ούτε λίγο ούτε πολύ απαίτησε να δεσμευτεί γραπτώς ότι θα σταματήσει ν’ ασχολείται με κινητοποιήσεις, εάν θέλει να γίνει δεκτός στην τελευταία τάξη του λυκείου (μπακαλορεά) – και μάλιστα παρά το ότι προηγήθηκε συμβούλιο διευθυντών, καθηγητών, γονέων και πολιτικών εκπροσώπων που υποστήριξε τον μαθητή, θεωρώντας ότι μια τέτοια απόφαση θα δημιουργήσει προηγούμενο διακρίσεων.
Κι αυτό αποκλειστικά εξαιτίας του ρόλου του Τριστάν στις συνελεύσεις και την κατάληψη του λυκείου, αφού οι βαθμοί του –κατά παραδοχή και του ίδιου του διευθυντή που ζητά να μην γίνει δεκτός ο μαθητής στο σχολείο αν δεν υπογράψει τη… δήλωση μετανοίας–, είναι πολύ καλοί. Μπορεί λοιπόν να είναι καλός μαθητής, όμως αποτυγχάνει στο μάθημα της… υποταγής: κρίνεται ότι, παρακινώντας τους συμμαθητές του να δράσουν, παρακωλύει την ομαλή λειτουργία του σχολείου και δεν δρα σύμφωνα με τα μαθητικά του καθήκοντα (ή τουλάχιστον αυτά που θα βόλευε να αντιλαμβάνεται σαν μαθητικά του καθήκοντα). Ο διευθυντής εξάλλου πιστεύει ότι η κατάσταση στη γαλλική εκπαίδευση –αυτή που βγάζει συχνά πυκνά μαθητές και φοιτητές στον δρόμο– δεν δικαιολογεί τις μαθητικές κινητοποιήσεις. Και προφανώς, μια και η δική του γνώμη είναι αυτή, θα πρέπει όλοι να συμβιβαστούν.
Η… ανησυχητική δραστηριότητα του Τριστάν είχε παρατηρηθεί ήδη από την προηγούμενη χρονιά, οπότε και ο διευθυντής είχε ζητήσει να συζητηθεί το θέμα παρουσία και του πατέρα του μαθητή. Ο Τριστάν όχι μόνο δεν συνεμορφώθη αλλά, αντίθετα, έγινε ακόμα πιο δραστήριος την επόμενη χρονιά. Και επειδή κάποια πράγματα καλό είναι να τα μαθαίνουν οι υπήκοοι από νωρίς, ο διευθυντής αποφάσισε να παίξει πιο ενεργά τον εκπαιδευτικό του ρόλο: φαντάζεστε να βρεθεί ο Τριστάν –και ο κάθε Τριστάν– στην αγορά εργασίας θεωρώντας ότι αξίζει να αγωνίζεται και να διεκδικεί; Καλύτερα να μάθει να κάθεται στ’ αβγά του από τώρα!
Πάντως οι 366 απολυμένοι εργάτες του γαλλικού εργοστασίου Fabris, το οποίο δούλευε για την Peugeot και τη Renault, μάλλον εμπνεύστηκαν από το πείσμα του Τριστάν: αντί να κλαίνε τη μοίρα τους, κατέλαβαν το υπερσύγχρονο “χρεοκοπημένο” εργοστάσιο, το γέμισαν με εκρηκτικά, και έδωσαν διορία μέχρι τις 31/7: “Ή μας αποζημιώνετε, ή το τινάζουμε στον αέρα”. Και, για να μην νομίσει κανείς ότι μπλοφάρουν, έκαψαν ήδη, προειδοποιητικά, μηχανήματα αξίας 2 εκατομμυρίων ευρώ. Οι κάτοικοι της περιοχής τους ανεφοδιάζουν καθημερινά με τρόφιμα, και η αστυνομία κρατιέται σε… απόσταση ασφαλείας. Η κατά τα άλλα πολύ τσαμπουκαλεμένη κυβέρνηση του κυρίου Σαρκοζί τους καλοπιάνει μπας και φύγουν: “Τους καταλαβαίνουμε, τους παρακαλούμε να επιδείξουν ψυχραιμία και υπευθυνότητα, κι εμείς θα κάνουμε ό,τι μπορούμε”, δήλωσε ο υπουργός Απασχόλησης (ή Ανεργίας;). Οι εργάτες απάντησαν: “Το τελεσίγραφό μας είναι πολύ λογικό, και ανάλογο της αλήτικης συμπεριφοράς των αφεντικών, που μας θυσιάζουν για τα κέρδη τους”. Μα… δεν φοβούνται μήπως τους αποβάλει ο κύριος Λυκειάρχης;
Μ.Ξ.