Έξι μόλις χρόνια μετά την επέμβαση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο Αφγανιστάν και την ασφυκτική παρέμβαση και τους εκβιασμούς στα εσωτερικά του γειτονικού Πακιστάν, οι προοπτικές για τους ιμπεριαλιστές μοιάζουν χειρότερες από πριν την επέμβαση. Όπως γίνεται φανερό για άλλη μια φορά, η μεγάλη στρατιωτική υπεροπλία της Δύσης μπορεί να υπερνικήσει ένα κράτος και τις τακτικές του δυνάμεις, αλλά αδυνατεί όχι μόνο να εκμεταλλευτεί τη νίκη μακροπρόθεσμα, μα ακόμη και να διασφαλίσει την παραμονή των δυνάμεων κατοχής χωρίς ένα δυσανάλογο προς τα οφέλη κόστος. Η υπερσύγχρονη στρατιωτική τεχνολογία και τα εκατοντάδες δισ. δολαρίων δεν μπορούν να φέρουν τα επιδιωκόμενα. Μπορούν μόνο να διευρύνουν σε ολόκληρες περιφέρεις του πλανήτη τα σύγχρονα… Μπαχαλοστάν.
Ανεξάρτητα από την αλήθεια γύρω από τα αντικρουόμενα σενάρια σχετικά με τους πραγματικούς δολοφόνους της Μπεναζίρ Μπούτο (Αλ Κάιντα, πακιστανικές υπηρεσίες με εκμετάλλευση της Αλ Κάιντα, ΗΠΑ κλπ) το χάος στο Πακιστάν προσιδιάζει όλο και περισσότερο σε αυτό του γειτονικού Αφγανιστάν, με το ισλαμικό, αντιαμερικάνικο ένοπλο κίνημα να κερδίζει έδαφος και να καταφέρνει επιτυχίες ενάντια στο πακιστανικό κράτος, την κεντρική εξουσία με ή χωρίς το Μουσάραφ να απονομιμοποιείται μέρα με τη μέρα και τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της άρχουσας τάξης και ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές να αποσταθεροποιούν παραπέρα την κατάσταση. Ολόκληρες περιοχές της χώρας στα σύνορα με το Αφγανιστάν βρίσκονται ουσιαστικά εκτός ελέγχου. Οι αμερικανικές δυνάμεις φυλάσσουν οι ίδιες τις εγκαταστάσεις με τα πυρηνικά, και επιχειρούν μέσα από το πακιστανικό έδαφος προς το Αφγανιστάν, αλλά παρά τις πιέσεις ο Μουσάραφ (που έχασε τις εκλογές) δεν τους δίνει το ΟΚ για ανάληψη δράσης και μέσα στο Πακιστάν. Οι τρανταγμοί στα διεθνή χρηματιστήρια μετά τη δολοφονία Μπούτο δείχνουν ότι δεν πρόκειται για ένα περιορισμένο περιφερειακό πρόβλημα…
Στο Αφγανιστάν τα πράγματα πάνε και εδώ από το κακό στο χειρότερο, με τις ΗΠΑ που σκοπεύουν να προσθέσουν ακόμη μερικές χιλιάδες στους 27.000 στρατιώτες που έχουν στρατοπεδεύσει εκεί, να πιέζουν και να απειλούν τους ευρωπαίους συμμάχους για αποστολή φρέσκων δυνάμεων. Αλλά με εξαίρεση την πιθανότητα να αποσταλούν μερικές ακόμη λιγοστές δυνάμεις από τον Σαρκοζί που θέλει να γίνει το νέο καλό παιδί των ΗΠΑ στην Ευρώπη, οι λαϊκές αντιδράσεις είναι τέτοιες -ακόμη και στον Καναδά ή τη Βρετανία- που κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο. Και δεν είναι μόνο οι λαϊκές αντιδράσεις. Για παράδειγμα, οι γερμανοί στρατιώτες που εδρεύουν στην στρατηγικής σημασίας πόλη του Βορρά, Κουντούζ, αρνούνται να κάνουν νυχτερινές περιπολίες. Ακόμη και μια αύξηση στο επίπεδο των κατοχικών δυνάμεων του Ιράκ θα έφερνε τον ιμπεριαλιστικό έλεγχο το πολύ στο επίπεδο του… Ιράκ, δηλαδή πάλι Μπαχαλοστάν! Σχεδόν ολόκληρη η ύπαιθρος, όπως και ο Νότος, ελέγχονται από αντιπολιτευόμενες δυνάμεις, κυρίως τους Ταλιμπάν, και τελευταία πολλαπλασιάστηκαν τα σενάρια που προβλέπουν το ενδεχόμενο πανεθνικής νίκης των τελευταίων ακόμη και μέχρι το 2009.
Στις συνθήκες αυτές η ανάπτυξη γνήσιων λαϊκών πολιτικών δυνάμεων στις χώρες αυτές, η ανάπτυξη της Αριστεράς, είναι η μόνη -δύσκολη αλλά η μόνη- προοπτική που μπορεί να δώσει φως στο σκοταδισμό της κατοχής, της επέμβασης, της φεουδαρχίας και της εκμετάλλευσης.