Οι μαρτυρίες απλών Παλαιστινίων, οι μαρτυρίες και διαμαρτυρίες υπευθύνων του ΟΗΕ και του Ερυθρού Σταυρού, γιατρών, νοσοκομειακών, μη κυβερνητικών οργανώσεων και άλλων, όλα αποκαλύπτουν πέρα από κάθε αμφιβολία μια σαφή εικόνα: ένας βασικός –αν όχι ο πρώτιστος– άξονας των επιχειρήσεων του Ισραήλ στη Γάζα ήταν η συλλογική τιμωρία, η τυφλή σφαγή, η μαζική τρομοκρατία μέσα από την εσκεμμένη διάπραξη φρικαλεοτήτων και την επιδεικτική κτηνωδία σε μεγάλη κλίμακα, η διάλυση στοιχειωδών υποδομών, το τσάκισμα του φρονήματος και το γονάτισμα της αντίστασης ενάμισι εκατομμυρίου ανθρώπων. Αν τα γεγονότα λένε κάτι, αυτό δεν είναι απλώς ότι διαπράχθηκαν πολλά εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αλλά ότι αυτά αποτελούσαν το κύριο συστατικό του επιτελικού σχεδιασμού της επιχείρησης. Η συγγνώμη που ζήτησε μετά την εκεχειρία ο Ολμέρτ για τις απώλειες αμάχων είναι ένας εμπαιγμός τόσο εμπαθής και θρασύς, που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο. Δίπλα σε αυτά, η συνήθης πλέον τακτική του αποκεφαλισμού της αντίστασης με τη στόχευση ηγετικών στελεχών της, αφού τους είναι εξαιρετικά δύσκολο να τα βάλουν με την ένοπλη αντίσταση στην αντάρτικη μορφή που έχει, συμπληρώνει την εικόνα, το στρατήγημα των νοσηρών εγκεφάλων του Τελ-Αβίβ και της Ουάσινγκτον με την επιδρομή αυτή.
Η συντριπτική πλειοψηφία των στόχων ήταν "προληπτικοί" και αδιάκριτοι και όχι στρατιωτικοί, τινάζοντας στον αέρα εκατοντάδες κτίρια, ολόκληρες γειτονιές και οικοδομικά τετράγωνα, όπου ίσως διέμεναν υποστηρικτές και μέλη της αντίστασης… Αν αφαιρέσουμε τους συγκεντρωμένους αστυνομικούς, που μαζικά εξόντωσε το πρώτο-πρώτο αεροπορικό χτύπημα, πάνω από το 95% των θυμάτων είναι άμαχοι, το ένα τρίτο παιδιά, ποσοστά πρωτοφανή στην ιστορία των πολέμων. Χτυπήθηκαν συστηματικά στοιχειώδεις πολιτικές υποδομές, από δρόμους και γέφυρες μέχρι ηλεκτρικό δίκτυο και δίκτυο υδροδότησης. Χτυπήθηκαν συστηματικά σχολεία και νοσοκομεία, νοσοκομειακά αυτοκίνητα και προσωπικό. Εμποδίστηκαν σε μαζική κλίμακα ομάδες διάσωσης να παραλάβουν τραυματίες, να ανασύρουν θύματα. Χρησιμοποιήθηκαν μαζικά απαγορευμένα όπλα και δοκιμάστηκαν νέα σαν σε πειραματόζωα. Αποκλείστηκε συστηματικά και εμποδίστηκε κάθε ανθρωπιστική βοήθεια που έφτασε άφθονη έξω από τη Γάζα. Το Ισραήλ όχι απλά δεν τήρησε αλλά τίναξε –και κυριολεκτικά– στον αέρα όλα όσα αποτελούν "ευθύνη των δυνάμεων κατοχής" σύμφωνα με τις συνθήκες της Γενεύης. Χτυπήθηκαν συστηματικά εγκαταστάσεις του ΟΗΕ, ακόμη και την ώρα που ο γενικός γραμματέας του συναντιόταν με τον Ισραηλινό υπουργό Άμυνας, στέλνοντας προφανώς το μήνυμα Αμερικανών-Ισραηλινών ότι δεν ανέχονται ούτε τις ελάχιστες ενοχλήσεις στο έργο τους. Στοχοποιήθηκαν ξένες δημοσιογραφικές αντιπροσωπίες και εγκαταστάσεις. Υπήρξε η μεγαλύτερη δυνατή συσκότιση και αποκλεισμός δημοσιογράφων και πληροφοριών από το πεδίο της σφαγής.
Η βαρβαρότητα απέκτησε τόσο αποτρόπαιες διαστάσεις, ακριβώς γιατί το Ισραήλ δεν πάσχιζε να νικήσει έναν αντίπαλο εθνικό στρατό αλλά μια λαϊκή αντίσταση. Είναι αυτό το πολιτικό στοιχείο που εκτόξευσε τη βαρβαρότητα και τον αγριανθρωπισμό Ισραήλ και ΗΠΑ.
Αποτελεί ανέκδοτο αυτό που διαδόθηκε τις πρώτες μέρες ότι, με την αρνητική εμπειρία του Λιβάνου, το Ισραήλ ήταν τάχα τώρα πιο αποτελεσματικό στρατιωτικά απέναντι στους αντάρτες. Απλώς πολλαπλασίασε την ένταση του "παράπλευρου" πολέμου, που στην πραγματικότητα είναι η κύρια πλευρά του: την ισοπέδωση ολόκληρων κατοικημένων περιοχών, το κυνήγι τραυματιών, νοσοκομειακών κ.λπ., τη χρήση των "όπλων της κολάσεως".
Και όμως, δεν τα κατάφεραν! Ακόμη κι αν η Χαμάς μοιραστεί πλέον την εξουσία στη Γάζα με τη Φατάχ, η παλαιστινιακή λαϊκή αντίσταση βγαίνει ψυχικά, ηθικά και πολιτικά δυναμωμένη. Δεύτερο, μέσα στην παλαιστινιακή κοινωνία ισχυροποιείται αντικειμενικά η πολιτική της αντίστασης απέναντι στην πολιτική της υποταγής. Το μέλλον της Φατάχ δεν είναι καθόλου καλύτερο από πριν. Τρίτο, είναι η πρώτη φορά, μετά από χρόνια, που η ένοπλη αντίσταση αντιμετωπίζει στα ίσια την υπέρογκη στρατιωτική μηχανή του Ισραήλ και, αν δεν έχει ίσως να επιδείξει τις επιτυχίες της Χεζμπολάχ σε πολύ διαφορετικές συνθήκες, δεν τα πήγε καθόλου άσχημα γι’ αυτό που διακυβευόταν. Η εμπειρία η οποία αντλεί από τον πόλεμο αυτόν είναι τεράστια. Το Ισραήλ όχι. Τέταρτο, το Ισραήλ έχει διεξαγάγει μέσα σε δυόμισι χρόνια δύο μεγάλης κλίμακας πολέμους απέναντι σε "μικρές" οντότητες, που δεν είναι καν κρατικές, και μόνο νικητής δεν βγήκε. Το νταηλίκι του πλέον, εντός κι εκτός Παλαιστίνης, θα περνά πιο δύσκολα από πριν. Έκτο, έχουν σωρευτεί όσο ποτέ άλλοτε οι όροι μιας ηθικής, πολιτικής και οικονομικής απομόνωσης του Ισραήλ από τους προοδευτικούς ανθρώπους και κράτη σε όλο τον κόσμο. Η διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με τη Βολιβία και η απέλαση του πρεσβευτή από τη Βενεζουέλα δεν είναι ασήμαντα γεγονότα. Τέλος… οι ρουκέτες, αυτό το αστείο πρόσχημα και κριτήριο νίκης, μπορούν να συνεχίσουν πέφτουν.
Όλα αυτά καθόλου δεν επιδιώκουν να εξωραΐσουν τα βαθιά τραύματα μιας Παλαιστίνης λαβωμένης από τη ναζιστική θηριωδία των εβραίων κλώνων του Χίτλερ. Αποτελούν όμως γεγονότα.
Γιώργος Τσίπρας
Απαγόρευση των αραβικών κομμάτων!
Ολοκληρώνοντας και τυπικά το φασιστικό απαρτχάιντ ενάντια στους παλαιστίνιους, το ισραηλινό κράτος απαγόρευσε εν μέσω της επιδρομής στη Γάζα τα δύο αραβικά κόμματα που εξέλεξαν βουλευτές στις προηγούμενες εκλογές διότι λέει αρνούνται να αναγνωρίσουν το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ και έχουν σχέσεις με την τρομοκρατία. Να σημειώσουμε ότι οι παλαιστίνιοι με ισραηλινή υπηκοότητα αποτελούν περίπου το 20% του πληθυσμού του Ισραήλ.