Το 5ο Συνέδριο του ΣΥΝ
του Χρίστου Καραμάνου
Σε λίγες μέρες πρόκειται να διεξαχθεί το τακτικό συνέδριο του ΣΥΝ και ήδη είναι σε εξέλιξη όλη η εσωτερική συζήτηση στις οργανώσεις. Η αρχική εκτίμηση που κυκλοφορούσε σε ανώτατα στελέχη του ΣΥΝ πως «θα πάμε σε ένα ήσυχο συνέδριο» έχει διαψευστεί από τα γεγονότα. Πρώτα η υπόθεση της μη υποψηφιότητας Αλαβάνου οδήγησε σε μια διαδικασία ανάδειξης νέου προέδρου του ΣΥΝ, γεγονός που δημιούργησε προβλήματα στην ενότητα που είχε εξασφαλιστεί σε ένα ενιαίο κείμενο θέσεων που είχαν ψηφίσει οι δύο βασικές πτέρυγες του ΣΥΝ. Στη συνέχεια, έχει προστεθεί το ζήτημα της πολιτικής κρίσης και της «εναλλακτικής πρότασης», που επιταχύνει την ανάγκη ξεκαθαρίσματος της κεντρικής κατεύθυνσης και ξανανοίγει όλα τα ζητήματα με φόντο και τις εξελίξεις στην Ευρώπη (βλέπε κρίση και στην Ιταλία, νέα μορφώματα της Αριστεράς κ.λπ.).
Στα ενδιαφέροντα ορισμένων μετατοπίσεων που γίνονται –σε σχέση με το συνέδριο και τις εξελίξεις– είναι: α) Η υποστήριξη της υποψηφιότητας Α. Τσίπρα από πολλά στελέχη του περιβάλλοντος Κωνσταντόπουλου (οι πρώην «προεδρικοί») με επιφανέστερα ονόματα τους Στ. Πιτσιόρλα, Δ. Καραγκουλέ κ.λπ. Αυτή η μετατόπιση παρατηρείται και σε νομαρχιακές επιτροπές, με χαρακτηριστικότερη αυτή της Αχαΐας. β) Η μη διαφοροποίηση της συνιστώσας «Κοκκινοπράσινο», που στο προηγούμενο συνέδριο είχε προτείνει μέχρι και δικό της υποψήφιο για πρόεδρο. γ) Η ενίσχυση της συνιστώσας «Αριστερή Ανασύνθεση», που είναι η μόνη φωνή που θέτει ζητήματα και ζητά πιο καθαρή τοποθέτηση σε θέματα, όπως π.χ. να μπει τέρμα σε συνεργασίες με το ΠΑΣΟΚ στο συνδικαλιστικό χώρο και δ) Ο εκνευρισμός που έχει περάσει σε εκπροσώπους της ανανεωτικής πτέρυγας για το «αβαντάρισμα» της υποψηφιότητας του Α. Τσίπρα από τα ΜΜΕ.
Ορισμένα πρώτα συμπεράσματα, έστω υπό τη μορφή σχολίων: α) Το κεντρικό ενδιαφέρον μέσα στο ΣΥΝ είναι πώς θα αναβαθμιστεί η παρουσία του, κυρίως σε εκλογικό επίπεδο, και άρα τι κινήσεις και αλλαγές επιβάλλονται για να γίνει εφικτός ο στόχος αυτός. β) Το ερώτημα αυτό όμως συναντάται με τις προσδοκίες και τις ανάγκες που έχει δημιουργήσει το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ και οι σαφείς κινηματικές, αντιδιαχειριστικές, αντικεντροαριστερές διακηρύξεις του και πρακτικές του. γ) Η ανάδειξη του Α. Τσίπρα (που είναι η πιθανότερη κατάληξη) και η δραστηριοποίηση-απελευθέρωση ή και αποδέσμευση του Α. Αλαβάνου θα αλλάξουν το σύστημα ισορροπιών στο ΣΥΝ (ανάμεσα στις συνιστώσες, ανάμεσα σε νέα και παλιά στελέχη κ.λπ.) και θα δώσει άλλη χροιά στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ. δ) Θα τεθεί με πιο επιτακτικούς όρους το τι είδους Αριστερά και με ποια γραμμή θα κινηθεί την αμέσως επόμενη περίοδο, και αυτό είναι ένα δύσκολο στοίχημα.
Μέχρι στιγμής, όλες οι πτέρυγες φαίνονται ευχαριστημένες από τις απώλειες του ΠΑΣΟΚ, και το «ενωτικό» σενάριο είναι ότι όλοι θα ωφεληθούμε από μια ενίσχυση εκλογική του ΣΥΡΙΖΑ. Ήδη τα «άλματα» από το 5% στο 10% θεωρούνται σχεδόν εξασφαλισμένα και γίνονται πολλές ασκήσεις επί χάρτου. Μια σημαντική όμως αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού και μια αναδιάταξή του με νέα μορφώματα –και συνεπώς με νέα διλήμματα– θα δυσκολέψει αρκετά την εκπλήρωση των όποιων σχεδιασμών. Γιατί, μια κεντροαριστερή πτέρυγα είναι υπαρκτή και θέλει να ανελιχτεί, γιατί ο Ν. Κωνσταντόπουλος μιλά για την ανάγκη ενός νέου κόμματος, γιατί οι γέφυρες με τον πασοκισμό είναι υπαρκτές. Η «διεύρυνση προς το «σοσιαλιστικό χώρο» μπορεί να έχει πολλές ερμηνείες και πρακτικές εφαρμογές.