Η μάχη των φετινών φοιτητικών εκλογών έχει την ιδιαιτερότητα να διεξάγεται ταυτόχρονα με τη δημοσκοπική άνοιξη του ΣΥΡΙΖΑ και την πτώση του δικομματισμού. Και το ερώτημα είναι πολιτικό και έχει σημασία πέρα από τους τοίχους των αμφιθεάτρων: Θα εκφραστεί η στροφή προς τα αριστερά και στη νεολαία;
Κρίσιμο το στοίχημα των εκλογών
Η Αριστερή Ενότητα κατεβαίνει σε 122 ΑΕΙ και 42 ΤΕΙ
Είναι πολλά τα χρόνια που οι φοιτητικές εκλογές έπαψαν να αποτυπώνουν καθαρά το πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα στη νεολαία. Είναι πολλά τα χρόνια που την πολιτική υποκατέστησαν τα πάρτι, οι εκδρομές στη Μύκονο, οι σημειώσεις, τα ψηφοδέλτια χιλιάδων υποψηφίων, η αντικατάσταση της πολιτικής άποψης και της πολιτικής στοίχισης από την κοινωνικότητα. Άρα, τα προεκλογικά ή μετεκλογικά συμπεράσματα δύσκολα θα αποδειχτούν ολοκληρωμένα.
Παρ’ όλα αυτά, οι φοιτητικές εκλογές εξακολουθούν να αποτελούν μια σημαντική πολιτική μάχη. Έχει από αυτή την άποψη ιδιαίτερη σημασία η πρόταση των Αριστερών Σχημάτων και της Αριστερής Ενότητας (συμμαχικό σχήμα όπου συμμετέχουν τα Αριστερά Σχήματα, τα ΔΑΡΑΣ και άλλοι) για ένα και μόνο ψηφοδέλτιο της φοιτητικής Αριστεράς. Στη σημερινή συγκυρία αποδεικνύεται η μοναδική πρόταση που μπορεί να ταράξει τα νερά, να πολιτικοποιήσει έντονα τη μάχη, να φέρει αέρα ανατροπής συσχετισμών και μέσα στα πανεπιστήμια και, μάλιστα, με τον επίσημα αναγνωρισμένο τρόπο της αστικής πολιτικής: τις εκλογές.
Ο στόχος να πέσει η ΔΑΠ από την πρώτη θέση, όσο κι αν υποβαθμίζεται από άλλες αριστερές δυνάμεις, θα μπορούσε να προκαλέσει μια πραγματική άνοιξη, όχι εικονική ούτε επικοινωνιακή: μια άνοιξη πολιτικής, ιδεών, Αριστεράς.
Στις εκλογές της Τετάρτης 9 Απρίλη, η Αριστερή Ενότητα δίνει τη μάχη δυναμικά, εμπνεόμενη από την ορμητική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στο μετεκλογικό σκηνικό. Πρέπει να δώσει όμως και την απάντηση στο ερώτημα αν αποτελεί μάχιμη πολιτική συνεργασία, διαρκώς ανοιχτή και ενωτική, ή, αντίθετα, αν εξαντλείται στην εκλογική συγκυρία, με ελάχιστες πραγματικές και μαζικές διαδικασίες και με τμήματά της να διακατέχονται εμφανώς από μεγαλοκομματικό πατριωτισμό, που αδιαφορούν προκλητικά για τα κοινά ενωτικά εγχειρήματα…
Τι κρίνεται στις φοιτητικές εκλογές;
Η ΔΑΠ δίνει τη μάχη των φοιτητικών εκλογών με το γνωστό εμπορευματικό, απαράδεκτο ακόμη και για δεξιά νεοφιλελεύθερη παράταξη τρόπο: συναλλαγή, ρουσφέτι, εκβιασμό και μπόλικη προπαγάνδα. Θέλει όμως να μεταφράσει την ενδεχόμενη πρωτιά της (για 22η χρονιά) σε συναίνεση των φοιτητών στη μεταρρύθμιση Καραμανλή.
Η ΔΑΠ, για πρώτη φορά έπειτα από καιρό, και αφού είχε λουφάξει υπερασπιζόμενη την κυβερνητική ισοπέδωση των ΑΕΙ και ΤΕΙ, βγαίνει επιθετικά και προκλητικά. Σε φυλλάδιό της, γεμάτο από φτηνή προπαγάνδα και τα γνωστά ψεματάκια των απολογητών του νεοφιλελευθερισμού, υπεραμύνεται της αξιολόγησης. Θεωρεί, μάλιστα, ότι η έλλειψη αξιολόγησης είναι η αιτία των δεινών του ελληνικού συστήματος εκπαίδευσης και όχι η πλήρης εμπορευματοποίηση, η υποχρηματοδότηση, η υποταγή της παιδείας στο εφιαλτικό εργασιακό και κοινωνικό τοπίο. Από κοντά και η ΠΑΣΠ, που επιμένει, παρά τον εμφανή νεοφιλελεύθερο χαρακτήρα του ΠΑΣΟΚ και ειδικά την αμετανόητα νεοφιλελεύθερη πολιτική της ηγεσίας του, να αναφέρεται θολά και αδιευκρίνιστα σε αγώνες κι Αριστερά. Τι κι αν απουσιάζει από όλες τις προσπάθειες να ακυρωθούν οι νόμοι της κυβέρνησης Καραμανλή; Τι κι αν, σε πολλές περιπτώσεις, παίζει το ρόλο του εγγυητή της ομαλότητας και της τάξης μέσα στις σχολές; Τι κι αν δεν έχει τίποτα να πει για τις επιλογές της κομματικής της ηγεσίας για το άρθρο 16, για τη μερική απασχόληση, για τη μείωση των συντάξεων με το νόμο Ρέππα, για την επαίσχυντη συμφωνία ΓΣΕΕ – ΣΕΒ;
