Εικονική η αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ
Αμέσως μετά το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ξετυλίγεται από τα ΜΜΕ η επιχείρηση "αναστήλωση της κεντροαριστεράς". Διπλός ο στόχος της: να προβληθεί το ΠΑΣΟΚ σαν δύναμη αντιπολίτευσης στη ΝΔ και να τραβηχτεί ο ΣΥΡΙΖΑ πιο κοντά στα κεντροαριστερά σενάρια. Το κεντροαριστερό εκδοτικό λόμπι (Μπόμπολας, Λαμπράκης, Κόκκαλης), αφού απέτυχε να επιβάλει τη λύση Βενιζέλου, κατανοεί ότι η επάνοδός του στην ηγεμονική διαχείριση της εξουσίας δεν μπορεί να έρθει με το ΠΑΣΟΚ όπως αυτό είναι σήμερα. Επιχειρεί, λοιπόν, να εκμεταλλευτεί το "ρεύμα" υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στην κοινωνία, προβάλλοντας σαν ελπίδα τη συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ και ασκεί πιέσεις ώστε να τροχοδρομήσει το ΣΥΡΙΖΑ σε κεντροαριστερή κατεύθυνση.
Όσο δεν συμμορφώνεται με αυτόν το σχεδιασμό ο ΣΥΡΙΖΑ, τόσο αυξάνονται οι επιθέσεις στα κεντρικά στελέχη του. Πήραμε ήδη μια πρώτη γεύση. Η ρήση του Αλαβάνου "καλώς τα παιδιά" προβλήθηκε σαν μεγάλο ολίσθημα. Με αξιοθαύμαστο συντονισμό και ταχύτητα, το ΠΑΣΟΚ (ειδικά το "ρεύμα Βενιζέλου", που πρωτοστατεί στην επίθεση ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ) και τα ΜΜΕ προσπάθησαν να αλλάξουν παραλήπτη στη δήλωση και την παρουσίασαν σαν να στρέφεται ενάντια στον πλατύ κόσμο του ΠΑΣΟΚ – ενώ η κριτική στρέφεται ενάντια στην πολιτική της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και στις επιλογές της. Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να απορρίπτει τις σειρήνες του κυβερνητισμού και της κεντροαριστεράς, τόσο οι επιθέσεις πρέπει να αναμένονται με μεγαλύτερη ένταση.
"Μεταρρυθμιστικός" συναινετικός δικομματισμός
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ επιχείρησε να "ντυθεί αντιπολίτευση", αλλά η στολή αυτή δεν της πάει. Σε όλα τα κρίσιμα θέματα εμφανίζεται με στρατηγική και θέσεις γέννημα-θρέμμα του νεοφιλελευθερισμού. Η πρόταση μομφής που κατέθεσε το ΠΑΣΟΚ κατά της κυβέρνησης, η υποτιθέμενη κορυφαία αντιπολιτευτική πρωτοβουλία, στην πράξη έδειξε τη σύμπτωση των δύο κομμάτων. Η αντιπαράθεσή τους εξελίχθηκε σε μάχη ποιανού οι μεταρρυθμίσεις είναι καλύτερες. Αλήθεια, τι διαφορετικό έχει να προτείνει το ΠΑΣΟΚ; Την ανασφάλιστη εργασία των νέων, που εξήγγειλε ο Γ. Παπανδρέου από το Λαύριο, ή την περικοπή (μέχρι 30%) των συντάξεων και την αύξηση των ορίων ηλικίας, που φέρνει ο νόμος Ρέππα, που από φέτος άρχισε να ισχύει χωρίς κανείς τους να πει το παραμικρό; Υπάρχει έστω και ένα μέτρο, μια ρύθμιση, που να προώθησε το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση (από το 1985 και μετά, τουλάχιστον) ή να περιέχεται τώρα στο πρόγραμμά του που να αφίσταται από το νεοφιλελευθερισμό; Να θυμίσουμε ακόμα την Παιδεία, το άρθρο 16, τις ιδιωτικοποιήσεις και τα ξεπουλήματα του δημόσιου τομέα και τόσα άλλα.
Κατρακύλα με τον ΣΕΒ
Η σύμπτωση των δύο κομμάτων φαίνεται ολοκάθαρα με την επαίσχυντη συμφωνία, που το ΠΑΣΟΚ από κοινού με τη ΝΔ υπέγραψαν σαν ΓΣΕΕ με τον ΣΕΒ. Τη στιγμή που στη Βουλή γινόταν η συζήτηση για την πρόταση μομφής, το ΠΑΣΟΚ φρόντιζε να κλείσει το αγωνιστικό μέτωπο με το χειρότερο και με τον πιο επώδυνο για τους εργαζόμενους τρόπο – αποσπώντας, φυσικά, τα εύσημα του ΣΕΒ. Αυτό, στην πραγματικότητα, εννοεί το ΠΑΣΟΚ όταν λέει ότι οι δικές του μεταρρυθμίσεις διαφέρουν. Ότι, δηλαδή, έχει τη δυνατότητα να περνά τα πιο σκληρά μέτρα, ελαχιστοποιώντας τις κοινωνικές αντιδράσεις. Και όλα αυτά χάρη στον υποταγμένο –και εν πολλοίς διεφθαρμένο και "παχυλό" από τις κρατικές θέσεις που διαχειρίζεται– συνδικαλιστικό μηχανισμό του.
Η κατρακύλα του ΠΑΣΟΚ θα συνεχιστεί. Κανένας προοδευτικός άνθρωπος δεν πρέπει να παρασυρθεί από τη διπροσωπία και τη θρασύτατη προπαγάνδα του. Η κεντροαριστερά πρέπει να ηττηθεί. Το δικομματικό πολιτικό σκηνικό μπορεί να ανατραπεί.
Σπύρος Παναγιώτου