Το Σάββατο 20 Φλεβάρη κυκλοφορεί το πρώτο φύλλο της εφημερίδας
Με μεγάλο ενθουσιασμό και θερμή ανταπόκριση από εκατοντάδες ανθρώπους της Αριστεράς προχωρά η προετοιμασία για την έκδοση της νέας εβδομαδιαίας εφημερίδας “Δρόμος”. Μετά από τις συζητήσεις στις τέσσερις πρώτες συνελεύσεις, σε Αθήνα, Πάτρα, Γιάννενα και Θεσσαλονίκη, στην υπό διαμόρφωση Συντακτική Επιτροπή αποφασίστηκε να αλλάξει ο αρχικός τίτλος. Έτσι υιοθετήθηκε ο τίτλος “Δρόμος”.
Η Συντακτική Επιτροπή που συγκροτείται έχει ήδη καταλήξει στη διάρθρωση και τη διάταξη της ύλης της εφημερίδας, η οποία θα κυκλοφορήσει με 32 σελίδες. Επίσης, έχουν προχωρήσει οι συζητήσεις με τους συντάκτες και τους συνεργάτες της εφημερίδας, ολοκληρώνεται με μεγάλη συμμετοχή το δίκτυο των ανταποκριτών σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ προχωρούν και οι αναγκαίες εργασίες για τα νέα γραφεία, την τεχνική υποστήριξη και επιλύονται μια σειρά από ζητήματα που αφορούν την έκδοση και διακίνηση. Επιπλέον, σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η οικονομική καμπάνια για τη στήριξη της εφημερίδας, ενώ το πρώτο δεκαήμερο του Φλεβάρη θα ξεκινήσει και η διαφημιστική προβολή της νέας εφημερίδας. Μέχρι τότε θα πραγματοποιηθούν 5 νέες γενικές συνελεύσεις σε Καβάλα, Μυτιλήνη, Αγρίνιο, Λάρισα και Ηράκλειο (βλέπε αναλυτικό πρόγραμμα σε διπλανή στήλη).
Στις συναντήσεις, τις συζητήσεις, τις συνελεύσεις, είναι διάχυτο ένα κλίμα θερμής υποδοχής και ενθουσιασμού, θα λέγαμε, λες και σαν ώριμος καρπός έρχεται η πρόταση και η κυκλοφορία της νέας εφημερίδας. Με τη συζήτηση και τη συνεργασία έρχεται στην επιφάνεια μια διάχυτη απαιτητικότητα για το τι πρέπει και πώς πρέπει να είναι ένα σύγχρονο αριστερό έντυπο. Δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στη θεματολογία, στο λόγο, στα επιχειρήματα, στη ζωντάνια, στην άμεση σχέση με τον αναγνώστη, στο να λειτουργεί η εφημερίδα ως βήμα διαλόγου, να είναι χρήσιμη και να πληροφορεί, να προάγει τον πολιτισμό και το μορφωτικό επίπεδο, να προάγει την αισθητική και το κριτήριο του κόσμου της Αριστεράς, να ανοίγει νέους εκφραστικούς δρόμους και χώρους (ηλεκτρονικός Τύπος) κ.λπ.
Η θερμή υποδοχή και η εντυπωσιακή διάθεση συμμετοχής, που συναντήσαμε παντού, δημιούργησε τις προϋποθέσεις ώστε η εμβέλεια και η κλίμακα του εγχειρήματος να έχει ήδη ξεπεράσει τους αρχικούς σχεδιασμούς. Στην πράξη, στήνεται μια ζωντανή και ικανή Συντακτική Επιτροπή, αποκτούνται δεσμοί με κόσμο που έχει την τεχνογνωσία αλλά που δεν εκφράζεται από τα ήδη υπάρχοντα μέσα. Η απαιτητικότητα, η διεύρυνση των αρχικών σχεδιασμών συνδυάζεται και δείχνει δυνατότητες για φιλόδοξα σχέδια και νέα εγχειρήματα. Πριν ακόμα κυκλοφορήσει το πρώτο φύλλο, έχει γίνει αρκετή συζήτηση για τη νέα εφημερίδα και έχει δημιουργηθεί έντονη περιέργεια και αναμονή για το πώς θα είναι και πόσο θα πείσει το νέο εγχείρημα.
Ορισμένα πρώτα συμπεράσματα
Το όλο εγχείρημα, από την αρχή, παρουσιάζει ορισμένα στοιχεία που το κάνουν ελκυστικό και ενδιαφέρον.
Δύο συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ αποφασίζουν να “κλείσουν” τα δύο έντυπα, που μέχρι τώρα κυκλοφορούσαν, και να δώσουν ζωή σε μια νέα εφημερίδα. Ξεκαθαρίζουν από την αρχή ότι θέλουν ένα αριστερό έντυπο και όχι ένα κομματικό έντυπο. Επιδιώκουν να εκδώσουν μια εφημερίδα της ενωτικής Αριστεράς, η οποία θα είναι ανοιχτή στις σύγχρονες προκλήσεις και ικανή να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά.
Δημιουργείται έτσι μια ανοιχτή Συντακτική Επιτροπή από αριστερούς δημοσιογράφους και στελέχη της Αριστεράς, ενώ συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός από συντάκτες και συνεργάτες, που θα γράφει και θα στηρίζει την έκδοση. Δημιουργείται ένα πλατύ δίκτυο ανταποκριτών σε ολόκληρη τη χώρα, και είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι δεκάδες δημοσιογράφοι δείχνουν ενδιαφέρον για τη νέα εφημερίδα. Όσα διαδίδονται από “φίλους” για το εγχείρημα, χωρίς να διαψεύδονται από κανένα –γιατί όλα γίνονται ανοιχτά και με απόλυτα διαφανείς διαδικασίες– καταρρίπτονται από τα ίδια τα γεγονότα και τη διάθεση κόσμου να συμβάλει στο εγχείρημα.
Το συγκεκριμένο εγχείρημα θέτει με τον τρόπο του ένα σημαντικό ζήτημα: Πώς πρέπει να είναι σήμερα ένα αριστερό έντυπο, μια αριστερή εφημερίδα, από τι είδους εφημερίδα έχει ανάγκη σήμερα η Αριστερά. Ή, ακόμα περισσότερο, ποια η σχέση της Αριστεράς με τα ΜΜΕ σήμερα, πώς διαμορφώνει και συγκροτεί τα δικά της, σε ποια κατεύθυνση. Ο υπάρχων αριστερός και, κατά βάση, κομματικός Τύπος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις νέες ανάγκες που υπάρχουν.
Αυτή η πρωτοβουλία, όμως, συγκέντρωσε μεγάλη προσοχή και ενδιαφέρον για δύο κυρίως λόγους: Πρώτον, για τη στιγμή στην οποία εκδηλώνεται. Είναι ομολογημένο ότι έρχεται σε μια στιγμή στην οποία υπάρχει και καταγράφεται ένα μεγάλο κενό, μια μεγάλη σιωπή και απουσία της Αριστεράς, την ώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη μια βάρβαρη αστική επίθεση. Έρχεται σε μια στιγμή που το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ πρακτικά φιμώνεται από τους συμβιβασμούς και τις επιλογές του ΣΥΝ, έρχεται σε μια στιγμή που έπρεπε να σαλπίσει μια αριστερή, ενωτική, ριζοσπαστική αντεπίθεση. Και ίσως η εφημερίδα αυτή να γίνει βήμα αυτής της ανάγκης ή να εκφράσει την αγωνία και τη διάθεση ενός καθόλου μικρού τμήματος της Αριστεράς για μια διαφορετική πορεία. Το κενό που υπάρχει στην κοινωνία, στην Αριστερά και στον Τύπο, μπορεί και πρέπει να καλυφθεί. Ο δεύτερος λόγος, που συνδέεται και συνδυάζεται με τον προηγούμενο, αφορά στον ουσιαστικά ανοιχτό και υπό διαμόρφωση χαρακτήρα του εγχειρήματος της νέας εφημερίδας, γεγονός που δημιουργεί δυνατότητες συμμετοχής και έκφρασης χιλιάδων ανθρώπων – κάτι που στις σημερινές συνθήκες αποτελεί μια προϋπόθεση για τη μαζικότητα και την εμβέλεια που μπορεί να έχει μια αριστερή ενωτική εφημερίδα αυτού του χαρακτήρα σε σχέση με τα γνωστά αριστερά κομματικά έντυπα.
Ένα έντυπο ανοιχτό, το οποίο θα βρίσκεται σε καθημερινή επαφή με τους ανθρώπους, τα προβλήματα και τις ανάγκες τους και το οποίο θα έχει ξεκάθαρα ριζοσπαστικό αριστερό πρόσημο, χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς. Ένα έντυπο ανοιχτό, το οποίο θα κοντράρει και θα αποκαλύπτει το δικομματισμό, το νεοφιλελευθερισμό, τον ιμπεριαλισμό και θα συμβάλλει με όλες του τις δυνάμεις στην ενότητα της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Αυτός είναι ο ουσιαστικός λόγος που η πρωτοβουλία έχει αγκαλιαστεί και στηριχτεί από πολύ κόσμο, ο οποίος επενδύει σε αυτή, γιατί μπορεί πράγματι να ανοίξει δρόμο για την Αριστερά σε μια δύσκολη περίοδο. Αυτοί είναι οι λόγοι που η ΚΟΕ και η ΚΕΔΑ εισπράττουν θετικά σχόλια. Γιατί, στην πράξη, προωθούν μια υπέρβαση, γίνονται πιο χρήσιμες στην υπόθεση της Αριστεράς, τολμούν και κολυμπούν σε βαθιά νερά, πάνε πέρα από τα γνωστά και καθιερωμένα με την πρωτοβουλία της έκδοσης της νέας εφημερίδας.
Η σύγχρονη Αριστερά έχει ανάγκη από την παλιά και πάντα επίκαιρη φράση: “Τόλμη, περισσότερη τόλμη, πάντα τόλμη!”
Μιχάλης Σιάχος
Η αισθητική του πολύγραφου
του Στέλιου Ελληνιάδη*
Η αισθητική του πολύγραφου έχει επηρεάσει βαθιά και διαχρονικά τον Τύπο της Αριστεράς. Επειδή, σε συνθήκες κατατρεγμού, είναι πραγματική πολυτέλεια η αισθητική των προκηρύξεων, των αφισών και των εφημερίδων, δημιουργήθηκε μία “παράδοση”, ειδικά στον Τύπο των αριστερών κομμάτων και οργανώσεων, που, ενώ είναι δικαιολογημένη σε καθεστώς παρανομίας, είναι εντελώς οπισθοδρομική σε καθεστώς νομιμότητας. Η αισθητική αυτή έχει να κάνει τόσο με τον τρόπο γραφής όσο και με την εμφάνιση των εντύπων. Ο ξύλινος λόγος έχει την αντιστοιχία του στην ξύλινη εμφάνιση. Από το “Ριζοσπάστη” του ΚΚΕ ώς τη “Βαβυλωνία” της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης και από τα έντυπα του ΣΥΝ και των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ ως τα έντυπα όλων των οργανώσεων της Αριστεράς, που βρίσκει κανείς στα περίπτερα των Εξαρχείων, κυριαρχεί η αισθητική της παρανομίας. Μερικές εφημερίδες είναι χειρότερες και από τον επαρχιακό Τύπο της δεκαετίας του ’50. Άλλες είναι χειρότερες από την αρχική τους έκδοση πριν από πολλά χρόνια. Σε ελάχιστες φαίνεται μια διστακτική προσπάθεια βελτίωσης της σελιδοποίησης, της εκτύπωσης, των φωτογραφιών, των τίτλων και των λαθών, σε συνδυασμό με έναν καλύτερο τρόπο γραφής, πιο απλό, πιο ευφάνταστο, πιο πρωτότυπο, πιο ευανάγνωστο.
Εν έτει 2010, η αισθητική των αριστερών εφημερίδων αντικατοπτρίζει μία φτώχεια σε ιδέες και γούστο, που δυστυχώς μεταδίδεται και στους νεότερους. Ενώ η γραφιστική και η τυπογραφία έχουν κάνει απίστευτα άλματα και όλα έχουν γίνει ασυγκρίτως πιο εύκολα και πιο οικονομικά. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η αισθητική των εντύπων έχει ανοίξει νέους δρόμους στη γραφή, την ανάπτυξη των ιδεών και την επικοινωνία. Με ανταγωνιστή το διαδίκτυο και έναν τρόπο ζωής, που δεν είναι ευνοϊκός, ο Τύπος δεν έχει άλλη επιλογή από τα γίνεται καλύτερος, από κάθε άποψη. Αλλά, πέρα από την ανάγκη επιβίωσης του Τύπου, η Αριστερά θα έπρεπε να πρωταγωνιστεί στα ζητήματα της αισθητικής εξ ορισμού, γιατί, όταν μιλάει για έναν κόσμο αλλιώτικο και καλύτερο, δεν μπορεί να εννοεί μόνο τη βελτίωση των οικονομικών όρων της ζωής. Τα έντυπά μας πρέπει να είναι εύχρηστα, σύγχρονα, καλόγουστα και να δείχνουν ακόμα και με την εμφάνισή τους την κίνησή μας προς το μέλλον.
*δημοσιογράφος
Να… ο “Δρόμος”
του Σωκράτη Μαντζουράνη*
Τελικά τον βρήκαμε το… Δρόμο μας!
Ο λόγος για τον τίτλο της καινούριας εφημερίδας της Αριστεράς, που αποφασίσαμε –ένα τσούρμο τρελοί– να κυκλοφορήσει κάπου στο τέλος του Γενάρη, εφημερίδα που θα γράφεται απ’ όλη την Αριστερά και θα αφορά όλη την Αριστερά.
Αυτό φιλοδοξούμε και λογαριάζουμε. Το πόσοι θα την αγοράζουν δεν το έχουμε λογαριάσει με ακρίβεια.
Υπολογίζουμε, μετά βεβαιότητας, πως ο καλός θεός της Αριστεράς, με την ουσιαστική βοήθεια συντρόφων και φίλων, θα συμβάλουν στη λύση και αυτού του προβλήματος, και ο “Δρόμος” δεν θα αποδειχτεί… αδιέξοδο.
Αφού, λοιπόν, ακούσαμε την κριτική της ζωής μας για τον προσωρινό τίτλο που δώσαμε στο νεογέννητο έντυπο –κάπως έπρεπε να το πούμε– στις συσκέψεις που κάναμε σ’ όλη την Ελλάδα, τελικά η συλλογική απόφαση ανεδείχθη “νονά” και απεφάνθη με σχεδόν ομοφωνία και απόλυτη συναίνεση: Και το όνομα αυτού “Δρόμος”. Τώρα, εύκολος δρόμος, ανηφορικός δρόμος, στενός δρόμος, δρόμος που θα φτιάξει “τη δική του ιστορία”, όλα τούτα μένει να αποδειχτούν στην πράξη.
Όπως και να έχει το πράγμα, κάθε δρόμος πάντα κάπου οδηγεί και, για να το βρεις, πρέπει έτσι ή αλλιώς να τον περπατήσεις μέχρι το τέλος του. Έτσι λέμε να κάνουμε κι εμείς.
Και σε τούτον τον “περίπατο”, είστε καλεσμένοι όλοι σας. Όλοι όσοι δεν φοβάστε να περπατήσετε καινούριους… “δρόμους”. Όλοι όσοι προτιμάτε τους… δρόμους από τα σοκάκια και τους διαδρόμους. Ένα ταξίδι-πρόκληση είναι, κι εμείς θα το επιχειρήσουμε “μετά λόγου γνώσεως”.
Τουλάχιστον θα έχει ενδιαφέρον.
Ελάτε να το κάνουμε μαζί.
*στέλεχος της ΚΕΔΑ
Προσδοκίες και φόβοι
της Αριάδνης Αλαβάνου*
Είναι πραγματικά εντυπωσιακή η ευνοϊκή υποδοχή της πρωτοβουλίας για την καινούρια εφημερίδα, η διαθεσιμότητα συνεργασιών. Το πιο ενθαρρυντικό όμως είναι το πώς βλέπουν οι αριστεροί μια εφημερίδα που να τους εκφράζει, με φόντο τη σημερινή κρίσιμη κατάσταση στη χώρα και το σταυροδρόμι στο οποίο βρίσκεται η ριζοσπαστική Αριστερά.
…Θέλουμε μια εφημερίδα ενημερωτική, πραγματικά ρεπορταζιακή, με ωραία και ζωντανή γραφή…
…Εφημερίδα γνώμης, αλλά όχι γραμμής, όχι “όργανο” αλλά πολιτική, όχι μόνο πολιτική αλλά και ανθρώπινη, πολυφωνική…
Μια εφημερίδα πλατιά και προσιτή για τους εργαζόμενους, να εκφράζει τα συμφέροντά τους χωρίς να είναι εργατίστικη…
Που να δίνει τη μάχη των ιδεών και των αξιών της Αριστεράς… εφημερίδα προβληματισμού και διαλόγου…
Μια εφημερίδα των ανθρώπων που αντιστέκονται και παλεύουν και δημιουργούν και σκέφτονται και πονούν, εδώ και σ’ όλο τον κόσμο, και όχι μια εφημερίδα για να κολακεύουμε τους εαυτούς μας…
Μια εφημερίδα με ποίηση και τέχνη και επιστήμη και θεωρητικές αναζητήσεις… όμορφη, που να μην προκαλεί την αισθητική μας…
Μια εφημερίδα που να λέει την αλήθεια, που να λέει αυτό που κουβεντιάζουμε εμείς οι αριστεροί μεταξύ μας, χωρίς “μυστικά και ψέματα”, που να μη διστάζει να θίγει τα κακώς κείμενα στην Αριστερά, που ν’ ανοίγει τη συζήτηση για δύσκολα θέματα, εκεί που διαφωνούμε…
Μια εφημερίδα που να προβάλλει όσα θετικά γίνονται στη χώρα μας και διεθνώς και προεικονίζουν την κοινωνία των ελεύθερων ανθρώπων…
Μια εφημερίδα που να μην είναι συμπληρωματική στην ενημέρωσή μας, επαρκή, μορφωτική και παιδαγωγική, αλλά όχι από καθέδρας, μοντέρνα…
Μια εφημερίδα που να αναστυλώσει το ηθικό του αριστερού κόσμου, που να επαναφέρει τη γοητεία της Αριστεράς, που να συνομιλεί με τους νέους και όχι να τους καθοδηγεί…
Και, κάτω από όλα αυτά, ο υπόρρητος φόβος μήπως είναι “μία από τα ίδια”, παρά τις καλές προθέσεις.
Πώς γίνεται να μη διαψευστούν αυτές οι προσδοκίες;
Ουδείς γνωρίζει με σιγουριά. Υπάρχει όμως ένας τρόπος, που ίσως είναι ο μόνος που προσφέρει τη δυνατότητα μη διάψευσης. Λέγεται συλλογική προσπάθεια, διάδραση με το κοινό, μακριά από το “εμείς γράφουμε, εσείς διαβάζετε”, πολύς χώρος για το ατομικό ταλέντο.
Με πολλούς συνεργάτες, πολλούς ανταποκριτές και την καλλιέργεια της συμμετοχής στη διαμόρφωση της ύλης της από τους αριστερούς και από τα κοινωνικά κινήματα.
Δύσκολος τρόπος. Κυρίως γιατί η προσπάθεια μπορεί να λυγίσει κάτω από τις πρακτικές δυσκολίες της έκδοσης ενός εβδομαδιαίου εντύπου. Είναι ένα στοίχημα που, ούτως ή άλλως, μόνο στην πράξη μπορεί να κερδηθεί.
*μεταφράστρια
Πείραμα αυτογνωσίας και ακτιβισμού
του Γιάννη Κιμπουρόπουλου*
Μόνο από εφημερίδες δεν πάσχουμε στην Ελλάδα. Έχουμε τόσους τίτλους, τόσες συχνότητες, τόσα δίκτυα, τόσες ιστοσελίδες, ώστε η πληροφόρηση (και παραπληροφόρηση) που μεταδίδουν θα μπορούσαν να προκαλέσουν έκρηξη στο μέσο εγκέφαλο. Ευτυχώς, ο μέσος εγκέφαλος αποστασιοποιείται απ’ αυτή την υπερπροσφορά, άλλοτε από πληροφοριακή υπερκόπωση, άλλοτε γιατί τρομάζει να ξέρει, κι άλλοτε γιατί ανακαλύπτει πως αυτά που του λένε πως πρέπει να ξέρει είναι κομμάτια ενός καταθλιπτικού, καθεστωτικού μονολόγου, που υπερασπίζεται –με παραλλαγές και αποχρώσεις– ένα σύστημα εξουσίας, εκμετάλλευσης, εξαχρείωσης και εκμαυλισμού.
Ο αντίλογος στο ενημερωτικό μονοπώλιο θα μπορούσε να είναι ο Τύπος της Αριστεράς, που θα μπορούσε να είναι μια όαση διαλόγου, ζωντανής επικοινωνίας με τα κοινωνικά στρώματα, ένας αξιόπιστος δέκτης των αγωνιών τους για το παρόν και το μέλλον, ένας πολιτικός μετασχηματιστής του ριζοσπαστισμού τους αλλά κι ένας προβολέας της –ηττημένης εκ πρώτης όψεως– αισιοδοξίας ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός. Ωστόσο, στο μικρόκοσμο της Αριστεράς, με την πανσπερμία των αρχικών και των μανιφέστων Ι.Χ., επικρατεί και στο πεδίο της επικοινωνίας μια μικροϊδιοκτησιακή αντίληψη. Έκαστος και το μικρομάγαζό του. Δεν είναι απαραίτητα αρνητικό αυτό, στο βαθμό που κρατάει ζωντανή μια κουλτούρα διαλόγου, μια διαρκή ανταλλαγή ύλης και ιδεών ανάμεσα στα ρεύματα με στόχο τη μεγάλη σύνθεση. Προς το παρόν, δεν παρατηρείται κάτι τέτοιο. Οι επιμέρους καλές προθέσεις πνίγονται στις μικροκομματικές ιδιοτέλειες, που στην ευρύτερη κοινή γνώμη ηχούν ως βυζαντινές διαφωνίες για το φύλο των αγγέλων.
Από την άποψη αυτή, το να παίρνει μια εφημερίδα της Αριστεράς την απόφαση να αυτοκαταργηθεί για να ανοίξει το “Δρόμο” σε μια άλλη είναι από μόνο του καινοτομία. Αν η καινοτομία αυτή συμπληρώνεται από μια ανοιχτή και δημοκρατική εσωτερική λειτουργία, από μια αμφίδρομη σχέση με την πραγματικότητα των απλών ανθρώπων και των κινημάτων, από ένα ζωηρό διάλογο για το τι είναι σήμερα αριστερό και τι διεξόδους προσφέρει, τότε γίνεται ένα ενδιαφέρον πείραμα αυτογνωσίας και ακτιβισμού, από το οποίο προσωπικά, ως αριστερός αλλά και ως “ερασιτέχνης” επαγγελματίας, λέω να μη λείψω.
*δημοσιογράφος
Ανακοίνωση ΚΟ της ΚΟΕ
Ένα “ευχαριστώ” και μια πρόσκληση-πρόκληση
Το ΚΟ της ΚΟΕ αισθάνεται την ανάγκη να ευχαριστήσει όλες και όλους τους συντρόφους και φίλους της Α/συνεχεια, αρχικά, και της ΚΟΕ, μετέπειτα, που συνέβαλαν με τον τρόπο τους στην έκδοση, την κυκλοφορία, τη διάδοση, την κατοχύρωση και την ανάπτυξη της εφημερίδας “Αριστερά!”.
Για 14 χρόνια, χιλιάδες άνθρωποι γνώρισαν, αγόρασαν, διάβασαν, έγραψαν, διέδωσαν, στήριξαν την εφημερίδα, γιατί είδαν στο συγκεκριμένο έντυπο μια έντιμη προσπάθεια να καλυφθούν υπαρκτά κενά και αδυναμίες του αριστερού κινήματος της χώρας μας.
Για μια δεκαετία, η εφημερίδα “Αριστερά!” ήταν ο πιο φλογερός υποστηρικτής της ανάγκης δημιουργίας του αριστερού πόλου, προβάλλοντας και στηρίζοντας όλες τις διαδικασίες της ενωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς. Μάλιστα, μέσα από τις σελίδες και τις πρωτοβουλίες της εφημερίδας, έγιναν βήματα για τον πραγματικό διάλογο, μπήκαν οι βάσεις για την αξιοπιστία της Αριστεράς που μπορεί να συζητά, να αντιπαρατίθεται, να ενώνεται, να υπάρχει σε μια βάση διαφορετική από αυτή του κομματικού ανταγωνισμού και του εμφύλιου ανάμεσα σε πτέρυγές της.
Έχει έρθει η ώρα η κομμουνιστική Αριστερά να δώσει δείγματα γραφής μεγαλύτερης τόλμης και υπέρβασης. Η ευθύνη που πήραμε μαζί με την ΚΕΔΑ να εκδώσουμε ένα βδομαδιάτικο έντυπο της ενωτικής Αριστεράς έχει μπει στο τελικό στάδιο της προετοιμασίας, και μας χωρίζει ένας μήνας από την κυκλοφορία του πρώτου φύλλου. Οι συνθήκες είναι πολύ διαφορετικές και σίγουρα πολύ πιο θετικές από το 1996, όταν σχεδιάσαμε και κυκλοφορήσαμε το πρώτο φύλλο της μηνιαίας τότε “Αριστεράς!”, ή από τις συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί μετά τις εκλογές του 2000 (μια πολύ αρνητική εμπειρία για την τότε οργάνωσή μας), όταν η εφημερίδα “Αριστερά!” έγινε δεκαπενθήμερη. Σήμερα έχουμε περισσότερες δυνάμεις, μεγαλύτερη πείρα και ωριμότητα. Δεν είμαστε μόνοι μας, αλλά βαδίζουμε με άλλες δυνάμεις και, το κυριότερο, υπάρχει αυτή η ανάγκη σε πολύ περισσότερο κόσμο. Η δεκαετία που πέρασε ήταν πλούσια και άφησε πολλούς σπόρους, οι οποίοι πρέπει να βρουν έδαφος και συνθήκες για να καρποφορήσουν.
Καλούμε όλα τα μέλη και τα στελέχη της ΚΟΕ, όλους τους φίλους μας, όλους τους αναγνώστες και συνδρομητές της εφημερίδας “Αριστερά!” να αγκαλιάσουν με θέρμη τη νέα εφημερίδα, να τη στηρίξουν με κάθε τρόπο, να τη διαδώσουν, να τη βοηθήσουν. Οι εφημερίδες της Αριστεράς είναι εγχειρήματα που αναφέρονται και εκφράζουν τον κόσμο της Αριστεράς. Δεν είναι εκδοτικά γεγονότα του στενού χώρου των ΜΜΕ.
Είμαστε σίγουροι ότι το νέο “ταξίδι” που ανοίγει με την έκδοση της σαββατιάτικης εφημερίδας “Δρόμος” θα μας φέρει πιο κοντά, θα μας δυναμώσει κι άλλο, θα δημιουργήσει προϋποθέσεις, για να ανοίξει ο δρόμος στην Αριστερά που έχουμε ανάγκη. Έτσι η κομμουνιστική Αριστερά θα δείξει τη χρησιμότητά της, έτσι θα δυναμώσει κι άλλο.