Άφθονο ρέει πάντα το αίμα στη Μαύρη Ήπειρο, συνήθως μέσα σε μια συνένοχη διεθνή σιωπή. Ο τεράστιος φυσικός πλούτος της καταληστεύεται όλο και πιο εντατικά από τις "πολιτισμένες" ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τις πολυεθνικές τους. Με πολέμους, γενοκτονίες και γενικευμένη εξαθλίωση, που στοιχίζουν κάθε χρόνο εκατομμύρια ζωές, φουσκώνουν οι τσέπες της διεθνούς ολιγαρχίας. Σ’ αυτές τις συνθήκες, που χειροτερεύουν χρόνο με το χρόνο, όταν εκδηλώνεται ένα ξαφνικό "ενδιαφέρον" της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας οι λόγοι ανησυχίας πολλαπλασιάζονται. Επειδή πίσω από το "ενδιαφέρον" υποκρύπτονται οι λυσσαλέοι ανταγωνισμοί μεταξύ των ισχυρών του πλανήτη σχετικά με το μοίρασμα του ξένου πλούτου…
Αν κάποιος εκτός Αφρικής έχει ακούσει ένα μόνο πράγμα για τα όσα συμβαίνουν στην ήπειρο, το πιθανότερο είναι να αφορά τη "γενοκτονία στο Νταρφούρ". Τεράστια διεθνής καμπάνια έχει ξεσηκωθεί ενάντια στην κυβέρνηση του Σουδάν (επαρχία του οποίου αποτελεί το Νταρφούρ) που κατηγορείται ότι επιτρέπει τη "γενοκτονία". Το Σουδάν είναι μια μάλλον άτυχη χώρα: ενώ κανείς δεν του έδινε σημασία, σχετικά πρόσφατα ανακαλύφθηκαν τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου και αερίου. Τα οποία αγόρασε και εκμεταλλεύεται η Κίνα. Πράγμα που κάνει τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους να βγαίνουν από τα ρούχα τους – και να συντηρούν έναν εμφύλιο πόλεμο (ο όρος γενοκτονία αποτελεί προπαγανδιστική κατάχρηση της Δύσης) που μέχρι στιγμής έχει κοστίσει 100.000 νεκρούς. Φυσικά οι ευαίσθητοι περί το Νταρφούρ Δυτικοί δεν συγκινούνται π.χ. με τον εμφύλιο στο Κονγκό, όπου μέχρι στιγμής τα θύματα φτάνουν τα 5 εκατομμύρια…
Δίπλα στο Σουδάν βρίσκεται το Τσαντ – μια χώρα 10 εκατομμυρίων κατοίκων, με έκταση δεκαπλάσια της Ελλάδας, επίσης… άτυχη, καθότι είναι κι αυτή πλούσια σε κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Κυβερνιέται από ένα "κλασικό" αφρικανικό καθεστώς: μια διεφθαρμένη και βάρβαρη στρατιωτική δικτατορία που λειτουργεί ως υπάλληλος της Γαλλίας, αποικία της οποίας ήταν η χώρα. Παρά το φυσικό πλούτο της, το κατά κεφαλή μέσο μηνιαίο ΑΕΠ δεν ξεπερνά τα 85 ευρώ, πράγμα που την καθιστά μία από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου (όπως και το Σουδάν). Η ελέω Γαλλίας δικτατορία του στρατηγού Ντεμπί έχει να αντιμετωπίσει το αντάρτικο διαφόρων οργανώσεων που υποστηρίζονται και από το Σουδάν – και αυτή, με τη σειρά της, υποστηρίζει (με χρήματα και οπλισμό που της χορηγεί η Γαλλία) τους αντάρτες του Νταρφούρ που πολεμούν εναντίον της σουδανικής "φιλοκινεζικής" κυβέρνησης…
Ο δι’ αντιπροσώπων πόλεμος των ιμπεριαλιστών, όμως, κινδυνεύει να μετατραπεί σε σύγκρουση με άμεση εμπλοκή των νεοαποικιοκρατικών δυνάμεων. Την περασμένη εβδομάδα οι αντάρτες του Τσαντ, μετά από προέλαση-αστραπή, εισέβαλαν στην πρωτεύουσα Ντζαμένα και την κατέλαβαν. Υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης παρέμεινε μονάχα το προεδρικό μέγαρο, που πολιορκούνταν από τους αντάρτες. Υπό τον κίνδυνο άμεσης ανατροπής του δικτάτορα Ντεμπί, τα γαλλικά στρατεύματα που σταθμεύουν στο Τσαντ ενεπλάκησαν άμεσα στη μάχη, με τεθωρακισμένα και ελικόπτερα, και απώθησαν τους αντάρτες. Οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταγγέλλουν τη δικτατορία και το γαλλικό στρατό για συλλήψεις, "εξαφανίσεις" και εξωδικαστικές εκτελέσεις δεκάδων στελεχών της νόμιμης αντιπολίτευσης τις αμέσως επόμενες ημέρες. Χαρακτηριστικό είναι ότι στις συγκρούσεις πήραν μέρος στο πλευρό των κυβερνητικών και οι… αντάρτες του Νταρφούρ – των οποίων ο διοικητής σκοτώθηκε στη μάχη της Ντζαμένα. Τη Δευτέρα η Γαλλία ανακοίνωσε ότι θα στείλει επιπλέον στρατιωτικές μονάδες στο Τσαντ, ενώ πιέζει και τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να επισπεύσουν την αποστολή ευρωπαϊκής στρατιωτικής δύναμης που θα παράσχει "ανθρωπιστική βοήθεια" (πώς ταλαιπωρούνται οι λέξεις…) στους πληθυσμούς του Τσαντ και του Σουδάν!
Η Γαλλία, όπως και οι υπόλοιπες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, προσπαθεί να εξαπλώσει την επιρροή της στην Αφρική. Επαναλαμβάνει στο Τσαντ ό,τι έπραξε στη Ρουάντα, στο Τόγκο, στο Κονγκό, στην Ακτή του Ελεφαντοστού: στηρίζει δηλαδή τα πιο διεφθαρμένα, εγκληματικά και δικτατορικά καθεστώτα, αρκεί να δρουν ως υπάλληλοί της, μετατρέποντας την αφρικανική ήπειρο σε βραδυφλεγή βόμβα. Οι σχετικές δηλώσεις του Σαρκοζί και του "σοσιαλιστή" Κουσνέρ, που διαβεβαιώνουν ότι η Γαλλία θα στηρίξει "με κάθε τρόπο" τη "νόμιμη" κυβέρνηση του δικτάτορα Ντεμπί, κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικές είναι για το μέλλον. Θα συμμετάσχει άραγε και η Ελλάδα σε αυτήν την ευρωπαϊκή "ανθρωπιστική βοήθεια" προς τους ταλαίπωρους λαούς της Αφρικής;
Γιώργος Τσίπρας
