Η κρίση έρχεται με βήμα ταχύ. Οι απολύσεις, η ανεργία, η φτώχεια, ο αποκλεισμός και η καταστολή θα γίνουν εφιαλτική καθημερινότητα. Να αξιοποιήσουμε την εξέγερση του Δεκέμβρη για να μην πληρώσουμε εμείς την κρίση τους!
Η εξέγερση του Δεκέμβρη ξεπερνά ό,τι έχει συμβεί μέχρι σήμερα. Από πολλές απόψεις. Από τον πλούτο των μορφών πάλης μέχρι το βάθος και το εύρος της κριτικής που άσκησε. Από την ένταση της επίθεσης που δέχτηκε μέχρι την ποσότητα και την ποιότητα των ερωτημάτων που γέννησε, κι ως το διεθνή αντίκτυπο που είχε. Από αυτή την πλευρά, οι συγκρίσεις με πρόσφατες αντιστάσεις και κινηματικές εξάρσεις μόνο περιοριστικές μπορούν να είναι.
Τίποτα δεν είναι όπως πριν. Η εξέγερση του Δεκέμβρη αποτελεί τομή. Τομή ανάμεσα στον κόσμο που μας χτίζουν, από τη μία, και τον κόσμο που έχουμε ανάγκη, από την άλλη. Γέννησε πολλά νέα δεδομένα. Συνιστά μια γερή ανάσα της νεολαίας και της κοινωνίας στο ασφυκτικό περιβάλλον που μας χτίζουν. Το βασικό προϊόν της, όμως, είναι η δραματική κραυγή: "ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ". Δηλαδή η κραυγή και η συνειδητοποίηση ότι δεν είναι της μοίρας μας γραφτό να υπομένουμε και να δεχόμαστε καρτερικά οτιδήποτε επιχειρούν να μας επιβάλουν. Ότι είναι στο χέρι μας να αντισταθούμε, να εξεγερθούμε απέναντι σ’ αυτά που μας καταπιέζουν. Τολμήσαμε, λοιπόν, να αγωνιστούμε. Και αυτό έχει τεράστια σημασία. Τώρα χρειάζεται να μάθουμε και να νικάμε.
Όπως κάθε εξέγερση, όξυνε την κατάσταση και αποκάλυψε απόψεις, στάσεις και πρακτικές του καθένα. Και αν ήταν αναμενόμενη η στάση της ΝΔ να συκοφαντήσει, να χτυπήσει πολιτικά, να καταστείλει βιολογικά το κίνημα… Αν ήταν αναμενόμενη η στάση του ΠΑΣΟΚ να σιγοντάρει και να συναινέσει με τη ΝΔ σε όλα ενάντια στο κίνημα… Αν ήταν αναμενόμενο το ΛΑΟΣ να ξεσαλώσει, να δράσει παρακρατικά, να φτάσει μέχρι το "ιδιώνυμο της κουκούλας"… Δεν ήταν αναμενόμενο το ΚΚΕ να περάσει ολοκληρωτικά στο στρατόπεδο του εχθρού του κινήματος και, μάλιστα, να αποτελεί, σε πολλές περιπτώσεις, τον πολιορκητικό κριό της επίθεσης ενάντια στο κίνημα, δυσφημίζοντας πλατιά –δυστυχώς– όχι μόνο το κίνημα αλλά και την Αριστερά, την έννοια της οργάνωσης και του κομμουνισμού.
Συνολικά, το στρατόπεδό μας βρίσκεται σε καλύτερο επίπεδο από ό,τι πριν. Κατεβήκαμε κατά δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους. Εκφράσαμε την οργή και την αγανάκτηση που τόσο καιρό συσσωρεύαμε μέσα μας. Η απλόχερη καταστολή και τρομοκρατία που μας χάρισαν –τα μόνα πράγματα που μας χαρίζουν απλόχερα– μας πείσμωσε ακόμη περισσότερο. Πιστεύουμε πλέον περισσότερο στις δυνάμεις μας. Μαθαίνουμε στο δρόμο της εξέγερσης.
Να συζητήσουμε για τα συμπεράσματα του Δεκέμβρη. Να βγάλουμε εμπειρία, να συνεννοηθούμε για το τι πήγε καλά και τι όχι. Για το ποια είναι η νέα κατάσταση που δημιουργείται. Αυτός είναι απαραίτητος όρος για να συνειδητοποιήσουμε τις αλλαγές και να προετοιμάσουμε καλύτερα και αποτελεσματικότερα την επόμενη εξέγερση, που πρέπει να υπάρξει και που, ούτως ή άλλως, όλα δείχνουν ότι θα υπάρξει. Χρειάζονται, λοιπόν, χώροι, τόποι, διαδικασίες ζύμωσης και συγκρότησης όλου του κόσμου της εξέγερσης.
Να εμπλουτίσουμε τα αιτήματα και τα προτάγματά μας. Να τα απλώσουμε και πέρα από τα ζητήματα της εκπαίδευσης. Στα δημοκρατικά μας δικαιώματα, κόντρα στην περιστολή και την καταστολή τους. Στα εργασιακά μας δικαιώματα, κόντρα στην αβεβαιότητα και την ανασφάλεια που μας προσφέρουν. Να κάνουμε μια εφ’ όλης της ύλης αντιπαράθεση με το μέλλον που μας προετοιμάζουν.
Να συντονιστούμε και με άλλα κομμάτια της κοινωνίας. Με τους μαθητές, που ούτως ή άλλως πρωτοστάτησαν στο κίνημα. Με τα υπόλοιπα κομμάτια της εκπαίδευσης. Με τους νέους εργαζόμενους. Με όλους τους εργαζόμενους. Να συναντηθούμε με όλους τους συμμάχους μας κόντρα στον κατατεμαχισμό και τη διαίρεση που μας επιβάλλουν.
Να συζητήσουμε για νέες μορφές πάλης που θα ενώνουν και θα εκφράζουν όλα τα παραπάνω κομμάτια. Που θα είναι πιο πιεστικές και αποτελεσματικές απέναντι στην κυβέρνηση.
Οι αγρότες πήραν τη σκυτάλη. Το ίδιο μπορούν να κάνουν και οι εργαζόμενοι στα εργαστάσια που βάζουν λουκέτο. Το κίνημα για την Κωνσταντίνα Κούνεβα είναι μια ζωντανή καταγγελία των νέων εργασιακών σχέσεων. Οι νέοι, όπου βρίσκονται, δεν έχουν ξεχάσει τι έγινε το Δεκέμβρη. Επιτροπές και μορφές οργάνωσης μπορεί να γεννηθούν για κάθε πρόβλημα. Πιο οργανωμένα, πιο συνειδητά, πιο συντονισμένα, μπορούμε να δώσουμε μάχες για να μην περάσουν οι αστικές πολιτικές που θα χρησιμοποιήσουν την κρίση σαν πρόσχημα για την επιβολή πιο σκληρών μέτρων λιτότητας, εκμετάλλευσης και καταπίεσης!
Μπαίνουμε σε μια πυκνή σε γεγονότα περίοδο και το τοπίο είναι ομιχλώδες, με την έννοια ότι τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί σαν εξέλιξη, και ελάχιστα μπορούν να προβλεφθούν με σιγουριά. Σε αυτές τις συνθήκες είναι αναγκαία δύο βασικά πράγματα: Στέρεες εκτιμήσεις, και πρωτοβουλίες που να συντελούν στην αλλαγή των συσχετισμών. Δεν πρόκειται για εύκολα προαπαιτούμενα.
Να ορίσουμε τους αντιπάλους μας. Να κλιμακώσουμε το κίνημα που θα ζητάει την πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή. Να δημιουργήσουμε μέτωπο ενάντια στο συνολικό πολιτικό καρτέλ του δικομματισμού. Επειδή το ΠΑΣΟΚ είναι ο καλύτερος σύμμαχος της κυβέρνησης, επειδή δεν θέλει να αμφισβητήσει τίποτα, κι απλά περιμένει μια ομαλή εναλλαγή για να φάει ξανά από την πίτα της εξουσίας. Να δημιουργήσουμε μέτωπο ενάντια σ’ όλο το πολιτικό μπλοκ που στάθηκε ενάντια στο κίνημα. Να δυναμώσουμε την ενωτική, κινηματική και αντισυστημική Αριστερά. Να ακουστεί παντού και δυνατά: Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους!
Όπως έλεγε και η Ρόζα Λούξεμπουργκ, όσο δεν έχουμε χάσει την ικανότητα να μαθαίνουμε, θα νικήσουμε!