Η πλατεία ήταν γεμάτη…
του Νίκου Ταυρή
Μια συγκλονιστική διαμαρτυρία έγινε στις 29/8 μετά από αυθόρμητη κινητοποίηση μέσω SMS και bloggers στην πλατεία Συντάγματος. Πάνω από 25.000 άνθρωποι όλων των ηλικιών –ιδιαίτερα νέοι– με μαύρα ρούχα στη συντριπτική τους πλειοψηφία («το πιο μεγάλο black bloc της πρόσφατης ιστορίας» σχολίασε ένας 40άρης) κατέκλυσαν το Σύνταγμα και έδειξαν προς όλες τις κατευθύνσεις την οργή και την οδύνη τους, τη δυσπιστία και την αγανάκτηση που νοιώθουν, τη θλίψη και τον θυμό τους μαζί.
Μια τέτοια μαζικότατη διαμαρτυρία δείχνει πως οι αναστολές, τα μπλοκαρίσματα και η ακατάσχετη θεωρητικολογία της Αριστεράς είναι στοιχεία που την καταγράφουν όχι σαν μια δύναμη προωθητική και χρήσιμη, αλλά σαν μια δύναμη αγκυροβολημένη στον παλιό τρόπο άσκησης πολιτικής, με όλα να τριγυρνούν γύρω από εκλογικές σκοπιμότητες. Η Αριστερά, αν δεν ήθελε να πάρει την πρωτοβουλία να καλέσει άμεσα σε κινητοποίηση τον κόσμο –για να μην κατηγορηθεί για προεκλογική εκμετάλλευση– είχε πολλούς τρόπους να το κάνει. Κυρίως όμως μπορούσε και έπρεπε να καταγγείλει από την αρχή όσους είχαν ευθύνη για το νέο έγκλημα και να έδινε έναν άλλο τόνο από την αρχή. Ο Καραμανλής πήρε τις αναγκαίες ανάσες, ο προεκλογικός αγώνας πήρε το δρόμο του («εκλογές εν τάφω», όπως εύστοχα τις χαρακτήρισε ο Π. Παπακωνσταντίνου από τις στήλες της Καθημερινής) και επιβεβαιώνεται μπροστά στα μάτια μας αυτό που κατήγγειλε σαν δυνατότητα ο Αλέκος Αλαβάνος: πάμε σε «βρώμικες εκλογές», ίσως τις πιο βρώμικες των τελευταίων ετών. Η σκιά ενός τεράστιου εγκλήματος τις συνοδεύει και φωτίζει –ναι, φωτίζει- τις σιχαμερές προσπάθειες των κυβερνώντων και του σάπιου κόσμου του δικομματισμού να «αγοράσουν» τις εκλογές, να μετατρέψουν σε επαίτες τους πληγέντες, να παρουσιαστούν σαν «σωτήρες» και υπεύθυνοι.
Η συγκέντρωση στο Σύνταγμα και οι ανάλογες που έγιναν σε Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Χανιά και αλλού δείχνουν διαφορετικά πράγματα πέρα από τον κυνισμό, την υποκρισία, τη ρεμούλα. Δείχνουν αντισώματα και υγεία, δείχνουν πόνο και αγωνία για τον τόπο, δείχνουν οργή και θυμό. Έχετε δει τη διαφήμιση της greenpeace, όπου ένας θυμωμένος πιτσιρικάς τα «ψέλνει» στους μεγαλύτερους και τους προειδοποιεί; Δεκάδες χιλιάδες πολίτες την Τετάρτη που πέρασε, ντυμένοι στα μαύρα, έμοιαζαν εκπληκτικά με τον πιτσιρικά αυτόν. Και δεν ήταν μόνο πιτσιρικάδες, ήταν χιλιάδες λαού! Τον φόβο του να έχουν οι κυβερνώντες!