Ξένια Κανεντάκη, Μαριάννα Παπαγεωργίου: Θα συνεχίσουμε να οργανώνουμε την αντίσταση

Συνέντευξη με τις Ξένια Κανεντάκη, Μαριάννα Παπαγεωργίου, μέλη της Ένωσης Έργαζομένων και του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας

Ποιο ήταν γενικά το κλίμα τις μέρες των εκλογών στο σωματείο;

Μ.Π.: Υπήρχε ένα κλίμα, κυρίως με βάση το ασφαλιστικό που σου έδινε τη δυνατότητα ν’ ανοίξεις κουβέντες ή να πιάσεις κάποια ζητήματα. Όχι όμως στο βαθμό που θα μπορούσε να γίνει αυτό.

Ξ.Κ.: Έχω μια αίσθηση ότι στο συγκεκριμένο χώρο, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν αντικατοπτριζόταν η κοινωνική ένταση απ’ έξω. Ενώ έξω ο κόσμος έβραζε και υπήρχε μια μεγάλη πολιτική κινητοποίηση, μέσα στο σωματείο ήταν σα να ζούσες αλλού.

Τι είναι αυτό που σας έμεινε περισσότερο από τις μέρες αυτές;

Ξ.Κ.: Εμένα μου έκανε τρομερή εντύπωση η σχιζοφρενής συμπεριφορά του ΠΑΜΕ. Μία απαξίωση και μια αλαζονεία για όλους τους υπόλοιπους και από την άλλη ένας φόβος. Και το άλλο – επειδή η αισθητική μετράει, δείχνει και την κοσμοθεωρία σου: αυτός ο χώρος του σωματείου δεν σε εμπνέει, δε νιώθεις ότι είναι δικός σου, ότι εδώ πέρα εκφράζεται η ταυτότητά σου ως εργαζόμενος. Μου θύμισε δημοτικό ιατρείο…

Μ.Π.: Εγώ είμαι αρκετά δυσαρεστημένη από συγκεκριμένες αντιλήψεις που υπάρχουν εκεί μέσα. Για παράδειγμα, το ότι έχεις την πλειοψηφία δε σημαίνει ότι το σωματείο είναι δικό σου και κάνεις ό,τι θέλεις. Αυτά δε νομίζω ότι αρμόζουν σε σωματεία που θέλουν να εκφράζουν και να υπερασπίζονται δικαιώματα.

Υπήρξαν παρατράγουδα στην εκλογική διαδικασία;

Ξ.Κ.: Η διαδικασία ήταν τελείως αντιδημοκρατική. Ο πρόεδρος του σωματείου –από το ΠΑΜΕ– έμπαινε συνεχώς στο χώρο που υπήρχαν οι κάλπες. Δεν είχε ρόλο εκεί μέσα. Γι’ αυτό υπάρχει η εφορευτική επιτροπή. Την ίδια ώρα που υπάρχει μέλος δικό μας στην εφορευτική επιτροπή, το οποίο δεν επιτρέπεται να λειτουργήσει στο ρόλο τον οποίο έχει εκλεγεί να λειτουργήσει.

Μ.Π.: Όταν απλά θέλεις να λες ότι "αυτό το σωματείο ανήκει σε ‘μένα και το ελέγχω, έχω την απόλυτη εξουσία μέσα σ’ αυτό", δεν έχεις όραμα για καμία συνεργασία και καμία διεύρυνση. Κι ήταν πολύ εμφανές σ’ όλη τη διαδικασία. Δεν υπάρχει από το ΠΑΜΕ πρόθεση αυτό το πράγμα ν’ ανοίξει, να μπούνε μέσα άνθρωποι που δεν είναι ΠΑΜΕ, γιατί δεν θέλουν το σωματείο να είναι πλατύ, δεν θέλουν να εκπροσωπεί πολύ κόσμο. Θέλουν να εκπροσωπεί πολύ ΠΑΜΕ.

Οι εκλογές τέλειωσαν. Πώς σκοπεύει η Ένωση Εργαζομένων να παρέμβει από ‘δω και πέρα;

Μ.Π.: Αυτή τη στιγμή όλα τα κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα παύουν να ισχύουν. Αυτό είναι μια ευκαιρία παρέμβασης. Τόσο σε εργασιακό όσο και σε γενικότερο πολιτικό επίπεδο, αφού δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους. Αφορά ολόκληρη την κοινωνία. Κι εμείς σαν Ένωση Εργαζομένων έχουμε σκοπό το επόμενο διάστημα να ‘ρθουμε σε επαφή με όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο γίνεται, να μπαίνουμε σε εργασιακούς χώρους, με έμφαση στους νέους εργαζόμενους. Θα συνεχίσουμε…

Ξ.Κ.: Δε γίνεται το σωματείο να συνεδριάζει δύο φορές το χρόνο. Θα πρέπει να πιέσουμε να γίνονται πιο συχνές και πιο ουσιαστικές κουβέντες. Πρέπει να γίνει μία προσπάθεια ο χώρος του σωματείου να ανοιχτεί. Θα πρέπει επίσης να κερδίσουμε πρώτα μια καθαρή επικοινωνία μ’ αυτούς που είμαστε ήδη κοντά. Γιατί έτσι όπως είναι η κατάσταση, ναι, μπορείς να μαζέψεις κι άλλο κόσμο. Ο κόσμος είναι απελπισμένος, είναι μπλοκαρισμένος και μπορεί να ‘ναι ανοιχτός στην κουβέντα αλλά το να ανεβάσεις τα ποσοστά σου στο 18% επειδή ο κόσμος σε διαλέγει δε σημαίνει και ότι "τον έχεις". Το ασφαλιστικό είναι ένα ζήτημα, μα έρχονται κι άλλα.