Γαλλία: Ενάντια στην αντιμεταρρύθμιση Σαρκοζί
του Γιώργου Αναστασίου
Συγκλονίζεται η Γαλλία ολόκληρη από εργατικές απεργίες, φοιτητικές καταλήψεις και μαχητικές κινητοποιήσεις ενάντια στην ασφαλιστική και εκπαιδευτική αντιμεταρρύθμιση που προωθεί η κυβέρνηση του προέδρου Σαρκοζί. Ήδη αυτή την εβδομάδα, για δεύτερη φορά μέσα σ’ ένα μήνα, παρέλυσε η χώρα από τις απεργίες διαφόρων κλάδων, με πρωτοπόρους τους εργαζόμενους στους σιδηροδρόμους και άλλα μέσα μαζικής μεταφοράς (μετρό, λεωφορεία και τραμ). Η συμμετοχή στις απεργίες είναι από τις υψηλότερες των τελευταίων χρόνων, με αποτέλεσμα να πραγματοποιείται λιγότερο από το 10% των προγραμματισμένων δρομολογίων. Την ίδια στιγμή στον απεργιακό χορό μπαίνουν και οι εργαζόμενοι στην ενέργεια, καθώς και μεγάλο τμήμα των δημοσίων υπαλλήλων, ενώ δεκάδες πανεπιστήμια τελούν υπό κατάληψη.
Στο στόχαστρο των εργαζόμενων και της νεολαίας είναι η σαρκοζική αντιμεταρρύθμιση, που αιχμή έχει την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης για τους «προνομιούχους» εργαζόμενους – δηλαδή αυτούς που εργάζονται κυρίως σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα. Τόσο προνομιούχοι είναι που, σύμφωνα με στατιστικές του ίδιου του γαλλικού κράτους, έχουν προσδόκιμο ζωής 10-15 χρόνια μικρότερο απ’ ό,τι τα στελέχη των επιχειρήσεων! Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει την κυβέρνηση και σύμπασα την άρχουσα τάξη (περιλαμβανομένων και «προοδευτικών» ΜΜΕ) να επιδίδονται σε μια άνευ προηγουμένου προπαγανδιστική καμπάνια εναντίον των υποτιθέμενων «ρετιρέ», προσπαθώντας να απομονώσουν τους απεργούς και να αποτρέψουν τη σύμπηξη ενός μετώπου που θα απειλήσει συνολικά την αντιδραστική αντιμεταρρύθμιση.
Aπό την πλευρά τους οι φοιτητές κινητοποιούνται ενάντια στην αλλαγή του νόμου για την εισαγωγή στα ΑΕΙ και καταγγέλλουν τη σταδιακή ιδιωτικοποίησή τους, που θα δυσκολέψει ακόμη περισσότερο την πρόσβαση νέων από λαϊκές οικογένειες στην ανώτατη εκπαίδευση. Επιπλέον, η εκπαιδευτική αντιμεταρρύθμιση χειροτερεύει τους όρους σπουδών και, μετά την αποφοίτηση, εξεύρεσης εργασίας. Η κυβέρνηση επιχείρησε να καταστείλει το νέο φοιτητικό ξέσπασμα «εν τη γενέσει του», εξαπολύοντας τα ΜΑΤ εναντίον των νεολαιίστικων διαδηλώσεων, με αποτέλεσμα να γίνουν συγκρούσεις με τραυματίες και συλλήψεις. Αυτή η επίθεση όμως κάθε άλλο παρά τρομοκράτησε τους νέους, που πλέον προχωρούν σε καταλήψεις των πανεπιστημίων σε πολλές γαλλικές πόλεις.
Οι κινητοποιήσεις εργαζόμενων και νεολαίας αποτελούν τη μοναδική δυνατότητα αντίκρουσης της αντιδραστικής λαίλαπας του Σαρκοζί. Όμως η επιτυχία τους δυσχεραίνεται από την απαράδεκτα συμβιβαστική στάση των κεντρικών συνδικαλιστικών ηγεσιών και ακόμη και κομμάτων που ορίζονται στην αριστερά. Όλοι αυτοί, αντί να προωθήσουν ένα ενιαίο μέτωπο αποφασιστικού αγώνα, δίνουν μάχες οπισθοφυλακών με «αντιπροτάσεις» και εκκλήσεις για «υπευθυνότητα» ή, από την άλλη, μεγαλοστομίες χωρίς αντίκρυσμα. Συνεχίζουν έτσι την αδιέξοδη πολιτική που επέτρεψε στον Σαρκοζί να στρογγυλοκαθίσει στο σβέρκο της κοινωνίας και να δημαγωγεί ανενόχλητος (ή και με τη βοήθεια διαφόρων «αριστερών») περί… κοινωνικής δικαιοσύνης! Η κεντροαριστερά δείχνει και στη Γαλλία τη γύμνια της και πόσο άχρηστη (ή μάλλον σωστότερα, επιζήμια) είναι για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία.