Η παπαρήγεια λογική γενικά
Το ΚΚΕ ξεπέρασε τον εαυτό του στην υπόθεση υπεράσπισης του “υπαρκτού σοσιαλισμού” και όλων των αρνητικών του. Εδώ υπάρχει μια λογική ανακολουθία. Η ανακάλυψη του ρεβιζιονισμού, του 20ού συνεδρίου του ΚΚΣΕ, η επανασταλινοποίηση κ.λπ. δεν συνοδεύονται και από πολιτικά συμπεράσματα σχετικά με το τι ήταν και τι πορεία είχε το όλον οικοδόμημα στις δεκαετίες του ’60, ’70 και ’80 – ώσπου να φθάσουμε στο περίφημο ’89. Για παράδειγμα, το τείχος κτίστηκε κακήν-κακώς το 1961, όταν έμπαιναν οι βάσεις το ειδυλλίου ΗΠΑ-ΕΣΣΔ σε πολλά μέτωπα, και ήταν μια απόδειξη της ανικανότητας να αντισταθεί ο “υπαρκτός” στην ιδεολογική διάβρωση. Μόνο μέσο ήταν η ένταση της καταστολής και η ανελευθερία. Δεν μπορεί το τείχος να είναι είδος προς διαφήμιση του σοσιαλισμού κυρία Παπαρήγα! Καμιά απολύτως σκέψη και προβληματισμός επί τέτοιων ζητημάτων;
Η παπαρήγεια λογική ειδικά
“Το τείχος το επέβαλε ο ιμπεριαλισμός να υψωθεί και έγινε ακριβώς παραμονές, όταν τα ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα απειλούσαν να εισβάλουν στο Βερολίνο, ιδιαίτερα βεβαίως στο ανατολικό Βερολίνο, στο έδαφος της Λ.Δ. της Γερμανίας.”
Έτσι λοιπόν, το τείχος εμπόδισε την εισβολή; Ένα απλό τείχος απόκρουσε μια ολόκληρη εισβολή; Τι ακριβώς εμπόδιζε το τείχος αυτό; Τα νατοϊκά άρματα μάχης, τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς, τι; Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά…
Η παπαρήγεια λογική ειδικότερα (και χειρότερα)
Χειρότερα είναι τα πράγματα όταν πάμε να τα θεωρητικοποιήσουμε τα ζητήματα. Παρακολουθήστε το συλλογισμό της κυρίας Παπαρήγα:
“Δεν είχε δικαίωμα ένας λαός, μια εξουσία εργατική ή η οποιαδήποτε κυβέρνηση να σεβαστεί τα σύνορά της και να υψώσει το τείχος μέσα στο έδαφός της; Σκεφθείτε αν μέσα στην Αθήνα είχαμε τρεις-τέσσερις δήμους που ανήκαν σε έναν στρατό κατοχής, θα ήταν ελεύθερα, μπες-βγες;”.
Όχι, θα χτίζαμε μετά από 20 χρόνια ένα τείχος! Εδώ έχουμε πλέον την αυτοκτονία της σκέψης… Γιατί μέχρι το 1961 δεν χρειαζόταν το τείχος στο Βερολίνο, και γιατί από τότε έγινε αναγκαίο; Και ποιος ο απολογισμός έστω μιας αναγκαστικής πράξης κάτω από το βάρος του ιμπεριαλισμού; Καμάρι; Δόξα; Νοσταλγία;
Προτροπή Ριζοσπάστη
“”Το τείχος του Βερολίνου έπεσε για να σηκώσει ο καπιταλισμός χιλιάδες τείχη απέναντι στα λαϊκά δικαιώματα”. Αυτό το μήνυμα ήδη διακινείται πλατιά μέσω κινητών τηλεφώνων, δίνοντας μια ακόμη απάντηση στην οργανωμένη προσπάθεια να συκοφαντηθεί ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε και να ξαναγραφτεί η Ιστορία στα μέτρα των ιμπεριαλιστών, με αφορμή την επέτειο της παλινόρθωσης του καπιταλισμού στην πρώην Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία. Αυτό το μήνυμα μπορεί και πρέπει να φτάσει παντού, μέσα από το κινητό τηλέφωνο του καθενός μας. Σε φίλους και συγγενείς, συντρόφους και συναγωνιστές, συναδέλφους και γείτονες.”
Εκσυγχρονισμός και νέες μορφές πάλης στον Περισσό.
