Ήταν από τις πιο μεγαλειώδεις και μαζικές διαδηλώσεις των τελευταίων ετών. Είναι πλέον πολλοί, η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού που έχει μπουχτίσει και θέλει να εκφράσει την αγανάκτησή του ενάντια στα συνεχιζόμενα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης Καραμανλή, ενάντια σε αυτή την κυβέρνηση που έχει μαυρίσει τη ζωή του.
Δυστυχώς όμως, εκτός από τους χιλιάδες διαδηλωτές, στη συγκέντρωση που προηγήθηκε στο άγαλμα του Βενιζέλου συμμετείχαν από την εξέδρα και παρέλασαν όλα τα "λαμπρά" στελέχη της συνδικαλιστικής ηγεσίας του τόπου. Πρώτος πήρε το λόγο ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Παναγόπουλος, ο οποίος μεταξύ άλλων μας είπε: "ο λαός είναι αγανακτισμένος και όταν μια πολιτική δεν διορθώνεται, ανατρέπεται". Εύλογα αναρωτιέται κανείς: ο εν λόγω κύριος είναι με το λαό; Σκέφτεται να ανατρέψει αυτή την πολιτική με τα 87 λεπτά αύξηση που υπέγραψε; Μάλλον όχι. Ακολούθησαν οι υπόλοιποι όμοιοί του, όπως ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, ο πρόεδρος της ΔΑΚΕ κ.α.
Το κλείσιμο του συλλαλητηρίου έγινε με το καθιερωμένο ψήφισμα της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που διεκδικούσε ριζική αλλαγή της οικονομικής πολιτικής, ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, κατάργηση του αντιασφαλιστικού νόμου κ.ά. – το οποίο βέβαια θα μείνει στα χαρτιά, αν δεν αλλάξουν οι πρωταγωνιστές…
Ύστερα από αρκετή ώρα η διαδήλωση ξεκίνησε, και τότε φάνηκε πραγματικά το μέγεθος της, το οποίο ξεπερνούσε κατά πολύ παρόμοιες συγκεντρώσεις των τελευταίων χρόνων. Τον τόνο έδιναν τα μπλοκ των σωματείων, συνδικάτων, ομοσπονδιών όπως αυτό της Ολυμπιακής, το οποίο ήταν ίσως και το μαζικότερο, των δασοπυροσβεστών, των ταχυδρομικών υπαλλήλων, του ΟΤΕ, της ΔΕΗ κ.ά. Σε όλη τη διαδήλωση απ’ άκρη σ’ άκρη οι εργαζόμενοι φώναζαν: "φτάνει πια, δεν πάει άλλο με αυτή την πολιτική".
Στο τέλος της διαδήλωσης συμμετείχαν οι πολιτικές οργανώσεις. Το ΠΑΣΟΚ δήλωσε παρών, είτε μέσω των βουλευτών του, είτε μέσω του μπλοκ της ΠΑΣΠ, θέλοντας έτσι να μας κάνει να ξεχάσουμε τα σχεδόν 25 χρόνια που ήταν κυβέρνηση καθώς και την πλήρη συμπόρευσή του με την κυβέρνηση της ΝΔ τα τελευταία χρόνια. Μάταια όμως, γιατί δεν μας πείθουν!
Σημαντική ήταν η παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ και των δυνάμεων που το αποτελούν, ενώ ιδιαίτερα μαζικά ήταν τα μπλοκ της ΚΟΕ και της Νομαρχιακής Κίνησης Αριστερά.
Να θυμίσουμε εδώ ότι οι συγκεντρώσεις για τη ΔΕΘ όπως κάθε χρόνο ήταν τρεις. Εκτός από τη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που ήταν η βασική, ξεχωριστή συγκέντρωση έκανε το ΠΑΜΕ, και άλλη ο χώρος της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς μαζί με τους αντιεξουσιαστές. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ΠΑΜΕ, στην προσπάθειά του να μην συναντηθεί με τις άλλες διαδηλώσεις, έκανε πρώτα συγκέντρωση έξω από τη ΔΕΘ και μετά διαδήλωσε μέσα στη Θεσσαλονίκη.
Και ενώ οι εργαζόμενοι διαδήλωναν, μέσα στο χώρο της ΔΕΘ ο Καραμανλής πραγματοποιούσε νέες εξαγγελίες: "είμαι αποφασισμένος να συνεχίσω εντείνοντας και όχι εγκαταλείποντας τις μεταρρυθμίσεις", που σημαίνει συνέχιση της λιτότητας, επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, μεγαλύτερες υπηρεσίες στο κεφάλαιο, περισσότερη φτώχεια για το λαό.
Οι εργαζόμενοι βγήκαν στο δρόμο περισσότερο από κάθε άλλη φορά θέλοντας να εκφράσουν την αντίθεση και την οργή τους ενάντια στην πιο επικίνδυνη κυβέρνηση των τελευταίων ετών. Θέλησαν να καταγγείλουν την κυβέρνηση της μίζας και της διαπλοκής, την κυβέρνηση που σπέρνει τη φτώχεια. Το πρόβλημα όμως παραμένει άλυτο.
Ο λόγος είναι ότι, ενώ όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας βρίσκεται στο περιθώριο και δεν έχει πρόσβαση σε βασικά κοινωνικά αγαθά, ενώ όλο και περισσότεροι είναι οι εργαζόμενοι, οι νεολαίοι που αντιστέκονται και αντιδρούν στην όξυνση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, δεν υπάρχει εκείνος ο πολιτικός φορέας (και μιλάμε για την Αριστερά) που θα τους εκφράσει και θα παίξει πρωταγωνιστικό και καθοδηγητικό ρόλο στην οργάνωση των αγώνων, στο δυνάμωμα των αντιστάσεων, στη γειτονιά για τους ελεύθερους χώρους, στη δουλειά για τους μισθούς, στην κοινωνία για μια αξιοπρεπή ζωή.
Η ΔΕΘ, ακόμα πιο έντονα φέτος, έδειξε ότι αξίζει τον κόπο να πασχίσουμε για κάτι τέτοιο, ότι υπάρχουν οι όροι να βαδίσουμε με το κεφάλι ψηλά.
Ελένη Σωτηρίου