1 Η κυβέρνηση της ΝΔ, το μεγαλύτερο σκάνδαλο
Δεν περνά ούτε μια βδομάδα χωρίς να σκάσει ένα σημαντικό οικονομικό σκάνδαλο με πρωταγωνιστές υπουργούς, γενικούς γραμματείς υπουργείων, συμβούλους κ.λπ. της κυβέρνησης Καραμανλή ή παλαιότερων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Η υπόθεση Siemens είναι αποκαλυπτική για την εμπλοκή του δικομματισμού σε αυτά. Η αλυσίδα των σκανδάλων είναι μακριά.
Όμως το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι η ίδια η ύπαρξη της κυβέρνησης Καραμανλή, που στα 4 χρόνια διακυβέρνησης έχει προωθήσει μια αντιλαϊκή κυνική πολιτική υπέρ του κεφαλαίου και ενάντια σε στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζομένων. Επί των ημερών της, έχουν επιβληθεί τα μεγαλύτερα χαράτσια στους εργαζόμενους, έχουν ξεπουληθεί μεγάλοι τομείς της οικονομίας, έχουν καταργηθεί σημαντικά δικαιώματα, έχουν γίνει μεγάλα συνταγματικά πραξικοπήματα, έχουν συγκαλυφθεί με άμεσες επεμβάσεις της "τυφλής" δικαιοσύνης πολλά σκάνδαλα.
Για τον κόσμο της εργασίας το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι η δολοφονία των 8 εργατών στη ζώνη (ατύχημα το λένε), και δεν έχει καν δημοσιοποιηθεί το όνομα του εφοπλιστή στον οποίο ανήκε το πλοίο όπου έγινε η έκρηξη. Ήδη από την αρχή του 2008 έχουν πεθάνει στους τόπους εργασίας 38 άτομα. Για τον κόσμο της εργασίας το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι η επιβολή της φτωχοποίησης και του αποκλεισμού σε ευρύτατα πλέον κοινωνικά στρώματα και το άγχος της καθημερινής επιβίωσης. Για τον κόσμο της εργασίας το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι η επίσημη κατάργηση του 8ωρου, η επίσημη μείωση μισθών και συντάξεων, η ανατίναξη των ασφαλιστικών ταμείων, η τεράστια αύξηση των τιμολογίων των βασικών ειδών διατροφής, των διδάκτρων, των διοδίων, των εισιτηρίων. Για τον κόσμο της εργασίας το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι η επίσημη κλοπή του μόχθου, του ιδρώτα και η εκμετάλλευση της αγωνίας και της αβεβαιότητας. Αυτά, όμως, τα μεγάλα σκάνδαλα έχουν ονοματεπώνυμο: Τα προωθεί, τα υλοποιεί, τα εφαρμόζει η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή στο όνομα της εφαρμογής της "μεταρρύθμισης". Μια κυβέρνηση μειοψηφίας, μια κυβέρνηση των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των μεγαλοεργολάβων, των βιομηχάνων, των μιζαδόρων.
Για το σκάνδαλο των σκανδάλων, δηλαδή για την ύπαρξη αυτής της κυβέρνησης με τους 151 βουλευτές (που πότε ανεξαρτητοποιείται ένας, πότε επανέρχεται, πότε ο Καρατζαφέρης τη στηρίζει, πότε όχι) έχει σοβαρές ευθύνες η λεγόμενη αξιωματική αντιπολίτευση (πιο σωστά συμπολίτευση), αφού είναι φανερό πως τις μεγάλες αποφάσεις τις ψηφίζει μαζί με τη ΝΔ (π.χ. ευρωσυνθήκη), ενώ σε ό,τι αφορά στα γνήσια νεοφιλελεύθερα αντιλαϊκά μέτρα δεν κάνει τίποτα για να εμποδίσει την ψήφισή τους. Μόνο όσα έγιναν φέτος το καλοκαίρι να αναλογιστεί κανείς φτάνουν για να δείξουν πως το ΠΑΣΟΚ δεν κούνησε το δαχτυλάκι του για να μην περάσουν. Το πρόσφατο "σόου" για τη νοθεία στη Βουλή από τη ΝΔ δεν σώζει τα προσχήματα, γιατί έχουν περάσει τόσα και τόσα ουσιαστικά πραξικοπήματα και αντιλαϊκοί νόμοι ενώ το ΠΑΣΟΚ σφύριζε αδιάφορα…
Για την παράταση του σκανδάλου των σκανδάλων έχει τις ευθύνες της και η Αριστερά. Πρώτο, γιατί μια γενικόλογη καταγγελία του συστήματος, χωρίς την άμεση αντικυβερνητική κατεύθυνση, καταντά υποβοηθητική στην ίδια την κυβέρνηση και, δεύτερο, γιατί η τακτική του "ώριμου φρούτου", δηλαδή η αναγωγή όλων σε εκλογικά ποσοστά και οφέλη, δεν βάζει φραγμό στην επικίνδυνη και αδίστακτη κυβέρνηση, δεν φράζει το δρόμο σε ρυθμίσεις και μέτρα που καθορίζουν τη ζωή μας για δεκαετίες, δεν οργανώνει ούτε συσπειρώνει το λαό σε ένα μέτωπο για την άμεση ακύρωση όλων των νόμων και όλων των μέτρων που πήρε ο δικομματικός νεοφιλελευθερισμός και ειδικά η κυβέρνηση Καραμανλή, και καλλιεργεί αυταπάτες ότι ένα καλό εκλογικό ποσοστό είναι η λύση.
Ποια είναι, λοιπόν, η πρόταση; Να φύγει το γρηγορότερο αυτή η κυβέρνηση!
Το πότε θα φύγει και κάτω από ποιους όρους και μέσα σε τι συνθήκες είναι μεγάλης σημασίας ζήτημα, και για την Αριστερά αυτό δεν μπορεί να είναι θέμα ποσοστών και γκάλοπ και λοιπής εκλογικής μαγειρικής.
Να οργανωθούν ενωτικοί αγώνες και αντιστάσεις, να δημιουργηθεί ένα γνήσιο λαϊκό ρεύμα υπεράσπισης της ζωής, των δικαιωμάτων, του βιοτικού επιπέδου, να σταματήσει η σαπίλα και ο γενικός κατήφορος σε όλους τους κοινωνικούς τομείς. Να αλλάξουν πραγματικά οι συσχετισμοί, να δυναμώσει η ενωτική και ριζοσπαστική Αριστερά, που να τεθεί επικεφαλής και να εκφράσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια και διαμαρτυρία.
- Καμιά ανοχή στην κυβέρνηση Καραμανλή.
- Καμιά διευκόλυνση του δικομματισμού να βγει από την κρίση του.
- Τολμηρή ενωτική ισχυρή Αριστερά, για να ανοίξει ο δρόμος σε μια μεγάλη πολιτική και κοινωνική αλλαγή.
2 Ο πόλεμος και το νέο γεωπολιτικό τοπίο
Το φετινό καλοκαίρι είχε τρία καλά νέα για τους λαούς, που ξεχώρισαν παρά το πέπλο που υφαίνουν τα ΜΜΕ και την εκτυφλωτική λάμψη που εξέπεμψε η πλάνα φαντασμαγορία των (εντελώς άχρηστων και εμπορευματοποιημένων) Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου: Τη νίκη των λαϊκών δυνάμεων στην πρώτη μεγάλη αναμέτρηση του δημοψηφίσματος στη Βολιβία, την ανακήρυξη του μαοϊκού ηγέτη Πρατσάντα σε πρώτο πρωθυπουργό του Δημοκρατικού και Ομόσπονδου νέου Νεπάλ, το σπάσιμο του ισραηλινού αποκλεισμού της Γάζας από μια ομάδα διεθνών ακτιβιστών. Όμως, ο πόλεμος στον Καύκασο ήρθε να υπογραμμίσει με δραματικό τρόπο την είσοδο σε μια νέα φάση σε ό,τι αφορά στις διεθνείς εξελίξεις και να θέσει πολλά νέα ερωτήματα και διλήμματα σε λαούς, κινήματα, χώρες, συνασπισμούς κ.λπ.
Η όξυνση όλων των αντιθέσεων και ιδιαίτερα των ενδοϊμπεριαλιστικών, και πιο ειδικά μέσα σε ένα περιβάλλον έντασης της διεθνούς οικονομικής κρίσης, δημιουργεί νέα δεδομένα και νέες προστριβές για τον έλεγχο της Ευρασίας και των πηγών ενέργειας και των δρόμων-αγωγών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Στο νέο τοπίο του πολυπολικού κόσμου έχουμε τις ΗΠΑ σε βαθιά οικονομική ύφεση, σε προεκλογική περίοδο, μπλεγμένες σε δύο πολέμους που δεν μπορούν να κερδίσουν (Αφγανιστάν – Ιράκ) και τη Ρωσία να έχει δυναμώσει –ιδιαίτερα από τα κέρδη που είχε στον ενεργειακό τομέα και από τις νέες συμμαχίες που έχει συνάψει– και να μην ανέχεται την περικύκλωσή της και το status μιας υποδεέστερης ιμπεριαλιστικής δύναμης. Ο πόλεμος στον Καύκασο οδηγεί σε μια αναμέτρηση δύο μεγάλων δυνάμεων του G8 (του βασικού πυλώνα της Νέας Τάξης Πραγμάτων στον κόσμο), δηλαδή των ΗΠΑ και της Ρωσίας, και αυτό επηρεάζει όλες τις διεθνείς εξελίξεις και όλα τα μέτωπα.
Μια μεγάλη στροφή στη σύγχρονη ιστορία μπορεί να γίνει μόνο αν ηττηθεί ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και αναδειχθεί ο πόλος της Διεθνούς Κοινότητας των Λαών.
Από κάθε άποψη, πρέπει να ενταθεί ο αντιιμπεριαλιστικός αγώνας, να μην καλλιεργούνται αυταπάτες για δήθεν φίλους, και στην περίπτωσή μας:
- Να κλείσει άμεσα η βάση της Σούδας, ορμητήριο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού
- Να γυρίσουν όλοι οι Έλληνες στρατιωτικοί που βρίσκονται έξω από τα σύνορα
- Έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ, έξω το ΝΑΤΟ από την Ελλάδα
- Όχι αίμα των λαών και κουρέλιασμα της ανεξαρτησίας χωρών στο βωμό του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού
- Να δυναμώσει η Διεθνής Κοινότητα των Λαών
