Μοιάζει περίεργο αυτό που συμβαίνει στο Νεπάλ. Μπορείτε να το δείτε και στις φωτογραφίες. Σαν να έχει πάθει παράκρουση ένας ολόκληρος λαός και ζωγραφίζει σφυροδρέπανα παντού. Λες και δεν άκουσαν για το ’89 και την κατάρρευση του "υπαρκτού σοσιαλισμού", λες και δεν άκουσαν τις απειλές του Μπους για τη Νέα Τάξη Πραγμάτων που θα επιβληθεί σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η μονοδιάστατη "ενιαία σκέψη" που λάνσαρε ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός –πέρα από το "τέλος της ιστορίας"– δεν χωρά τέτοιους "παραλογισμούς" που γίνονται στο Νεπάλ. Μόνο που ο κόσμος έχει γίνει μικρότερος, η πληροφορία κυκλοφορεί πιο γρήγορα, τα φίλτρα και τα εμπάργκο δεν "καταργούν" τις πραγματικές ειδήσεις.
Μπορείτε δεν μπορείτε να το καταλάβετε, ένα μαοϊκό κόμμα έχει κερδίσει την πλειοψηφία του λαού και πρωταγωνιστεί στις πολιτικές εξελίξεις. Θέλετε δεν θέλετε, στο Νεπάλ συντελείται η πρώτη επανάσταση του 21ου αιώνα. Δηλαδή, η ριζική ανατροπή μιας αντιδραστικής τάξης από την πολιτική εξουσία, το ξεθεμελίωμα της οικονομικής της βάσης και η αλλαγή του εποικοδομήματός της. Από ένα λαό, από τις μάζες. Από ένα λαό και τις μάζες που καθηγούνται από ένα κομμουνιστικό κόμμα. Και το κομμουνιστικό κόμμα έχει ακόμα σαν σύμβολό του το σφυροδρέπανο.
Μα το σφυροδρέπανο δεν θέλανε να το καταργήσουν οι κομμουνιστές στην Ιταλία; Ναι, αλλά όχι ακριβώς οι κομμουνιστές. Είναι αρκετές δεκαετίες που η "ανανεωτική σκέψη" λάνσαρε ανέκδοτα για αντικατάσταση του σφυροδρέπανου με το μπλακ εντ ντέκερ (για πολλαπλές χρήσεις) και προωθούσε ρεφορμιστικές δεξιές συνταγές και ιστορικούς συμβιβασμούς. Στην Ιταλία η αποκομμουνιστικοποίηση έφερε μεγαλύτερη διάλυση, στο Νεπάλ ο μαοϊσμός έφερε την "παράκρουση" με τα σφυροδρέπανα…
Μια νέα ασθένεια –κι αυτή από τα παλιά– η "σφυροδρεπανίαση" απειλεί να αγκαλιάσει μεγάλους πληθυσμούς. Στα εργαστήρια της νέας τάξης ετοιμάζουν τα "εμβόλια". Αλλά αυτά δεν φτάνουν για όλους. Υπάρχουν και τα όπλα μαζικής καταστροφής, υπάρχει και ο πόλεμος. Ο ιμπεριαλισμός βυθίζει περιοχές δεκαετίες πίσω (βλέπε Ιράκ, Αφγανιστάν, Γιουγκοσλαβία), αλλά δεν μπορεί να σώσει τον καπιταλισμό από την κρίση του, δεν μπορεί να αποτρέψει την αυξανόμενη συνειδητοποίηση των αδιεξόδων που γεννά αυτό το γερασμένο σύστημα…
Η αναγκαιότητα και η επικαιρότητα του κομμουνισμού –όσο κι αν απωθείται και καταπολεμείται– θα έρχεται στην επιφάνεια, θα προβάλλει σαν μοναδική λύση, θα κερδίζει λαούς, εργαζόμενους, διανοούμενους σε ολόκληρο τον κόσμο. Το κομμουνιστικό κίνημα θα εμπλουτίζει το πρόγραμμά του μέσα από μεγάλα πρακτικά βήματα, εξεγέρσεις, επαναστάσεις, απεργίες, νίκες και ήττες. Η διεθνής κοινότητα των λαών θα δυναμώνει και ορμητικά θα σπάζει τα δεσμά του καπιταλισμού. Σιάτλ, Αργεντινάτσο, Γένοβα, Ιράκ, Λίβανος, Οαχάκα, Νεπάλ. Η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα σημαδεύεται από ένα μεγάλο κύκλο αγώνων, αγώνων που αφορούν το παρόν και το μέλλον μας!