Όλεθρος στην Αϊτή, του Σπύρου Παναγιώτου

Εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί από το σεισμό

Η Αϊτή απασχόλησε πρόσφατα τον παγκόσμιο Τύπο με την εξέγερση του λαού της ενάντια στην κρίση της πείνας, που συντάραξε τις φτωχές γειτονιές του πλανήτη, στις αρχές του 2008. Τότε, χιλιάδες αγανακτισμένων ανθρώπων, απαυδισμένοι να τρώνε “μπισκότα χώματος”, ξεσηκώθηκαν ενάντια στην παγκόσμια χρηματιστηριακή κερδοσκοπία στην αγορά τροφίμων, που τριπλασίασε τις τιμές των τροφών, βυθίζοντας εκατομμύρια φτωχούς σε απόλυτη εξαθλίωση. Το καθεστώς της χώρας απάντησε με πυρά ενάντια στους εξεγερμένους, με αποτέλεσμα να υπάρξουν δεκάδες νεκροί. Οι διαδηλωτές αντεπιτέθηκαν με πέτρες και μολότοφ, καταστρέφοντας τράπεζες και γραφεία πολυεθνικών και πυρπολώντας κυβερνητικά κτίρια και εγκαταστάσεις του ΟΗΕ. Πολλοί λεηλάτησαν αποθήκες τροφίμων και αλυσίδες σούπερ μάρκετ. Εκατοντάδες συνελήφθησαν και στοιβάχτηκαν σε άθλια μπουντρούμια και βασανίστηκαν υπό την εποπτεία του ΟΗΕ. Τότε, χρειάστηκαν πολλές μέρες και οι παραιτήσεις αξιωματούχων, για να τεθεί σε έλεγχο το κέντρο της πρωτεύουσας. Οι παραγκουπόλεις, όπου ζουν οι “συμμορίτες” (έτσι ονομάζουν τα ΜΜΕ αυτούς που ζητούν ψωμί και επιστροφή του νόμιμου προέδρου της χώρας), είχαν δώσει την πραγματική εικόνα της χώρας και εξακολουθούσαν να βράζουν μέχρι σήμερα. Στο 1ο και στο 2ο Φεστιβάλ “Resistance” είχαν παρευρεθεί εκπρόσωποι του Νέου Κ.Κ. Αϊτής, όπου είχαν μιλήσει και καταγγείλει τις απάνθρωπες συνθήκες που βιώνει ο λαός της Αϊτής.

Ο λαός της νησιωτικής χώρας της Καραϊβικής, που παίζει στρατηγικό ρόλο για τον έλεγχο ολόκληρης της περιοχής, έχει καταδικαστεί από τον ιμπεριαλισμό να ζει στην απόλυτη φτώχεια. Το 50% του πληθυσμού της Αϊτής βρίσκεται στην ανεργία. Το 50% των εργαζομένων έχει αμοιβή λιγότερη από 2 δολάρια την ημέρα. Η εξέγερση των φτωχών ανέδειξε την πλήρη διάλυση της χώρας και τις τεράστιες ελλείψεις σε στοιχειώδεις υποδομές.

Ολοκληρωτική καταστροφή

Ο σεισμός της περασμένης Τρίτης επιβεβαίωσε με τον πιο τραγικό τρόπο όσα ανέδειξαν με την εξέγερσή τους οι κάτοικοι της χώρας. Η Αϊτή παρουσιάζει εικόνα ολοκληρωτικής διάλυσης. Νοσοκομεία, δημόσια κτίρια, το προεδρικό μέγαρο, καταστήματα, ξενοδοχεία, γέφυρες και χιλιάδες κατοικίες έχουν καταρρεύσει. Η πρωτεύουσα της χώρας έχει βυθιστεί στο σκοτάδι. Ή ύδρευση, οι επικοινωνίες και άλλες στοιχειώδεις υποδομές έχουν κι αυτές καταρρεύσει. Κυβερνητικοί αξιωματούχοι κάνουν λόγο για 500. 000 νεκρούς. Άγνωστος είναι ο αριθμός των ανθρώπων που είναι εγκλωβισμένοι κάτω από τα συντρίμμια. Χιλιάδες είναι οι νεκροί που κείτονται στους δρόμους. Τα νεκροτομεία της πρωτεύουσας έχουν γεμίσει. Ένα μόνο νοσοκομείο είναι σε θέση να προσφέρει ιατρική βοήθεια. Χιλιάδες άνθρωποι προσπαθούν, με τα χέρια, να απεγκλωβίσουν τους παγιδευμένους, εγκαταλειμμένοι από τον κρατικό μηχανισμό. Άνθρωποι τραυματισμένοι βρίσκονται στο δρόμο δίχως να υπάρχει βοήθεια από πουθενά. Οι κάτοικοι από μόνοι τους μεταφέρουν τραυματίες σε καροτσάκια ή πρόχειρα φορεία, φτιαγμένα από συντρίμμια, άγνωστο πού. Και, την ίδια ώρα, δεν υπάρχει καμιά μέριμνα για τη διατροφή του πληθυσμού ή την αντιμετώπιση μιας πιθανής επιδημίας. Την ίδια στιγμή, σχεδόν 30 ώρες μετά το σεισμό των 7 Ρίχτερ, η ξένη βοήθεια και ο βαρύς εξοπλισμός, που θα βοηθούσαν τους διασώστες, δεν έχουν φτάσει ακόμα στο νησί. Οι μόνοι που φτάνουν είναι τα καταδρομικά και τα αεροπλανοφόρα των ΗΠΑ, που με πρόσχημα την ανθρωπιστική βοήθεια, προσπαθούν να αποκτήσουν έρισμα στο νησί και να επιβάλλουν μια κατοχή αφού η Αϊτή πάντα είχε για αυτούς γεωπολιτικό ενδιαφέρον.

Αυτή η τραγική εικόνα επιβεβαιώνει, για άλλη μια φορά, ότι οι φυσικές καταστροφές έχουν ταξικές συνέπειες και είναι πολύ πιο βαριές για τους φτωχούς λαούς και τις χώρες του κόσμου. Όχι, δεν ισχύει το γνωστό “όπου φτωχός κι η μοίρα του”. Είναι ο ιμπεριαλισμός που καθορίζει τη μοίρα των λαών, είναι το καθεστώς εκμετάλλευσης, που καταδικάζει τους λαούς στη φτώχεια, την υπανάπτυξη, την εξαθλίωση. Τα φυσικά φαινόμενα αναδεικνύουν πιο ανάγλυφα τον αναχρονισμό του σημερινού συστήματος οικονομικών σχέσεων.

Η Αϊτή με μια ματιά…

Χώρα της Καραϊβικής, που κέρδισε την ανεξαρτησία της από τη Γαλλία το 1804. Ήταν η πρώτη χώρα που χαιρέτισε την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Το διάστημα 1915-1934, βρισκόταν υπό την κατοχή των ΗΠΑ. Το 1957-86, η χώρα υπέφερε από τη δικτατορία των Ντιβαλιέ, που υποστηριζόταν από τη Δύση. Δεκάδες χιλιάδες δολοφονήθηκαν από τις παραστρατιωτικές συμμορίες των Τοντόν Μακούτ και εκατοντάδες χιλιάδες κατέφυγαν εκτός Αϊτής. Στις πρώτες ελεύθερες εκλογές (1990) θριάμβευσε ο προοδευτικός ιερέας Ζαν-Μπερτράν Αριστίντ, που όμως ανατράπηκε μέσα σε μήνες από ακροδεξιό πραξικόπημα. Κατόπιν συμβιβασμού με τις ΗΠΑ, επανήλθε στην εξουσία το 1994, αλλά υποχρεώθηκε εκ νέου να παραιτηθεί τον επόμενο χρόνο. Το 2000, ξανακέρδισε τις εκλογές. Όμως, το 2004, ένοπλοι αντιδραστικοί και παλιοί παρακρατικοί, με την ενθάρρυνση των ΗΠΑ και της Γαλλίας, βάδισαν εναντίον της πρωτεύουσας. Αμερικανοί πεζοναύτες εισέβαλαν στο προεδρικό μέγαρο, απήγαγαν τον πρόεδρο Αριστίντ και διά της βίας τον μετέφεραν στην Αφρική, όπου ζει εξόριστος. Έκτοτε η χώρα βρίσκεται υπό την κατοχή των κυανόκρανων του ΟΗΕ, που στηρίζει τη νέα “κυβέρνηση”. Οι κυανόκρανοι έχουν επανειλημμένα πνίξει στο αίμα τις αλλεπάλληλες εξεγέρσεις της φτωχολογιάς, που ζητά την επιστροφή του Αριστίντ και ανθρώπινες συνθήκες ζωής. Η Αϊτή είναι σήμερα η φτωχότερη χώρα του δυτικού ημισφαιρίου, με το 85% του πληθυσμού της να “ζει” με λιγότερο από 1 ευρώ την ημέρα…

Σπύρος Παναγιώτου