Σχόλια-Σχολεία
Νέα βιβλία – Νέες business (as usual)
Στις προγραμματικές δηλώσεις της, η νέα υπουργός κυρία Άννα Διαμαντοπούλου είπε μεταξύ των άλλων:
“Από το σχολείο-αγγαρεία στο σχολείο-εργαστήριο σκέψης και γνώσης. Νέο αναλυτικό πρόγραμμα, νέα σχολικά βιβλία και νέα εκπαιδευτικά εργαλεία, συμβατικά και ηλεκτρονικά…”
Ακόμα δεν πρόλαβαν να συγγραφούν τα προηγούμενα, και η κυβέρνηση σχεδιάζει τα επόμενα βιβλία. Μα δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ που είχε αναθέσει τη συγγραφή των προηγούμενων και υλοποίησε το πρόγραμμα η κυβέρνηση της ΝΔ; Δεν ήταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που έδωσε τη “δουλειά” στους μεγάλους εκδοτικούς οίκους; Σήμερα θα προχωρήσει σε νέο μεγάλο φαγοπότι;
Αλλά και τα νέα εκπαιδευτικά εργαλεία, συμβατικά και ηλεκτρονικά (τι όμορφη γλώσσα!), μόλις πρόσφατα δεν παρελήφθησαν; Αυτό εννοεί το ΠΑΣΟΚ όταν λέει ότι θα δώσει 1 δισ. επιπλέον ευρώ το χρόνο στην παιδεία; Τα χρήματα προορίζονται για τους “μεγάλους” του παιχνιδιού. Γι’ αυτό και η υπουργός δεν δεσμεύθηκε πουθενά για αυξήσεις στους μισθούς.
Τελικά, το νέο ανοικτό σχολείο έχει πολλές ομοιότητες με το σχολείο που μας άφησε ο Σημίτης και συνέχισε ο Καραμανλής. Η Αριστερά θα βγάλει συμπεράσματα και θα βάλει αιχμές ή θα κινηθεί συναινετικά και αυτιστικά για μία ακόμα φορά;
Διαλέξτε αντιπάλους – Διαλέξτε συμμάχους
Όταν οι φασιστικές συμμορίες δρουν μέσα σε σχολεία, όταν οι εκπαιδευτικοί αποφασίζουν να παρέμβουν, όταν η αποστεωμένη σχολική γιορτή της 28ης Οκτωβρίου μπορεί να αναδειχτεί σε αντιφασιστική εκδήλωση κι ένας αντιστασιακός δέχεται με προθυμία να μιλήσει στους μαθητές ενός σχολείου με έντονη παρουσία νεοναζιστικής οργάνωσης, ποιος μπορεί να πάει κόντρα; Όχι, δεν είναι η διεύθυνση ούτε κάποιο δεξιό ή ακροδεξιό κόμμα. Είναι εκείνο το κόμμα της Αριστεράς, που φοβάται την επαφή των μελών του με οτιδήποτε εξωκομματικό, το ΚΚΕ.
Ο λόγος για την περίπτωση του ΕΠΑΛ Ρεθύμνου. Αφότου η συγκεκριμένη πρωτοβουλία δρομολογήθηκε και ανακοινώθηκε σε συνέλευση της τοπικής ΕΛΜΕ, ήρθε η ψυχρολουσία… “Δεν συνεργάζομαι με το κεφάλαιο”, μας δήλωσε περίτρανα ο παλιός ΕΠΟΝίτης, αφού πληροφορήθηκε (ψευδώς) ότι ο συνάδελφος που του ζήτησε την παρουσία στο σχολείο είναι μέλος του θανάσιμα αντίπαλου κόμματος, όχι της ακροδεξιάς αλλά της Αριστεράς. Λες και η σχολική εκδήλωση είναι κομματική, του ενός ή του άλλου κόμματος…
Είναι, όμως, πολύ άδικο για την ιστορία του εκπαιδευτικού κινήματος, αλλά και της Αριστεράς, να κάνουμε δώρα στο φασισμό… ένεκα του εμφυλίου, όχι του παλιού, αλλά αυτού της Αριστεράς.
Δέκα χρόνια… Αντέχεται;
Τόσο καιρό κάνουν μάθημα σε κοντέινερ οι μαθητές του 4ου Γυμνασίου Ασπρόπυργου, στην Γκορυτσά Ασπροπύργου. Μέσα σε αυτά τα δέκα χρόνια, τα κοντέινερ μπορεί να αντικαθίστανται με καινούρια, αλλά για σχολικό κτίριο ούτε λόγος! Κι όταν έρχονται οι βροχές, τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο. Το σκανδαλώδες, όμως, είναι ο τρόπος δημιουργίας του συγκεκριμένου σχολείου. Πριν από δέκα χρόνια και με αφορμή τους σεισμούς του ’99, αφού τοποθετήθηκαν τα πρώτα κοντέινερ σε ένα οικόπεδο εκτός σχεδίου πόλεως, επιλέχτηκαν συγκεκριμένοι μαθητές, που μέχρι τότε φοιτούσαν στο 1ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, και να το το καινούριο σχολείο! Τα κριτήρια επιλογής ήταν καθαρά κριτήρια γκέτο, αφού στριμώξανε και απομονώσανε εκεί παιδιά παλιννοστούντων από Ρωσία και Καζακστάν. Φυσικά, το σχολείο αυτό δεν είναι από εκείνα που επιλέγουν οι καθηγητές, γι’ αυτό και κάθε χρόνο αλλάζει η σύνθεση του Συλλόγου Διδασκόντων, ενώ το ίδιο ισχύει και για τους διευθυντές.
Και με αυτόν τον τρόπο, σε αυτά τα παιδιά επί δέκα χρόνια η πολιτεία τούς πετάει στα μούτρα το ότι είναι γι’ αυτή μαθητές β’ κατηγορίας, και τα παιδιά αυτά δέκα χρόνια τώρα το “εμπεδώνουν”!
