Ανικανότητα ή νεοφιλελεύθερη γραμμή από την ΕΕ;
Ο προϋπολογισμός του 2008 κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα, η επιτήρηση της οικονομίας από το διευθυντήριο των Βρυξελλών είναι (σχεδόν) παρούσα και η παγκόσμια οικονομική κρίση βρίσκεται ακόμα στην αρχή της, όπως παραδέχονται ακόμα και οι γκουρού του νεοφιλελευθερισμού.
Στο πλαίσιο αυτό, η νέα ταξική φοροεπιδρομή που εξαπέλυσε η κυβέρνηση Καραμανλή με στόχο να μαζέψει πάνω από 4 δισ. ευρώ από τα πλέον φτωχά κοινωνικά στρώματα, δεν είναι "ομολογία παταγώδους αποτυχίας της οικονομικής πολιτικής", όπως υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ, ή και κάποια στελέχη της Αριστεράς, αλλά ακόμα ένα απόλυτα συνειδητό και μελετημένο βήμα προς τη νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση.
Η οικονομική πολιτική της ΝΔ βρίσκεται σε απόλυτη συμφωνία με τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Το γεγονός ότι το έλλειμμα κινδυνεύει να ξεφύγει από το 3% που επιβάλλει το σύμφωνο σταθερότητας (αυτές τις μέρες οι… χωροφύλακες της κομισιόν εξετάζουν τα στοιχεία) βάζοντας ξανά τη χώρα σε καθεστώς επιτήρησης δεν οφείλεται σε παρέκκλιση από τη γραμμή Αλμούνια, αλλά στις εγγενείς αδυναμίες της εξαρτημένης ελληνικής οικονομίας, οι οποίες μεγεθύνουν τα αδιέξοδα που γεννά ο νεοφιλελευθερισμός. Άλλωστε, δεν πρέπει κανείς να ξεχνά ότι το όριο του 3%, για διαφορετικές αιτίες και με άλλα χαρακτηριστικά, απειλεί ακόμα και οικονομίες όπως της Γερμανίας και της Γαλλίας.
Δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε στο μακρινό παρελθόν για να καταδείξουμε τις κατευθύνσεις της οικονομικής πολιτικής. Τι ζητά επίμονα όλο το τελευταίο διάστημα ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, με την ύφεση πλέον να είναι δεδομένη στις πιο μεγάλες οικονομίες της ευρωζώνης; Μείωση μισθών και σταθερά υψηλά επιτόκια για να αντιμετωπιστεί ο πληθωρισμός και περαιτέρω προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο. Τι έχουμε στη χώρα μας; Μισθούς που η αγοραστική τους αξία είναι στα επίπεδα της δεκαετίας του ‘80, σχεδόν μηδενικές αυξήσεις και επιτόκια που κάνουν δυσβάσταχτη την αποπληρωμή των δανείων που πνίγουν τα λαϊκά νοικοκυριά.
Τι πρότειναν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο οι υπουργοί Οικονομίας της ΕΕ; Απελευθέρωση "αναπτυξιακών δυνάμεων" για να ξεπεραστεί η ύφεση. Αυτό πρακτικά σημαίνει περισσότερα προνόμια στο κεφάλαιο για περισσότερες επενδύσεις και ακόμα περισσότερα κέρδη για να τονωθεί η ανάπτυξη και να ξεπεραστεί το ενδεχόμενο του στασιμοπληθωρισμού. Μάλιστα, ζήτησαν από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων να χαρίζει το 50%(!) για επενδύσεις πάνω από 15 εκατ. ευρώ.
Τι προωθεί η κυβέρνηση Καραμανλή στη χώρα μας με τη νέα φοροεπιδρομή και συνολικά την πολιτική της; Ακόμα μεγαλύτερη αναδιανομή του πλούτου υπέρ του κεφαλαίου, τελειωτικό χτύπημα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, περαιτέρω μείωση της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων, φθηνότερη (μέχρι να γίνει ανύπαρκτη) κοινωνική ασφάλιση και όλο και πιο ευέλικτες εργασιακές σχέσεις.
Ο νεοφιλελευθερισμός γεννά αδιέξοδα, τα οποία εξαρτώνται από τις ιδιαίτερες συνθήκες κάθε χώρας και από τον βαθμό καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η ΕΕ και οι κυβερνήσεις-υπηρέτες της επιχειρούν να απαντήσουν στα αδιέξοδα του νεοφιλελευθερισμού με ακόμα πιο άγριο νεοφιλελευθερισμό και αυτό ακριβώς κάνει και η κυβέρνηση Καραμανλή. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι δεν πρόκειται για αποτυχία, αλλά για συνειδητή νεοφιλελεύθερη πολιτική, της οποίας τα αδιέξοδα μόνο ως ανικανότητα δεν πρέπει να ερμηνεύονται.