Από την επιτήρηση της οικονομίας στην επιτήρηση της κοινωνίας
Όσο η οικονομική διαχείριση που ασκούν τα κόμματα του συναινετικού δικομματισμού συσσωρεύει αδιέξοδα και χειροτερεύει τους όρους διαβίωσης ευρύτατων στρωμάτων του πληθυσμού, όσο η απολίπανση των ενδιάμεσων στρωμάτων θα αφαιρεί πολύτιμους "συμμάχους" από τις δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού περιορίζοντας τα όρια ενσωμάτωσης της λαϊκής οργής, τόσο θα δυναμώνει η ανάγκη επιβολής μέτρων τάξης στην κοινωνία.
Η επιτήρηση της οικονομίας, που προβάλλει πάλι έντονα στο προσκήνιο, απαιτεί την επιτήρηση της κοινωνίας. Επιτήρηση σαν παλιά αλλά αναγκαία συνταγή για την τήρηση του νόμου και της τάξης.
Και αυτή η τάση γίνεται όλο και πιο φανερή. Καταγράφεται στις θεσμικές αλλαγές στο χώρο της δικαιοσύνης αλλά και στις τεράστιες αυξήσεις των μισθών των δικαστών σαν αναγνώριση του νέου ειδικού τους βάρους στις υπό διαμόρφωση συνθήκες. Στη θέσπιση ειδικών δικαστηρίων που θα εξετάζουν τη "νομιμότητα" των απεργιών στις ΔΕΚΟ και στο δημόσιο τομέα. Φανερώνεται από την κήρυξη ως παράνομης της ίδρυσης σωματείου αγροτών στην Αργολίδα επειδή στο καταστατικό του προβλεπόταν "αγώνας για την ανατροπή της ΚΑΠ". Δηλώνεται με τη διενέργεια ασκήσεων της στρατονομίας στη Βόρεια Ελλάδα, σε συνεργασία με στρατεύματα από την Κύπρο, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, και σενάριο την επέμβαση με χρήση βίας καθώς και επιχειρήσεις εκκένωσης περιοχών από διαδηλωτές που, κρατώντας πλακάτ με σύνθημα "EU go home", "αντιδρούσαν στην παρουσία ξένων πολιτών και εταιρειών στη χώρα τους". Πιστοποιείται με την τεράστια αύξηση των δαπανών του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, που τα τελευταία 9 χρόνια έφτασε στο 180%, για την επιβολή της αντιλαϊκής πολιτικής στο εσωτερικό της χώρας. Δίπλα στο "δημόσιο αστυνομικό" φουντώνει η δημοτική αστυνομία και το κυνήγι των οικονομικών μεταναστών. Και πιο δίπλα ανθούν και αναπτύσσονται δεκάδες εταιρείες σεκιούριτι που απασχολούν χιλιάδες ιδιωτικούς αστυνομικούς και κάνουν την εμφάνιση τους παντού – στα σχολεία, στις γειτονιές, στις επιχειρήσεις και τα εργοστάσια, στις δημόσιες υπηρεσίες και στις τράπεζες. Πολύ πρόσφατα ένας νέος έχασε τη ζωή του κυνηγημένος από έναν σεκιουριτά γιατί ζωγράφιζε γκράφιτι στον ηλεκτρικό. Τώρα μάλιστα η κυβέρνηση σχεδιάζει (και ο ΛΑΟΣ πλειοδοτεί, βέβαια) να επιτρέψει στους σεκιουριτάδες να οπλοφορούν, αρκεί να… έχουν πάει φαντάροι! Η εικόνα συμπληρώνεται με την αναγκαία συνδρομή των ΜΜΕ και των στημένων ρεπορτάζ, άλλοτε με φοβισμένους "νοικοκύρηδες" και άλλοτε με αγανακτισμένους μαγαζάτορες, που δημιουργούν το κατάλληλο κλίμα.
Η επιτήρηση της κοινωνίας δεν φροντίζει μονάχα για την τρομοκράτηση του "τρομοκράτη" λαού και των εργαζόμενων. Έχει ακόμα σαν στόχο την προετοιμασία και την άσκηση για την πρόληψη εξεγερσιακών καταστάσεων, οι όροι για την εμφάνιση των οποίων ωριμάζουν και στην Ελλάδα.
Οι κάτοικοι της Λευκίμμης εδώ και μήνες αντιστέκονται στην καταστροφή του τόπου τους και αντιτίθενται στη βίαιη επιχείρηση εγκατάστασης της χωματερής. Μια ολόκληρη κωμόπολη βρίσκεται αντιμέτωπη με τη βία των ΜΑΤ, μετρά ένα νεκρό και συνεχίζει να αντιστέκεται.
Στην Πτολεμαϊδα, ένα ολόκληρο χωριό διαμαρτύρεται για την ανεργία που το μαστίζει αλλά και για την καταστροφή που προξενεί το εργοστάσιο λιγνίτη της ΔΕΗ. Συγκρούεται, όχι με τις υποσχέσεις πολιτικών και οικονομικών παραγόντων της περιοχής, αλλά με την αστυνομία, αντιμετωπίζει συλλήψεις και δίκες και συνεχίζει να αγωνίζεται.
Στη Μανωλάδα της Ηλείας η πρώτη διαμαρτυρία-απεργία ξένων εργατών βρίσκεται αντιμέτωπη με την ωμή βία των μπράβων των εργοδοτών με τη συγκάλυψη της τοπικής αστυνομίας. Δεν υποχωρεί.
Δεν είναι τυχαίο ότι στην τρέχουσα "φιλολογία" των Βρυξελλών, στις κοινές αποφάσεις των υπουργών της ΕΕ για τα φαινόμενα τρομοκρατίας, κύριος αντίπαλος θεωρείται η "ριζοσπαστικοποίηση" των αγώνων και των αγωνιστών. Δεν είναι τυχαίο ότι σε ολόκληρες περιοχές της λεγόμενης "Νέας Ευρώπης" κομμουνιστικές οργανώσεις και κινήματα βρίσκονται σε καθεστώς επίσημης παρανομίας ή ημιπαρανομίας.
Μπαίνουμε σε μια νέα φάση των αδιεξόδων που δημιουργεί ο νεοφιλελευθερισμός. Η επιτήρηση της κοινωνίας ακολουθεί, προσαρμόζεται στους κανόνες και τις απαιτήσεις αυτής της νέας περιόδου. Η απάντηση παραμένει ίδια: οργάνωση της λαϊκής αντίστασης, μαζική – ενωτική – αποφασιστική αντίσταση στην καταστολή.