Συνέντευξη με τον Σενόλ Γκουρκάν,
συντάκτη της εφημερίδας “Ατιλίμ”, (Τουρκία και Βόρειο Κουρδιστάν)
Ποια είναι σήμερα η κατάσταση στη χώρα σας, και πώς παρεμβαίνει η Αριστερά;
Για το κομμουνιστικό κίνημα στην Τουρκία και το Βόρειο Κουρδιστάν η πολιτική ατζέντα είναι πολύ βαριά και πυκνή. Από τη μια πλευρά, βρίσκεται σε εξέλιξη μια πολύ σημαντική πολιτική διαδικασία σχετικά με το κουρδικό ζήτημα. Το κουρδικό δημοκρατικό εθνικό κίνημα κατήγε μια εντυπωσιακή νίκη στις τοπικές εκλογές. Αυτό έφερε στο προσκήνιο συζητήσεις περί της αναγκαιότητας για μια “πολιτική λύση” του κουρδικού. Όμως το κράτος εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση στο Κόμμα της Δημοκρατικής Κοινωνίας (DTP) και φυλάκισε πάνω από 200 στεελέχη του, προκειμένου να καταστείλει αυτό το κίνημα. Τώρα, με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (η οποία είναι ένα κοινό εργαλείο των ιμπεριαλιστών εναντίον των καταπιεσμένων λαών, όπως βλέπουμε και στην περίπτωση του Μπατασούνα) σχεδιάζει να θέσει εκτός νόμου το DTP. Από την άλλη, υπάρχει η δίκη της Εργκένεκον και παρεμβαίνουμε πολιτικά σ’ αυτήν, απαιτώντας την καταδίκη αυτών των παραστρατιωτικών δολοφόνων, των εγκληματιών του βρώμικου πολέμου και όλων των πραξικοπηματιών εγκληματιών, με πρώτον από όλους τον Κενάν Εβρέν. Η 12η Σεπτέμβρη (επέτειος του πραξικοπήματος του 1980) θα είναι ημέρα μεγάλων διαδηλώσεων διαμαρτυρίας, οι οποίες θα απαιτούν απόδοση δικαιοσύνης.
Η Τουρκία έχει πληγεί πολύ σοβαρά από την παγκόσμια κρίση. Οι εργάτες και οι εργαζόμενοι πληρώνουν την κρίση του καπιταλισμού. Εμείς υψώνουμε τη σημαία της ταξικής πάλης. Οι σύντροφοί μας έχουν οργανώσει αντιστάσεις σε πολλές επιχειρήσεις κλωστοϋφαντουργίας και λιμανιών. Εξάλλου, στα τέλη του Σεπτέμβρη θα πραγματοποιηθεί στις κουρδικές περιοχές, στο Ντιγιάρμπακιρ, το Μεσοποτάμιο Κοινωνικό Φόρουμ. Καλούμε τον ελληνικό λαό να συμμετάσχει στο διεθνές αυτό φόρουμ, να υποστηρίξει τον αγώνα του κουρδικού λαού. Επίσης, λίγο νωρίτερα θα διεξαχθεί στο Ντιγιάρμπακιρ και η προπαρασκευαστική συνέλευση για το 6ο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ που θα φιλοξενήσουμε στην Κωνσταντινούπολη τον Ιούνη του 2010. Το 2010 θα είναι πολύ σημαντική χρονιά για εμάς.
Ποιες δυνάμεις συμμετέχουν στην προετοιμασία του;
Οι προετοιμασίες για το 6ο ΕΚΦ διεξάγονται από ένα μεγάλο φάσμα κοινωνικών και πολιτικών κινήσεων. Η προεδρεύουσα επιτροπή αποτελείται από 5 μεγάλες ομοσπονδίες εργαζομένων (DISK, KESK, TTB, TMMOB, Turk-Is). Από τις πολιτικές δυνάμεις, μπορούμε να αναφέρουμε την ενεργό συμμετοχή δυνάμεων όπως η Σοσιαλιστική Πλατφόρμα των Καταπιεσμένων (ESP), το Κόμμα Ελευθερίας και Αλληλεγγύης (ODP), το Κόμμα της Δημοκρατικής Κοινωνίας (DTP), το Λαϊκό Μέτωπο. Επίσης, θα έχουμε επαγγελματικά συνδικάτα, περιβαλλοντιστές, κινήματα γυναικών, το κίνημα των Αλαουϊτών και νεολαιίστικες οργανώσεις εντός του Κοινωνικού Φόρουμ. Το 6ο ΕΚΦ της Πόλης αποτελεί μεγάλη ευκαιρία για συνάντηση των διεθνών επαναστατικών, σοσιαλιστικών και εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων, προκειμένου να συζητήσουν και να δράσουν από κοινού. Αποτελεί βάση για κοινή δράση και άσκηση κοινής πολιτικής.
Το 2006, μοιραστήκαμε με την Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας την εμπειρία του “Αντιιμπεριαλιστικού Χώρου” στο 4ο ΕΚΦ, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα. Τώρα ήρθε η ώρα να αναβιώσουμε το Αντιιμπεριαλιστικό Δίκτυο εντός του ΕΚΦ και να δημιουργήσουμε έναν Κόκκινο, Αντιστασιακό και Επαναστατικό Χώρο εντός του Κοινωνικού Φόρουμ! Το εναρκτήριο λάκτισμα γι’ αυτό μπορεί να υπάρξει κατά την προπαρασκευαστική συνάντηση του επόμενου ΕΚΦ και το Μεσοποτάμιο Κοινωνικό Φόρουμ στο Ντιγιάρμπακιρ. Αναμένουμε μια μεγάλη συμμετοχή του ελληνικού εργαζόμενου λαού στο ΕΚΦ της Κωνσταντινούπολης. Επίσης, θα ήθελα να αναφέρω την Σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, που προγραμματίζεται να διεξαχθεί στις 6-7 Οκτώβρη στην Πόλη. Θα συζητήσουν για την κρίση και τις μεθόδους με τις οποίες θα επιτεθούν στους εργαζόμενους όλου του κόσμου. Οργανώνουμε αντισύνοδο και διαδηλώσεις ενάντια σε αυτή την σύνοδο των ιμπεριαλιστών.
Ο Ομπάμα άρχισε την προσέγγιση με το μουσουλμανικό κόσμο με μια επίσκεψη στην Τουρκία. Μπορείτε να μας πείτε την άποψή σας γι’ αυτό;
Ήταν μια καλή ευκαιρία, δεδομένου ότι η Τουρκία είναι από τους κυριότερους συνεργάτες του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην περιοχή μας. Ταυτόχρονα, στην Τουρκία είναι υψηλός ο βαθμός των αντιαμερικανικών αισθημάτων στους κόλπους του λαού. Η προεδρία Ομπάμα είναι ένα έργο δημοσίων σχέσεων για την αποκατάσταση του προσώπου του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ. Ο λαός μας ήταν στους δρόμους, διαμαρτυρόμενος γι’ αυτή την επίσκεψη. Υπάρχουν πάντως δύο τάσεις αντιαμερικανικών αισθημάτων. Μία είναι η αντιιμπεριαλιστική, που αντιτίθεται στην κατοχή της Παλαιστίνης, του Ιράκ, του Αφγανιστάν κ.λπ. Η άλλη είναι η εθνικιστική, που επικεντρώνει την αντίθεσή της στο λόγο του Ομπάμα για τη Γενοκτονία των Αρμενίων, το κυπριακό, το κουρδικό κ.λπ. Αυτές οι δύο τάσεις είναι ανάμικτες μεταξύ των τουρκικών λαϊκών μαζών. Εμείς, ως Μαρξιστές-Λενινιστές, πολεμάμε ενάντια στον ιμπεριαλισμό αλλά και ενάντια στον τουρκικό εθνικισμό.
Κάνατε λόγο για πολιτική λύση στο Κουρδιστάν. Μπορείτε να μας πείτε περισσότερα για το θέμα αυτό;
Το κουρδικό κίνημα είναι ουσιαστικά ένα δημοκρατικό-λαϊκό κίνημα. Παλεύει για δημοκρατικά εθνικά δικαιώματα για τον κουρδικό λαό. Από τη μια πλευρά, διεξάγει ένοπλο αγώνα, μα από την άλλη καλεί σε ειρήνευση με το τουρκικό κράτος και μια δημοκρατική (δηλαδή, όχι στρατιωτική) επίλυση του κουρδικού προβλήματος. Το τουρκικό αστικό κράτος αρνείται την ύπαρξη του κουρδικού έθνους και την απόδοση σε αυτό πολιτικών δικαιωμάτων. Ο πρωθυπουργός Ερντογάν αρνείται να αρχίσει διάλογο με τους εκλεγμένους στο κοινοβούλιο εκπροσώπους του κουρδικού λαού.
Εμείς καλούμε σε μια δίκαιη, δημοκρατική και τίμια ειρήνη. Προωθούμε το σύνθημα “Ελευθερία για ειρήνη, ισότητα για αδελφοσύνη”. Απορρίπτουμε μια ειρήνη υποδούλωσης, αλλά είμαστε υπέρ μιας δημοκρατικής ειρήνης χειραφέτησης. Αυτό που εννοούμε με τον όρο “ειρήνη” είναι η αποδοχή των δημοκρατικών αιτημάτων του κουρδικού λαού: συνταγματική αναγνώριση και κατοχύρωση, εκπαίδευση στη μητρική γλώσσα (όχι μόνο για τους Κούρδους, μα και για κάθε άλλη μειονότητα), δικαίωμα επιστροφής και αποζημίωσης για όλους τους Κούρδους στα χωριά τους που πυρπολήθηκαν μεταξύ 1992-1998, ελευθερία για όλους τους πολιτικούς κρατούμενους (συμπεριλαμβανομένου του κ. Οτσαλάν), καταδίκη των εγκληματιών του βρώμικου πολέμου, εξάλειψη του παραστρατιωτικού μηχανισμού, και πλήρες δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού για τον κουρδικό λαό.
Κάνουμε μαζική δουλειά μεταξύ των τουρκικών εργαζόμενων μαζών (που καταπιέζονται από τον τουρκικό εθνικισμό), καλώντας τες να πάρουν δημοκρατική θέση για το κουρδικό και να τείνουν χείρα φιλίας και ειρήνης στον κουρδικό λαό. Καλούμε για “λύση εργαζομένων” στο κουρδικό: λέμε πως μόνο όταν οι εργαζόμενοι πάρουν πολιτική θέση στο ζήτημα αυτό, μπορεί να είναι εφικτή μια δημοκρατική λύση. Σε αντίθετη περίπτωση, το φασιστικό κράτος θα συνεχίσει τον πόλεμό του, που εξαρτάται από την υποστήριξη των τουρκικών μαζών. Ως ΕSP, είμαστε η βασική επαναστατική πολιτική δύναμη που ασκεί πολιτική στο κουρδικό ζήτημα. Γενικά, και δυστυχώς, η τουρκική επαναστατική Αριστερά παραμελεί αυτό το ζήτημα.
Συμμετείχατε πρόσφατα στο δικό μας φεστιβάλ, το Resistance 2009. Ποιες εντυπώσεις σας άφησε;
Οι δύο πλευρές του Αιγαίου είναι αδέλφια. Αυτό ήταν ό,τι σκέφτηκα και ένιωσα κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ. Τα τραγούδια μας, οι χοροί μας, οι αγώνες μας είναι αδελφικοί. Ένιωσα τη διεθνιστική αλληλεγγύη στο φεστιβάλ. Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα τους αγώνες στην Ελλάδα και σε μερικές άλλες χώρες. Αυτό ήταν σημαντικό όφελος όχι μόνο για εμένα, μα και για όλους τους συμμετέχοντες στο φεστιβάλ. Έμαθα πολλά πράγματα για την Ελλάδα και την ελληνική Αριστερά. Ειδικά για την εξέγερση του Δεκέμβρη, η οποία είχε καταλυτική σημασία. Αυτή η εξέγερση αντιπροσωπεύει το μέλλον των βαλκανικών λαών. Η εφημερίδα “Atilim” είχε εκτενείς αναφορές σ’ αυτή την εξέγερση, προκειμένου να μεταφέρει αυτή την εμπειρία στον τουρκικό και τον κουρδικό λαό.
Πιστεύουμε ότι το μέλλον των βαλκανικών λαών είναι κοινό: πολεμούμε ενάντια σε κοινό εχθρό, τον ιμπεριαλισμό, και είναι επιτακτικό να ξεπεράσουμε τον αστικό εθνικισμό, ο οποίος είναι κατάλοιπο της καπιταλιστικής ιστορίας της περιοχής. Προωθούμε την Ομοσπονδία των Κομμουνιστικών Βαλκανίων, μια ιδέα της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Θα πετύχουμε αυτό το στόχο, παλεύοντας από κοινού με τα βαλκανικά κομμουνιστικά και επαναστατικά κινήματα. Ελπίζουμε να σας συναντήσουμε ξανά σε επόμενα φεστιβάλ!