Η πολιτική κρίση επανέρχεται στο πολιτικό προσκήνιο λίγους μόλις μήνες μετά την προσωρινή, όπως αποδεικνύεται, άμβλυνση που υπήρξε μετά το σκάνδαλο Ζαχόπουλου-Θέμου. Αυτή τη στιγμή στο επίκεντρο της κρίσης βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ, ενώ για την εμπλοκή της Νέας Δημοκρατίας έχουμε πάρει ήδη μια πρόγευση (εμπλοκή οικογένειας Μητσοτάκη) αλλά επίκεινται και νέες αποκαλύψεις. Έτσι η πολιτική κρίση εμπλέκει ουσιαστικά το σύνολο του δικομματισμού (ενώ στον προηγούμενο γύρο κυρίως θιγόμενη ήταν η κυβέρνηση Καραμανλή) και γι’ αυτό εύλογα μπορούμε να πούμε ότι δεν είμαστε μπροστά σε ένα ακόμη επεισόδιο της δικομματικής αντιπαράθεσης. Αντίθετα, βρισκόμαστε μπροστά σε μια όξυνση της πολιτικής κρίσης. Ο φάκελος SIEMENS, όπως η υπόθεση Ζαχόπουλου, πριν λίγους μήνες, γίνεται η θρυαλλίδα για το ξέσπασμα του νέου γύρου της πολιτικής κρίσης. Επιπροσθέτως, είναι σημαντικό να θυμίσουμε ότι ο φάκελος αυτός ουσιαστικά ελέγχεται από αμερικανική δικηγορική εταιρία, που λειτουργεί στα πλαίσια της αντιπαρά-θεσης SIEMENS και αμερικανικού δημοσίου, για λογαριασμό του τελευταίου. Από εκεί, λοιπόν, κατά βάση προέρχονται οι αποκαλύψεις, φυσικά με ελεγχόμενο τρόπο.
Αμερικανική απάντηση
Όπως έχουμε ξαναγράψει και τεκμηριώσει (βλ. "Αριστερά!", φ. 234 και 235) δύο παράγοντες αποτελούν το υπόστρωμα της πολιτικής κρίσης. Πρώτον, το ότι η Ελλάδα γίνεται πεδίο οξύτατων ανταγωνισμών ανάμεσα σε Αμερικανούς, Ευρωπαίους, Ρώσους ακόμη και εμίρηδες. Δεύτερον, ότι δυναμώνουν οι αναζητήσεις για πολιτική αναμόρφωση, καθώς έχει καταγραφεί η αδυναμία του δικομματισμού να ελέγξει το λαϊκό παράγοντα (συνταγματική αναθεώρηση, απονομιμοποίηση νεοφιλελευθερισμού, ιδιωτικοποιήσεων κ.λπ.).
Το προηγούμενο διάστημα, η κυβέρνηση Καραμανλή χειρίστηκε ορισμένα κρίσιμα ζητήματα χωρίς να ευθυγραμμίζεται με τις αμερικανικές απαιτήσεις, π.χ. το ζήτημα της ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και το ζήτημα των ρωσικών αγωγών. Κερδισμένοι της προηγούμενης περιόδου ήταν οι Ευρωπαίοι (Γερμανοί στον ΟΤΕ, Σαρκοζί στους εξοπλισμούς) και οι Ρώσοι. Η απάντηση των Αμερικανών ήρθε διά του φακέλου SIEMENS, βγάζοντας εκτεθειμένο το φιλοευρωπαϊκό πολιτικό προσωπικό, κεντρικά στελέχη του περιβάλλοντος Σημίτη (Μαντέλης, Τσουκάτος). Προφανώς, οι αποκαλύψεις αυτές αποτελούν ένα μήνυμα, μια προειδοποίηση, προς κάθε πλευρά. Έτσι, η Ελλάδα προχωρά στην κοινή άσκηση με το Ισραήλ (προσομοίωση επίθεσης στο Ιράν) και εσπευσμένα αναγνωρίζει το Κόσοβο με δήλωση της υπουργού Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη – ο αδελφός της Κυριάκος φαίνεται ότι έγκαιρα ενημερώθηκε "από κάποιο πουλάκι" και πλήρωσε τα τιμολόγια προς τη SIEMENS κι έτσι απέφυγε τη μεγάλη ζημιά.
Πολιτική αναμόρφωση
Οι περιπλοκές που θα φέρει το ξεδίπλωμα της πολιτικής κρίσης είναι μεγάλες. Για παράδειγμα, από την κρίση επιχειρεί να διασωθεί ο Γ. Παπανδρέου, στενός φίλος των Αμερικανών, διαγράφοντας τον Σημίτη και αποστασιοποιούμενος από την περίοδο εκείνη. Όμως ο Γ. Παπανδρέου στηρίζεται σε ένα εκδοτικό κατεστημένο (Λαμπράκης, Μπόμπολας) με σαφή φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό και εξάρτηση από τα κονδύλια της ΕΕ. Με άλλα λόγια, οι έντονοι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί διατρέχουν –διχοτομούν, αν προτιμάτε– τα κόμματα του δικομματισμού.
Έτσι, σε συνδυασμό με τον προβληματισμό των αστικών επιτελείων για το χειρισμό της ογκούμενης λαϊκής δυσαρέσκειας, δυναμώνει και ο προβληματισμός για νέα πολιτικά σχήματα, ειδικά από το χώρο της επιχειρηματικής πολιτικής. Πολλοί ζηλεύουν το ρόλο του Μπερλουσκόνι, αλλά το προβάδισμα ανήκει στη Γιάννα Αγγελοπούλου (στενές διασυνδέσεις με αμερικανικό παράγοντα, με εφοπλιστικό κεφάλαιο και με δυναμική διείσδυση στα ΜΜΕ – Ελεύθερος Τύπος, ραδιοσταθμός CITY). Σε κάθε περίπτωση, οι περιπλοκές των πολιτικών εξελίξεων μπορεί να είναι τέτοιες (μην ξεχνάμε και την παγκόσμια οικονομική κρίση), που κάθε άλλο παρά μπορεί να αποκλειστεί η προσφυγή στις κάλπες τον ερχόμενο Απρίλη.
Χρίστος Καραμάνος