Νίκος Γαλάνης
Γέφυρα και εκφραστής των δυνάμεων της κοινωνίας
Καταρχήν, μιλάμε για μια νέα εφημερίδα. Δεν είναι κόμμα, δεν είναι η εφημερίδα της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε θέλει να περιοριστεί στην έκφραση της αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ. Και, βέβαια, δεν είναι χωρίς ταυτότητα. (…)
Μπήκε το θέμα της ρευστότητας, της μεταβατικότητας, της αταξίας. Εγώ θα πρόσθετα ότι αυτό ακριβώς το τοπίο έχει και μια δυνητική δυναμική. Υπάρχουν πολλές δυνάμεις στην κοινωνία, οργανωμένες ή όχι, οι οποίες χωρίς να συναντιούνται ή να συντονίζονται, χωρίς να έχουν τον ίδιο προσανατολισμό, βλέπουν την ανάγκη για μια διαφορετική πορεία των πραγμάτων. (…) Θεωρώ ότι το να προσπαθήσει η νέα εφημερίδα να γίνει γέφυρα και εκφραστής αυτών των δυνάμεων, θα είναι καταρχάς μια επιτυχία. (…)
Επίσης, έχει μεγάλη σημασία και είναι ζητούμενο και στόχος, το αν και κατά πόσο θα μπορέσουμε να κατοχυρώσουμε και μέσα από την προσπάθεια της νέας εφημερίδας την πιο συγκεκριμένη συγκρότηση της αντισυστημικής αριστεράς. Στην Ελλάδα δεν χωράνε όλες οι οργανώσεις που υπάρχουν. Χωράνε δύο αριστερές: μία είναι η αριστερά του συστήματος, και η άλλη είναι κόντρα στο σύστημα. Αν αυτό επιχειρηθεί να οικοδομηθεί, είτε μέσα από το ΣΥΡΙΖΑ, είτε με ένα νέο πολιτικό υποκείμενο με δυνάμεις που θα προέρχονται από το ΚΚΕ, το Συνασπισμό, το ΣΥΡΙΖΑ, το ΝΑΡ κ.λπ., η εφημερίδα αυτή μπορεί να παίξει ρόλο. Δεν λέω να το κατοχυρώσει και να το πετύχει η εφημερίδα, αλλά, αν είναι δυνατόν, να πρωταγωνιστήσει σε αυτή τη διαδικασία.(…)
Αριάδνη Αλαβάνου
Έντυπο αλλαγής της πραγματικότητας
Νομίζω ότι το τάιμινγκ –όπως λέμε στα… ελληνικά– είναι σωστό. Υπάρχει μια μεγάλη ένταση των ζυμώσεων στο χώρο της Αριστεράς, όπως και μια πολύ ρευστή κατάσταση συνολικά στον πολιτικό και κοινωνικό χώρο. Οι προοπτικές να βγει η Αριστερά από τη γωνιά της νομίζω ότι είναι μεγάλες, αρκεί να αποτινάξει από πάνω της την ψυχολογία της πτωχής πλην τίμιας δύναμης και να αναλάβει το ρόλο που της αναλογεί, με βάση τις αξίες της και το απελευθερωτικό της όραμα.
Είναι ένα εγχείρημα ανοιχτό σε όλη την Αριστερά και τα κινήματα, χωρίς διδακτική σχέση με τον κόσμο της Αριστεράς και τα κινήματα, και θα κριθεί από το αν ο προσανατολισμός αυτός θα επιτευχθεί και στην πράξη. Για παράδειγμα, θα κριθεί από το αν δεν θα είναι απλά ένα μέσο σχολιασμού, αλλά ένα έντυπο αλλαγής της πραγματικότητας – όσο βέβαια του αναλογεί. Θα κριθεί από το αν θα είναι ένα εργαλείο στα χέρια των ανθρώπων, των κινημάτων που παλεύουν για να αλλάξουν ορισμένα ή όλα τα πράγματα.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εκφράσει τις διαθέσεις του αριστερού κόσμου, να εκφράσει τις διαθέσεις διαμόρφωσης της πολιτικής από τα κάτω. Το να βλέπουν το πρόσωπό τους στις σελίδες αυτής της εφημερίδας.
Δεν θα αναφερθώ στον ενωτικό χαρακτήρα, αλλά θέλω να πω ότι η ιστορική περίοδος των διασπάσεων είχε ένα πολύ αρνητικό καθοριστικό στοιχείο, αλλά έχει και ένα θετικό: Κάθε δύναμη της Αριστεράς μέσα από αυτές τις παράλληλες διαδρομές διαμόρφωσε απόψεις, η σύνθεση των οποίων μπορεί να δώσει κάτι καινούριο.
Επίσης το στοίχημα της νέας εφημερίδας θα κερδηθεί στο κατά πόσο θα μπορεί να μεταμοσχεύσει στην κεντρική πολιτική ατζέντα τα προβλήματα και τις ανάγκες των ανθρώπων της δουλειάς και της νεολαίας. Υπάρχει η φιλοδοξία αυτό το φύλλο να μπορεί να εκφράσει τους νέους ανθρώπους με το δικό τους, ιδιαίτερο τρόπο.
Τέλος, νομίζω ότι το στοίχημα αυτής της εφημερίδας θα κερδηθεί αν μπορέσει να συνδεθεί και να συνδέσει τα διεθνή κινήματα με το ελληνικό και να φέρει σε επαφή την Αριστερά και τον κόσμο της με ό,τι πιο πρωτοπόρο υπάρχει στον πολιτισμό, την επιστήμη και τις σύγχρονες θεωρητικές αναζητήσεις.
* Το παραπάνω κείμενο είναι η παρέμβαση της Αριάδνης Αλαβάνου, η οποία είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής της νέας εφημερίδας, στη συνέλευση-συζήτηση της Αθήνας.
Χαρακτηριστικές παρεμβάσεις στη συνέλευση της Αθήνας
Κώστας Στοφόρος
Ως δημοσιογράφος και νιώθοντας απέχθεια για το επάγγελμά μου όπως έχει καταντήσει, ελπίζω ότι θα υπάρχει ένα νέο έντυπο, στο οποίο θα μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι καινούριο. Να πω, όμως, ότι φοβάμαι μη γίνουμε μία από τα ίδια. (…) Πρέπει να κάνουμε κάτι εντελώς διαφορετικό. (…) Πρέπει να βρούμε τους τρόπους να κάνουμε μια εφημερίδα την οποία δεν θα αγοράζουμε από «πατριωτική υποχρέωση».
Κώστας Κρεμμύδας
(…) Σήμερα τα πράγματα δεν πάνε καλά στον αριστερό Τύπο. (…) Στα ζητήματα τέχνης υπάρχει τεράστιο έλλειμμα. Για παράδειγμα, τα έντυπα του χώρου αγνοούν εντελώς την ελληνική ποίηση. (…) Η εφημερίδα έχει και την αισθητική της διάσταση. Θέλει μια φρεσκάδα στον τρόπο που εκφραζόμαστε. Φτάνουν πια αυτοί οι στείροι εργατισμοί. (…) Η γνώμη μου είναι ότι πρέπει να προσεχθεί και ο τίτλος, ο οποίος δεν είναι ανάγκη να είναι εξαρχής τόσο περιορίσιμος.
Τασία Σταματοπούλου
(…) Θα ’θελα να προτείνω και μια σελίδα για το ίντερνετ, για τους bloggers, όπου γίνεται ένας μεγάλος διάλογος και διακινούνται πάρα πολλά πράγματα, όχι μόνο από νέους, αλλά και από παλιότερους.
Στέλιος Ελληνιάδης
(…) Είναι σημαντικό να έχουμε στο μυαλό μας σαν κεντρικό ζήτημα ότι εμείς ως αριστεροί πρέπει να προβάλλουμε όλα εκείνα που θεωρούμε ψήγματα μιας αριστερής αντίληψης, ψήγματα ενός κόσμου μελλοντικού, τον οποίο θέλουμε να χτίσουμε. (…) Εμείς πρέπει να προβάλουμε και την ανάλογη αισθητική. (…) Εάν μέσα από όλα τα πράγματα που κάνουμε δεν βγαίνει αυτό το άρωμα του κόσμου που θέλουμε να φτιάξουμε, δεν πρόκειται ποτέ να έχουμε απήχηση, εκτός εάν χρησιμοποιήσουμε τα τερτίπια των αστικών κομμάτων.
Τζέλα Ασπρογέρακα
Εγώ δεν θα ήθελα μια συμπληρωματική εφημερίδα. Θα ήθελα μια εφημερίδα της Αριστεράς που –ευχή εκφράζω– να μπορεί να βγαίνει κάποια στιγμή και σε καθημερινή βάση. Να μπορούμε να αγοράζουμε καθημερινά τη δική μας αριστερή εφημερίδα, που θα μπορεί να μας ενημερώνει σφαιρικά με έναν διαφορετικό τρόπο, με έναν έντιμο τρόπο, ξεφεύγοντας από τους δημοσιογράφους-παπαγαλάκια. (…) Σε καμιά περίπτωση δεν θα έβλεπα έναν τίτλο με το συνθετικό «αριστερά». Καμιά από τις μεγάλες ευρωπαϊκές εφημερίδες της Αριστεράς δεν αυτοπροσδιορίζεται. (…) Η «Αριστερά!» είναι η εφημερίδα της ΚΟΕ μέχρι σήμερα, και δεν πρέπει να είναι μια μετάβαση, αλλά μια υπέρβαση. (…)
Μην φοβηθείτε να τολμήσετε περισσότερα
Ζητώ την κατανόησή σας γιατί εγώ πολιτικά και κομματικά δεν ανήκω στις δύο συνιστώσες που θα βγάλουν τη νέα εφημερίδα. Είμαι ένας άνθρωπος όμως σαν κι εσάς, που μας ενώνει το «απέναντι». Η εφημερίδα, όποιο τίτλο και να ’χει, θα έχει αυτή την ουσία. Θα είναι ενωτική αριστερά. Και αυτό είναι το πρώτο της μεγάλο θετικό, όπως το βλέπω εγώ, ένας άνθρωπος που δεν είμαι στα στενά κομματικά πλαίσια τα δικά σας, αλλά μας ενώνει το «απέναντι».
Είναι μια ενωτική πρωτοβουλία που ενσωματώνει διαφορετικές προωθητικές απόψεις σε μια κατεύθυνση πολυσυλλεκτική. Και είναι σίγουρα μια θετική πρωτοβουλία και κίνηση, γιατί είμαστε σε εποχές κρίσης και όχι μόνο οικονομικής, αλλά και κρίσης αρχών, αξιών και βαθύτατης σήψης. Ως εκ τούτου, όλοι πρέπει να δουν το θετικό που η εφημερίδα προσφέρει και έχει να προσφέρει και να συμβάλλουν με τις όποιες δυνάμεις τους σ’ αυτή την κατεύθυνση.
Είμαι αισιόδοξη ότι αυτή η εφημερίδα θα τραβήξει το ενδιαφέρον του κόσμου. Ο πολιτισμός, τα άρθρα, η θεματολογία είναι δευτερεύουσες συνιστώσες που πρέπει κανείς να τις εξετάσει πολύ προσεκτικά, να τις μελετήσει, να τις διαμορφώσει, όμως ο κόσμος αυτή τη στιγμή αγωνιά για απαντήσεις. Το ζητούμενο είναι αυτή η εφημερίδα να εκφράσει πραγματικά συνθετικά μια ποικιλομορφία απόψεων. Αλλά ταυτόχρονα να μπορέσει, πρώτον, να προωθήσει την παραγόμενη πολιτική σκέψη και, δεύτερον, να αναδεικνύει ώριμα αιτήματα, πολιτικά θέματα, ακόμα και απλά πολιτικά ζητούμενα της καθημερινότητας. Την αυθαιρεσία της καθημερινότητας. Την αυθαιρεσία που υποφέρει ο νεολαίος, ο εργαζόμενος. Σήμερα το απόγευμα είχαμε νέα αστυνομική αυθαιρεσία με βίαιες συλλήψεις μελών του ΣΥΡΙΖΑ και του ΕΕΚ στην Καρδίτσα.
Να δώσει λοιπόν πολιτικές απαντήσεις σε όλο αυτόν τον κόσμο, ο οποίος μέσα στην ευρύτερη σήψη, στην ευρύτερη κρίση, αναζητά σοβαρές λύσεις και υπεύθυνες θέσεις. Κι αν θέλετε και τη δική μου γνώμη, είσαστε ένα καθαρό κομμάτι της Αριστεράς. Τολμήστε 100, προωθείστε τα 50, για να περπατήσουν τα 10. Μην φοβηθείτε να τολμήσετε περισσότερα. Από την πλευρά μου θα σας συγχαρώ, και από ’δώ, με την όποια φτωχή μου δύναμη ή γνώμη, θα βοηθήσω.
* Το παραπάνω κείμενο είναι η παρέμβαση της Κατερίνας Γατοπούλου στη συνέλευση – συζήτηση της Πάτρας.