Παρέμβαση του Γιάννη Θεωνά
στην 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ
[…] Ο ΣΥΡΙΖΑ, με δεδομένες τις σαφείς οριοθετήσεις του απέναντι στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, την πολιτικοστρατιωτική ηγεμονία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, τον χαρακτήρα και την πολιτική της ΕΕ, τον δικομματισμό και την κεντροαριστερά, όπως αυτές εκφράζονται στις Πολιτικές Διακηρύξεις του, στους 15 Άμεσους Στόχους και το Πρόγραμμά του, να αναπτύξει το πλαίσιο δράσης του απέναντι στο δικομματισμό, σε συνθήκες διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, και να αποσαφηνίσει στην πράξη το περιεχόμενο της αριστερής αντιπολίτευσης, στη βάση ότι καμιά φιλολαϊκή πολιτική δεν μπορεί να προωθηθεί στη χώρα μας χωρίς ρήξη με τις πολιτικές των Βρυξελλών, επιμένοντας ότι μπορεί και οφείλει, ως Αριστερά, να δώσει τη μάχη ενάντια στο Σύμφωνο Σταθερότητας και τη Συνθήκη του Μάαστριχ, μαζί με όλες τις αντικαπιταλιστικές και αντινεοφιλελεύθερες δυνάμεις σε εθνικό, αλλά και ευρωπαϊκό επίπεδο. […]
Από το 2001 που ξεκίνησε το ενωτικό μας εγχείρημα με το Χώρο Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς, μέχρι και το 2007, δύο κατευθύνσεις σε σχέση με τον χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονταν σε έντονη αντιπαράθεση μεταξύ τους. Η άποψη που ήθελε τον ΣΥΡΙΖΑ εκλογική συνεργασία, και αυτή που τον ήθελε σχήμα κοινής δράσης και πολιτικής συνεργασίας των δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς με ανοιχτό τον ορίζοντα συμπόρευσης και με τις άλλες δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, που είτε αρνούνται ή και πολεμούν το ενωτικό εγχείρημα, όπως το ΚΚΕ, το ΝΑΡ ή άλλες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Η αντιπαράθεση αυτή, με μια έννοια, ενυπάρχει και τώρα.
Να σημειωθεί, ωστόσο, ότι η πρώτη φορά που διατυπώθηκαν θέσεις για την οργανωτική συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ ως σχήματος κοινής δράσης και πολιτικής συνεργασίας των δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ήταν με την Πολιτική Διακήρυξη του 2007, η οποία έθεσε τις βάσεις και την προοπτική για τη σύγκληση της 1ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης, η οποία μας γέμισε όλους ενθουσιασμό και ικανοποίηση και για την οποία ο ρόλος του ομιλούντος και της ΚΕΔΑ ήταν καθοριστικός.[..]
Μετά την 1η Π.Σ., τον Μάρτη του 2008, αντί να αξιοποιήσουμε τον ενθουσιασμό των χιλιάδων κόσμου που ενεργοποίησε η Συνδιάσκεψη, την άλλη μέρα ο μεν ΣΥΝ θεώρησε χρήσιμο να προωθήσει την οργανωτική ανασυγκρότησή του, κάποιες άλλες συνιστώσες τα οργανωτικά αποκρυσταλλώματά τους, ενώ η Γραμματεία βολόδερνε πάνω από τέσσερις μήνες, χωρίς να είναι σε θέση να συγκροτήσει τον εαυτό της και τα άλλα Όργανα, Σώματα και Επιτροπές που είχε αποφασίσει η Συνδιάσκεψη, κάτι, άλλωστε, που δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα.
Μετά την 2η Π.Σ., τον Απρίλη του 2009, που ψήφισε το Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ –κάτι εξαιρετικά σημαντικό αν αναλογιστεί κανείς ότι το ΠΑΣΟΚ έκανε 14 χρόνια να αποκτήσει πρόγραμμα–, αντί να δώσουμε τη μάχη ενάντια στις συνέπειες της κρίσης με βάση τα 15 Σημεία και το Πρόγραμμα, τα βάλαμε στο συρτάρι και δεν τα γνωρίζει όχι ο κόσμος, αλλά ούτε εμείς οι ίδιοι, και κάνουμε πολλές φορές λόγο για έλλειψη θέσεων και στόχων του ΣΥΡΙΖΑ για τα οικονομικά, εργατικά και κοινωνικά προβλήματα.
Στο οργανωτικό επίπεδο, μπορούμε κατά την άποψή μου να κάνουμε ορισμένα ώριμα βήματα, όπως:
Η δημοκρατική και αποφασιστική λειτουργία των Συνελεύσεων των Νομαρχιακών και Τοπικών Επιτροπών, που αποτελούν τα οργανωτικά κύτταρα του ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα με την κάρτα μέλους, το ενιαίο μητρώο για όλους (μέλη συνιστωσών ή όχι), την εκλογή των Γραμματειών τους, την εκλογή αντιπροσώπων για την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη και τη λήψη των αποφάσεων που αφορούν στο σύνολο των θεμάτων της περιοχής του. [..]
Η άμεση εφαρμογή των αποφάσεων της 1ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για τα θέματα κεντρικών και λοιπών οργάνων και επιτροπών του ΣΥΡΙΖΑ.[..]
