Νέοι εργαζόμενοι:
Αποκλεισμός από υγεία και ασφάλιση
Το νομοσχέδιο της κυβέρνησης συνεχίζει τη ρατσιστική νεοφιλελεύθερη πολιτική απέναντι στους νέους εργαζόμενους.
Εφαρμόζοντας την πιο χυδαία λογιστική, εξοικονομεί 125 εκατ. ευρώ το χρόνο, διπλασιάζοντας τα απαιτούμενα για υγειονομική κάλυψη ένσημα από 50 σε 100. Η διάταξη αυτή υπολογίζεται ότι αφορά 400.000 πρόσκαιρα και ευέλικτα απασχολούμενους, στην πλειοψηφία τους νέους. Η ίδια πολιτική που οικοδομεί το μοντέλο του νέου στην εργασία, του χωρίς συλλογικά, εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα, διαπνέει και το νέο σχέδιο νόμου. Δεν είναι μόνο ο αποκλεισμός από τις παροχές υγείας. Ούτε και μόνο το χτύπημα που έχει επέλθει στα γενικά όρια ηλικίας κυρίως με τους νόμους Σιούφα και Ρέππα και διευρύνεται με τον τωρινό. Είναι η κατεύθυνση και αντίληψη ότι τα επόμενα χρόνια δε θα μείνει τίποτα όρθιο. Ότι αυτή η γενιά των εργαζομένων-ασφαλισμένων όχι μόνο δε θα βιώσει τα δικαιώματα, αλλά δεν θα αναγνωρίζει ούτε καν την έννοια του "δικαιώματος". Επί του προκειμένου, οι νέοι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται ως ο "βραχνάς" του ασφαλιστικού συστήματος την ίδια στιγμή που οι όροι εργασίας τους (πρόσκαιρη, ευέλικτη, ανασφάλιστη) δεν τους επιτρέπουν να συνεισφέρουν στους πόρους του. Η "λύση" που δίνει ο νέος νόμος δεν είναι άλλη από το "ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΓΕΝΕΩΝ" (ΑΚΑΓ). Λύση με πολλαπλούς πολιτικούς και οικονομικούς στόχους. Με αυτή την πρόταση "νομιμοποιείται" η παραδοχή ότι το σύστημα δεν αντέχει, και δεν αντέχει ειδικά τη νέα γενιά εργαζομένων. Αντί, λοιπόν, να γίνουν τα λογικά και αυτονόητα ώστε να αντέξει το σύστημα (επιστροφή κλεμμένων, πάταξη εισφοροδιαφυγής, εξάλειψη πρόσκαιρης και ανασφάλιστης εργασίας – και τα δύο τελευταία αφορούν περισσότερο την εργαζόμενη νεολαία), δημιουργείται ένας κουμπαράς, στον οποίο δεν βάζουν φράγκο οι υπαίτιοι για την κατάσταση του συστήματος. Το πρόσχημα για τη δημιουργία του κουμπαρά είναι η κάλυψη των μελλοντικών ασφαλιστικών απαιτήσεων. Οι πόροι που θα χρησιμοποιηθούν προέρχονται από τη λεηλασία του λαού. Έτσι το ΑΚΑΓ θα εισπράττει: α) το 10% των πόρων των ενοποιημένων ταμείων, χρήματα δηλαδή που ανήκουν αποκλειστικά στους εργαζόμενους, β) το 4% των εσόδων του ΦΠΑ, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για μεγαλύτερη αύξηση της άδικης έμμεσης φορολογίας και γ) έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις, που κάνουν φτωχότερο τον ελληνικό λαό. Αυτά τα χρήματα σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να νομιμοποιηθούν σαν "κοινωνικοί πόροι".
Με πρόσχημα τα δικαιώματα των νέων, που η ίδια προσπαθεί να εξαφανίσει, η κυβέρνηση με το νέο νόμο προχωρά σε μια νέα επίθεση στα όρια ηλικίας, στα δικαιώματα ασφάλισης, στα αποθεματικά των ταμείων. Η γενιά των 600 ευρώ, σαν αποκύημα του νεοφιλελευθερισμού, αντιμετωπίζεται με ακόμα μεγαλύτερες επιθέσεις νεοφιλελευθερισμού. Είναι το προϊόν και ο μοχλός για τη διάλυση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Η μάχη για το ασφαλιστικό θα κριθεί κι εκεί. Στο αν θα μάθει η νέα γενιά εργαζομένων ότι η κοινωνική ασφάλιση είναι δικαίωμά της.