Η τοποθέτηση κεφαλαίων στο δημόσιο χρέος αποφέρει ένα κέρδος της τάξης του 4% στα επενδυόμενα κεφάλαια. Ένα μόνο παράδειγμα αποτελεί η πρακτική των εμπορικών τραπεζών, που δανείζονται με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου από την ΕΚΤ με επιτόκιο 1% και μετά έρχονται και δανείζουν το ελληνικό δημόσιο με επιτόκιο 5-5,5%. Χρειάζεται να σκεφτούμε ότι στο σύνολο του χρέους των περίπου 300 δισ. αυτό το 4% κέρδος των κεφαλαίων αντιστοιχεί σε 12 δισ. ευρώ. Πρόκειται για τεράστια αφαίμαξη του ελληνικού λαού. Με μόνο λίγες υπογραφές σε κάποια χαρτιά, μετατρέπεται σε κέρδη μιας ελίτ ο ιδρώτας και το αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων. Και για να έχουμε μια αίσθηση των μεγεθών: μία μονάδα μείωση του επιτοκίου στο δημόσιο χρέος ισοδυναμεί με 130.000 νέες θέσεις εργασίας. Ενώ, από την άλλη μεριά, μια ανακοίνωση ενός «οίκου», τύπου Moody’s ή Fitch –στενά διασυνδεδεμένου με το χρηματιστικό κεφάλαιο– οδηγεί σε αύξηση των επιτοκίων, π.χ. κατά 0,5%, που σημαίνει κάποια ακόμη εκατομμύρια ευρώ φόρος που πληρώνει ο λαός στον πλούτο.
Σήμερα, καθώς η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, θα μπορούσε έστω να υπάρξει μια διευκόλυνση. Αλλά την απαγορεύει ο σιδηρούς κανόνας του Συμφώνου Σταθερότητας, αυτού του νεοφιλελεύθερου και εγκληματικού εργαλείου. Δεν επιτρέπει το ΣΣ σε μια χώρα να δανείζεται απευθείας από την ΕΚΤ με χαμηλό επιτόκιο, επιτρέπει μόνο να δανείζονται οι εμπορικές τράπεζες με την εγγύηση της χώρας, βγάζοντας τεράστια υπερκέρδη!
Και μόνο αυτός ο λόγος αρκεί για να αναδειχτεί σαν κεντρικό λαϊκό αίτημα η κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας εδώ και τώρα. Nα οικοδομηθεί ένα πανευρωπαϊκό μέτωπο με στόχο το να μπει τέλος στο ΣΣ και στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που οδήγησε σε μια Ευρώπη των 130 εκατομμυρίων φτωχών, σε μια Ευρώπη του εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα.