Δεν έχουν, βέβαια, περάσει ακόμα οι συμβολικές εκατό πρώτες μέρες, ωστόσο τα πρώτα δείγματα γραφής είναι ενδεικτικά. Είναι ενδεικτικά και για το περιεχόμενο –το κυριότερο– αλλά και για το ύφος της νέας διακυβέρνησης – εξίσου σημαντικό στις συνθήκες κυριαρχίας της επικοινωνιακής πολιτικής.
Αβάντες και μαρκάρισμα
Άμεσα ακολούθησε το εκλογικό αποτέλεσμα ένα τρομερό επικοινωνιακό μπιζάρισμα της νέας κυβέρνησης. Σε αυτό ξεχώρισαν, πέραν των συνηθισμένων και αναμενόμενων δημοσιογραφικών ύμνων, οι θετικές δηλώσεις αποδοχής του νέου κυβερνητικού σχήματος από τους βασικούς δυναμικούς παράγοντες του συστήματος εξάρτησης και εκμετάλλευσης, τους πάτρωνες, δηλαδή, του δικομματικού καρτέλ της εναλλαγής. Ο ΣΕΒ, διαμέσου του προέδρου του, έσπευσε να εκφράσει την ικανοποίηση του μεγάλου κεφαλαίου για την “ισχυρή κυβέρνηση”. Η Τράπεζα της Ελλάδας εκτόξευσε το ποσοστό του ελλείμματος και αβαντάρισε έτσι την κυβερνητική τακτική “καταγραφής” και εξαπόλυσης νέας αναγκαστικής επίθεσης λιτότητας. Πρωθυπουργός και Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας εξέφρασαν τη συναντίληψή τους στην ακολουθητέα οικονομική πολιτική. Ο Αμερικάνος πρέσβης, σε μία όλο νόημα αποστροφή του χαιρετισμού του, στην εθιμοτυπική συνάντηση γνωριμίας με τον αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, δήλωσε την ικανοποίηση της κυβέρνησης Ομπάμα για τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης Παπανδρέου. Ο Αμερικανός πρέσβης, όπως κι όλοι αυτοί, συμπεριφέρονται σαν κάτι να γνωρίζουν. Κάτι που στρέφεται ευθέως αντίθετα στο λαϊκό αίσθημα συντριπτικής καταδίκης της προηγούμενης κυβέρνησης. Με επικλήσεις “ανθρωπιστικές” και μπόλικη διεθνοαερολογία, με “κοινωνικό διάλογο” και πολλούς πράσινους κόκκους, η πολιτική (θα) είναι πολύ πολύ συγκεκριμένη.
Το νέο στυλ
Η κυβέρνηση, τον πρώτο μήνα της θητείας της, επιδόθηκε σε εφέ εντυπωσιασμού, συγκεντρώνοντας τα εγκώμια των αστέρων των ΜΜΕ. Παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα, η κυβέρνηση, μέσω ενός “μεταμοντέρνου” νεοπασοκικού λαϊκισμού, εξαγοράζει πολύτιμο χρόνο ανοχής και διαμορφώνει ένα κλίμα εφησυχασμού και μη αντιπολίτευσης!
Στο λιμάνι, ο ελιγμός περί επαναδιαπραγμάτευσης καταλήγει σε απουσία οποιασδήποτε κυβερνητικής υποχώρησης στα προκλητικά κεκτημένα της κινέζικης εταιρίας στην επαίσχυντη σύμβαση. Ο υπουργός Εργασίας επαγγέλλεται από κοινού με ΓΣΕΕ και ΣΕΒ τον εξαγνισμό της εργασιακής κόλασης, αλλά, απολύοντας “στεγνά” χιλιάδες εργασιακά ομήρους των Stage, δεν επέδειξε καμία διαλλακτικότητα, αντίθετα ήταν αμήχανα κυνικός όταν δήλωσε ανυποχώρητος.
Ο υπουργός Προ-Πο εκφράζει αυθεντικά αυτό το λαϊκίστικο νεοπαπανδρεϊκό στυλ. Εν μέσω οργίου αστυνομοκρατίας, εμφανίστηκε ως κήρυκας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μεν, αμείλικτος διώκτης των “χούλιγκαν και των βανδάλων” δε. Αξιοποίησε το χτύπημα στο αστυνομικό τμήμα της Αγίας Παρασκευής στη γνωστή γραμμή της απαγόρευσης αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση του 44%. Ο κουκουλονόμος καταργείται, γιατί την κουκούλα θα φορούν οι πραίτορες του νέου υπουργού και η τρομοκρατημένη κοινωνία των υπάκουων φιλήσυχων πολιτών.
Είναι αναμενόμενη η επιθετικότητα προς την Αριστερά του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλου. Όποιος προβάλλει μία γραμμή αντίστασης θα στιγματιστεί προκαταβολικά ως πολιτικά παράφρονας και θα εξοριστεί εκτός νομιμότητας του νέου καλοκάγαθου κλίματος συναίνεσης και διαλόγου.
Το έργο
Είναι σαφές ότι μπαίνουμε σε μία φάση επιτάχυνσης των νεοταξικών σχεδιασμών στην περιοχή. Ο “οδικός χάρτης” που θα μας στρώσει ο πρωθυπουργός έχει κατεύθυνση, σταθμούς και στόχο: διχοτόμηση της Κύπρου, αναβάθμιση της γεωπολιτικής θέσης της στρατοκρατικής Τουρκίας μέσω και της πορείας ένταξης στην ΕΕ με απαίτηση των ΗΠΑ, ΝΑΤΟποίηση του Αιγαίου. Όλα αυτά θα επενδυθούν με πολλές δόσεις “διεθνιστικού” ρεαλισμού, αγαστής ελληνοτουρκικής φιλίας, ακόμα και μείωσης των εξοπλιστικών δαπανών. Να, λοιπόν, γιατί είναι ήδη ικανοποιημένοι οι Αμερικάνοι. Η προηγούμενη κυβέρνηση Σημίτη εγκαινίασε τη θητεία της με το “ευχαριστώ τις ΗΠΑ”. Τώρα, όπως και να το κάνουμε, η χώρα σημειώνει μια πρόοδο.
Αλλά δεν είναι οι Αμερικάνοι οι μόνοι ευτυχείς. Στις Βρυξέλλες, με τον πιο επίσημο τρόπο, ο Γ. Παπανδρέου εξέφρασε την υπακοή του στο Σύμφωνο Σταθερότητας και τον ενθουσιασμό του για την ευρωπαϊκή συνθήκη. Ο Γ. Παπακωνσταντίνου, μέσω κοινής επιτροπής του υπουργού Οικονομικών και της Τράπεζας της Ελλάδας, θα καταγράψει το έλλειμμα και θα εκπονήσει ένα νέο προϋπολογισμό ασφυκτικής λιτότητας, φορομπηξίας και περικοπών. Σε επιστολή του στην Κομισιόν, σε ακραιφνή καραμανλική διάλεκτο, διαβεβαιώνει για “επιθετική μεταρρυθμιστική ατζέντα” επί λέξει! Ο υπουργός Εργασίας ανακοινώνει την τήρηση των βασικών αντιασφαλιστικών διατάξεων των νόμων της ΝΔ και τη “ρύθμιση” (διάβαζε τη νομιμοποίηση της εργασιακής ζούγκλας). Οι εγχώριοι νταβατζήδες και τα πολυεθνικά μεγάλα αφεντικά λαμβάνουν θέσεις και επιδίδονται ήδη στα γνωστά σπορ του “υγιούς ανταγωνισμού” στα υπουργικά γραφεία και τα εκδοτικά συγκροτήματα, γιατί είναι “πολλά τα λεφτά” των μεγάλων έργων, των ιδιωτικοποιήσεων στην ενέργεια και στις μεταφορές και των επιδοτήσεων του ΕΣΠΑ.
Η κυβέρνηση Καραμανλή, στο όνομα του αποχρωματισμένου και λυτρωμένου από τις μεταπολιτευτικές ιδεολογικές αγκυλώσεις Δεξιάς και Αριστεράς μεσαίου χώρου, επαγγέλθηκε χρηστή, ενάρετη διοίκηση ενάντια στους νταβατζήδες, ήπια προσαρμογή και επανίδρυση του κράτους με τα γνωστά αποτελέσματα… Η κυβέρνηση ΓΑΠ θα έχει διαφορετική κατάληξη;
Δημήτρης Υφαντής
Άθλιος χειρισμός
Ένα βάζει, πέντε παίρνει
Το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης είναι εξόφθαλμα ένας άθλιος χειρισμός, που απαξιώνει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, παραπέμποντας σε λογικές και πρακτικές πτωχοκομείου. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι η προκλητική κίνηση της κυβέρνησης έχει την αποδοχή των βιομηχάνων. Η συμφωνία είναι προφανής: “Δώστε τώρα λίγα για να προλάβουμε αντιδράσεις, και τα καλύτερα για τα κέρδη σας έρχονται”, με την περαιτέρω συμπίεση της εργασίας να δρομολογείται ήδη.
Το επίδομα ζητιανιάς που φτάνει συνολικά το 1 δισ. ευρώ θα δοθεί άπαξ, όπως και άπαξ επιβάλλεται έκτακτη εισφορά στο μεγάλο κεφάλαιο. Την ίδια ώρα, όπως προκύπτει από το προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2010, τα έσοδα θα αυξηθούν κατά 4,5 δισ. ευρώ από την αύξηση των έμμεσων φόρων. Δηλαδή, οι φτωχοί θα επιστρέψουν το 1 δισ. της… ζητιανιάς πενταπλάσιο. Αυτό θα πει “σοσιαλιστική” αναδιανομή του πλούτου…