Παρέμβαση της Νάντιας Βαλαβάνη
στην 3η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ
Αγαπητές συντρόφισσες και σύντροφοι, Χθες βράδυ έφυγα από το ΣΕΦ μαζί με δυο παλιούς, καλούς μου συντρόφους και φίλους, αγωνιστές από τη δικτατορία, έξυπνους, έμπειρους και έντιμους ανθρώπους, μέλη του ΣΥΝ. Με γύρισαν σπίτι και σ’ όλη τη διαδρομή δεν σταματήσαμε να διαφωνούμε. […]
–Η απόφαση της 1ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης για “ΣΥΡΙΖΑ παντού” και το αίτημα για θεσμοθέτηση μελών του ΣΥΡΙΖΑ έχει ως στόχο –και θα έχει ως αποτέλεσμα, αν εφαρμοστεί– να διαλυθεί ο ΣΥΝ. –Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο στενός από τον ΣΥΝ. Αποτελείται από αριστεριστές. –Το να μη γίνουν αυτόματα όλα τα μέλη των συνιστωσών μέλη και του ΣΥΡΙΖΑ συνιστά αποκλεισμό. –Τι είναι οι ανένταχτοι; Με 11 συνιστώσες στον ΣΥΡΙΖΑ είναι δυνατόν να μη μπορούν να βρουν μια οργάνωση για να γίνουν μέλη; […]
Η συζήτηση με τους παλιούς μου φίλους επιβεβαιώνει ότι δεν έχει νόημα να υπάρχουν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που ποτέ δεν πρόκειται να συναντήσει κανείς μας οπουδήποτε. Αποκλείεις από την ιδιότητα του μέλους ή ανθρώπους που θέλουν να γίνουν και δεν τους το επιτρέπεις ή ανθρώπους που σκοπεύουν κάποτε, έστω εντελώς ευκαιριακά και απολύτως χαλαρά, να συμμετάσχουν σε κάποια συνέλευση, όχι το αντίστροφο. Πώς αποκλείεις την εργαζόμενη μάνα και νοικοκυρά, που το βράδυ πρέπει να περάσει και από το σουπερμάρκετ, όπως λέχτηκε χθες εδώ, αν η ίδια δεν είναι σε θέση ποτέ, μέσα στα επόμενα 1 ή 2 ή 3 χρόνια να περάσει μία φορά από την Τ.Ο. της και να ζητήσει την κάρτα μέλους της; Γιατί αυτό είναι όλο-όλο που της ζητάς να κάνει και βέβαια, για να μην τρελαθούμε κιόλας, αυτό καμιά σχέση δεν έχει με τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό! Μα από την εργαζόμενη μητέρα και νοικοκυρά εκτός ΣΥΡΙΖΑ, που επίσης περνάει απ’ το σουπερμάρκετ, απαιτούμε περισσότερα: Να συμμετάσχει σε συνελεύσεις στο σωματείο της ή στη γειτονιά της, ν’ απεργήσει, να κατεβεί στο δρόμο, να σταθεί απέναντι στα ΜΑΤ. Είναι δυνατόν να ζητούμε λιγότερα απ’ τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ; Εκτός αν μπερδεύουμε την ιδιότητα του μέλους με αυτή του ψηφοφόρου. […] Μπορώ όμως ν’ απευθυνθώ με το βιβλικό ρητό σε όσους […] σήμερα αρνούνται να υπάρξει το Συντονιστικό Πανελλαδικό Όργανο που μέχρι σήμερα έχει συνεδριάσει ήδη δύο φορές, όταν αρνούνται να συγκροτηθούν παντού οι τοπικές συνελεύσεις που όπου υπάρχουν σήμερα συνεδριάζουν και αποφασίζουν μόνες τους, δεν είναι η έλλειψη της εικόνας της πραγματικότητας αυτό που τους εμποδίζει να αποφασίσουμε σήμερα να κάνουμε αυτό που είναι το λιγότερο απ’ όσα πρέπει και μπορούμε να κάνουμε τώρα ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: ΣΥΡΙΖΑ ενωτικό εγχείρημα, ανοιχτό στην κοινωνία και στην υπόλοιπη Αριστερά, με μέλη με πλήρη δικαιώματα – παντού. Μια απαίτηση-ανάγκη που είχε ήδη ωριμάσει δύο χρόνια πριν και δεν λύθηκε. Αν δεν λυθεί και σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να παραμείνει “ακινητοποιημένος”. Αν δεν μπορέσει σήμερα να προχωρήσει, θα οπισθοχωρήσει. Θα φυλλοροεί και θ’ απογυμνωθεί από τα πιο ζωντανά στοιχεία στη σύνθεσή του. Αντίθετα, αν υπάρξει η θέληση αυτό να λυθεί, το πώς και το πότε και τις πλειοψηφίες, για τα οποία ούτε εγώ έχω απαντήσεις, θα τα βρούμε. Όχι μέσω αποδεσμευμένων επιτροπών, αλλά όπως λύνονται τα πολιτικά και οργανωτικά ζητήματα ενός σύγχρονου αριστερού ριζοσπαστικού πολιτικού σχηματισμού: Μέσα στην πολιτική πάλη, μέσα στις κοινωνικές συγκρούσεις που ωριμάζουν με ταχύτατους ρυθμούς, σε όσο γίνεται πιο στενή σχέση με την πραγματικότητα.