Ένταση επικρατεί και πάλι τις τελευταίες εβδομάδες μεταξύ Βενεζουέλας και Κολομβίας – όπου κυβερνά ένα από τα ελάχιστα, πλέον, ανοιχτά φιλοαμερικάνικα καθεστώτα στη Λατινική Αμερική. Νέα αφορμή, τα πτώματα 10 Κολομβιανών μυστικών πρακτόρων (οι οποίοι παρίσταναν τους “ποδοσφαιριστές” παραμεθόριας ομάδας!), που βρέθηκαν στο έδαφος της Βενεζουέλας. Η εξόντωσή τους αποδόθηκε από τον πρόεδρο της Κολομβίας Ουρίμπε στη “διεθνή τρομοκρατία που δεν γνωρίζει σύνορα”. Λίγες ημέρες αργότερα συνελήφθησαν 3 Κολομβιανοί πράκτορες, όταν αποπειράθηκαν να δωροδοκήσουν αξιωματούχους της Βενεζουέλας. Συνελήφθησαν επίσης 10 μέλη ακροδεξιών παραστρατιωτικών ομάδων (μεταξύ των οποίων 8 Κολομβιανοί) ύποπτα για τη δολοφονία 2 εθνοφρουρών της Βενεζουέλας.
Η κολομβιανή κυβέρνηση πάντως κάθε άλλο παρά κινείται κατευναστικά. Προσφεύγει στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και στον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών, διαμαρτυρόμενη για τις “πολεμικές απειλές” της Βενεζουέλας, προσπαθώντας να διεθνοποιήσει τη σύρραξη. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η πρόταση που κατέθεσαν Αμερικανοί γερουσιαστές στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων των ΗΠΑ, ζητώντας να ενταχθεί η Βενεζουέλα στη λίστα των χωρών που “υποθάλπουν την τρομοκρατία”.
Όλο το σκηνικό έντασης καλύπτεται από τη συμφωνία που τις ίδιες ημέρες υπέγραφαν οι κυβερνήσεις ΗΠΑ-Κολομβίας. Με αυτήν, οι ΗΠΑ αποκτούν δεκαετή πρόσβαση σε επτά στρατιωτικές, ναυτικές και αεροπορικές βάσεις, που τυπικά παραμένουν κολομβιανές (να γιατί ο Ομπάμα στις αρχές Αυγούστου δήλωνε ότι “δεν έχουμε καμία πρόθεση να ιδρύσουμε στρατιωτική βάση των ΗΠΑ στην Κολομβία”). Φυσικά, η συμφωνία συνοδεύεται από καθεστώς ασυλίας για τους στρατιωτικούς των ΗΠΑ που θα εγκατασταθούν εκεί – “απαραίτητο”, αν σκεφτεί κανείς ότι κάθε χρόνο δεκάδες Κολομβιανές βιάζονται από Αμερικανούς στρατιώτες…
Χαρακτηριστικό είναι επίσης το γεγονός ότι οι δυνάμεις των ΗΠΑ στην Κολομβία “αναδιατάσσονται” προς τα σύνορα με τη Βενεζουέλα και προς την Καραϊβική (όπου η Βενεζουέλα διεξήγε κοινές ναυτικές ασκήσεις με τη Ρωσία), προσεγγίζοντας έτσι ακόμη περισσότερο το Ελ Σαλβαδόρ, τη Νικαράγουα και την (αβέβαιη) Ονδούρα. Μετά την αποτυχία διατήρησης των αμερικανικών βάσεων σε Ισημερινό, Βολιβία και Ουρουγουάη, η Κολομβία, αλλά και οι βάσεις στην Ονδούρα και στη Γουϊάνα, είναι τα βασικά στρατιωτικά στηρίγματα των ΗΠΑ στην περιοχή. Παράλληλα εξετάζεται και η στρατιωτική “αξιοποίηση” των ολλανδικών και γαλλικών κτήσεων στην περιοχή.
Σε επίσημο έγγραφο της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ τονίζεται ότι η βάση στο Παλανκέρο της Κολομβίας “δίνει τη μοναδική δυνατότητα για επιχειρήσεις ευρείας κλίμακας στην κρίσιμη περιφέρεια του ημισφαιρίου μας, όπου μονίμως απειλείται η ασφάλεια και η σταθερότητα από τρομοκρατικές αντάρτικες ομάδες που εμπλέκονται στη διακίνηση ναρκωτικών, αντιαμερικανικές κυβερνήσεις κ.λπ.”. Η σαφής αναφορά στις “αντιαμερικανικές κυβερνήσεις” αποδεικνύει ότι η διακίνηση των ναρκωτικών δεν αποτελεί παρά πρόφαση. Ο ίδιος ο Ομπάμα, άλλωστε, προτού καν εκλεγεί πρόεδρος, είχε χαιρετίσει την εισβολή της Κολομβίας στον Ισημερινό τον Μάρτη του 2008, που κατέληξε σε δολοφονία ηγετικού στελέχους του αριστερού αντάρτικου FARC.
Εξαπολύοντας ψυχρό πόλεμο κόντρα στη Βενεζουέλα, εισβάλλοντας στην επικράτεια του Ισημερινού (τον εναέριο χώρο του οποίου παραβιάζει συστηματικά από το 2006) και υποδεχόμενη αντιπροσωπεία των πραξικοπηματιών της Ονδούρας, η Κολομβία, ο μεγαλύτερος λήπτης στρατιωτικής βοήθειας από τις ΗΠΑ παγκοσμίως, καθίσταται όλο και περισσότερο το “Ισραήλ της Λατινικής Αμερικής”. Άλλωστε είναι το μοναδικό καθεστώς που ρητά επιδιώκει την “πιο ενεργή παρουσία του ΝΑΤΟ στη Λατινική Αμερική”. Ίσως γι’ αυτό επιβραβεύεται και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, που παρέχει στην Κολομβία οικονομική “ενίσχυση” ύψους 154 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως…
Πέτρος Αλ Αχμάρ
